در سال ۲۰۱۷ میلادی مکزیک بیشترین آمار خبرنگاران کشته شده را داشته (۱۳ خبرنگار) و پس از آن افغانستان با ۱۲ خبرنگار و عراق با ۱۱ خبرنگار در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند.
در چهارده ماه گذشته، شش تن از اهالی رسانه‌ها نیز در خاک اروپا به قتل رسیده‌اند که در ادامه معرفی می‌شوند.
اروپای غربی در اکتبر سال ۲۰۱۷ میلادی با خبر کشته شدن دافنه کاروانا گالیزیا، خبرنگار ضدفساد اهل مالت، آنهم با خشونتی وحشیانه به سبک مافیا شوکه شد.
خانم گالیزیا مشغول تحقیق و جمع آوری اسناد دربارۀ فساد مالی و پولشویی در این جزیرۀ مدیترانه‌ای بوده و گزارش‌های بسیاری را در ارتباط با رسوایی مشهور به «اسناد پاناما» منتشر کرده بود.
این خبرنگار ۵۳ ساله در ۱۶ اکتبر در نزدیکی خانه‌اش و در پی انفجار بمبی قدرتمند که در درون خودرواش کار گذاشته شده بود، کشته شد.
پلیس در ارتباط با پرونده قتل او ۱۰ نفر را بازداشت و درنهایت ۳ نفر را متهم به دخالت در قتل کرد. دادگاه رسیدگی به اتهامات این افراد همچنان ادامه دارد؛ دادگاهی بسیار پیچیده چرا که تا کنون دو نفر از قضات رسیدگی به این پرونده کنار گذاشته شده‌اند.
یان کوچیاک، خبرنگار۲۷ سالۀ اهل اسلوواکی در زمان قتل در حال تحقیق و درصدد انتشار گزارشی دربارۀ فساد مقامات ارشد این کشور و همکاری‌های آنها با مافیای ایتالیا بود. او و دوست دخترش ۲۵ فوریه سال ۲۰۱۸ میلادی به ضرب گلوله کشته شدند.
سایت خبری «aktuality.sk» که یان برای آن کار می‌کرد همچنین دیگر رسانه‌های اسلوواکی، گزارش ناتمام تحقیقات او را منتشر کردند که از روابط میان مقامات سیاسی این کشور با برخی از بازرگانان ایتالیایی مظنون به همکاری با سازمان مافیایی «Ndrangheta» فعال در شرق اسلوواکی پرده برمی‌داشت.
کیم وال، خبرنگار ۳۰ ساله سوئدی دیگر قربانی سال گذشته میلادی بود.
او نیز در زمان تحقیق جان باخت اما نه به دلیل تحقیقات ضدفساد. خانم وال در ۱۰ اوت سال ۲۰۱۷ میلادی هنگامی که مشغول تهیه گزارشی درباره نمونۀ اولیه یک زیردریایی غیرنظامی ساختۀ پیتر مدسون، طراح و کارآفرین دانمارکی بود، ناپدید شد.
جسد او دوازده روز بعد از ناپدید شدنش، مثله شده در دریا پیدا شد و پیتر مدسون به قتل او اعتراف کرد.
دیمیتری پوپکوف، خبرنگار ۴۲ ساله و سردبیر روزنامه «TOH-M» نیز در روزنامه‌اش گزارش‌هایی درباره فساد و سوء استفاده از قدرت در روسیه منتشر می‌کرد. او همچنین بطور گسترده به انتقاد از مقامات حزب حاکم در روسیه می‌پرداخت.
شعار او در روزنامه‌اش این بود: «ما چیزهایی را می‌نویسیم که دیگران دربارۀ آنها سکوت می‌کنند.»
بدن بی‌جان پوپکوف در ۲۴ ماه مه سال ۲۰۱۷ میلادی درحالی که آثار شلیک گلوله بر آن نمایان بود، در خانه‌اش در شهر مینوسینسک یافت شد.
اگرچه تحقیقات قضایی دربارۀ این پرونده اغاز شد اما هیچگاه نتیجه این تحقیقات منتشر نشد.
سعید کریمیان، مدیر ۴۵ ساله ایرانی گروه تلویزیونی «جم تی وی» در ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی در شهر استانبول ترکیه با تیراندازی مهاجمان مسلح کشته شد. در زمان حمله، شریک کویتی او نیز که در داخل خودرو همراه او بود، جان باخت.
آقای کریمیان پیش‌تر در ایران بطور غیابی به اتهام «تبلیغ علیه نظام» محکوم شده بود.
نیکولای آندروشچنکو از منتقدان ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در ۱۹ آوریل سال ۲۰۱۷ میلادی در روسیه کشته شد.
مرگ او در سن ۷۳ سالگی و شش هفته پس از آن روی داد که افرادی ناشناس او را بطور وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار دادند. بدن نیمه جان او پس از این حمله در خیابان پیدا و به بیمارستان منتقل شد. او در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفت و در حالت کمای مصنوعی نگه داشته شد اما درنهایت جان باخت.
پلیس سن پترزبورگ به تحقیق دربارۀ حادثۀ حمله به او پرداخت اما هیچگاه مهاجمان او شناسایی نشدند.
نیکولای آندروشچنکو از بنیانگذاران روزنامه «Novy Petersburg» و یک متخصص در موضوع حقوق بشر بود. او مقالات بسیاری دربارۀ گروههای جنایتکار در سن پترزبورگ و همچنین ارتباط ولادیمیر پوتین با سازمانهای جنایتکار در دهه ۹۰ میلادی منتشر کرد. نیکولای آندروشچنکو همچنین با ساخت فیلم مستندی با نام «آقای پوتین کیست؟» از محبوبیت بالایی در جامعۀ روسیه برخوردار شد.