نوآوران آنلاین- مربیان زیادی در بسکتبال ایران هستند که این روزها خارج از کشور فعالیت می‌کنند. مربیانی که دانش و تجربه زیادی در دنیای توپ و تور دارند اما دوست‌داران بسکتبال نمی‌توانند از آنها استفاده کنند. یکی از این مربیان آلک پطروسیان ملی‌پوش پیشین بسکتبال ایران است که اکنون به عنوان مربی و مدیر بسکتبال باشگاهی در لس‌آنجلس آمریکا فعالیت می‌کند و بازیکنان زیادی را زیر نظر دارد. او در گفت و گو با ایسنا درباره نحوه فعالیتش در آمریکا، بسکتبال این کشور، بازیکنان ایرانی، وضعیت بسکتبال در داخل کشور و عملکرد تیم ملی در رقابت‌های اخیر صحبت کرد که مشروح گفت و گوی او را در ادامه می‌خوانید:
مدیریت در دو باشگاه فعال آمریکا
من مدیر بسکتبال دو باشگاه در لس‌آنجلس هستم. یکی باشگاه لس‌آنجلس اتلتیک کلاب هست که با قدمت 120 سال به عنوان یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌ها شناخته می‌شود. مدیریت بسکتبال این باشگاه را در اختیار دارم و تمام برنامه‌هایش را زیر نظر دارم. کارهایی که اینجا انجام می‌دهم مختلف است. کمپ و کلینیک‌های مختلفی برگزار می‌کنیم و لیگ بسکتبال داریم. یک لیگ شهری داریم که به نظر خودم یکی از لیگ های خوب لس‌آنجلس است. بازیکنان سابق چند کالج در این لیگ بازی می کنند. در این باشگاه شاگرد خصوصی هم دارم. شاگردان خصوصی زیادی که از 4 سال سن به بالا زیر نظر من تمرین می‌کنند. همچنین بازیکنانی دارم که برای ورود به دبیرستان یا کالج آماده می‌شوند. حتی بازیکنانی حرفه ای در فصل تعطیلات زیر نظر من تمرین می‌کنند تا برای فصل جدید اروپا و GLeague آماده شوند؛ بازیکنانی مثل ژکی ژیملوس بازیکن تیم ملی یونان، اشلی راولی بازیکن تیم ملی ایتالیا ،ساشا وواچیچ بازیکن سابق لیکرز، دن ویدرزس بازیکن تیم ملی بسکتبال سه نفره آمریکا. در باشگاهم مربی سه تا تیم هستم. هر ساله مسابقات قهرمانی آمریکا را داریم که با حضور باشگاه‌های خصوصی برگزار می‌شود. دن لی بازیکن تیم ملی راگبی آمریکا که با من تمرین می‌کند و در تیم بسکتبالم بازی می‌کند و شیلدن بیلی بازیکن دانشگاهی است که به عنوان بدل لبرون جیمز در تمام فیلمبرداری‌ها حضور دارد از جمله بازیکنانی هستند که در باشگاه من تمرین می‌کنند. بازیکنان تیم ملی ایران نیز هرکدام به آمریکا بیایند در باشگاه من تمرین دارند و با آنها کار می‌کنم.
نحوه فعالیت دو باشگاه
باشگاه دیگر به نام آرارات است که کاملا با آرارات ایران فرق دارد. خیلی گسترده است. مدیر حدود 900 بسکتبالیست در تمامی سنین هستم؛ از 7 سال تا 25، 30 سال. حدودا بین 70 تیم بسکتبال و 130 تا 140 مربی و کمک مربی دارم. در آرارات الزام این است که هرکدام از تیم‌ها در سال بین 3 تا 5 مسابقه شرکت کنند. می‌توانند مسابقه آخر هفته شرکت کنند یا مسابقات دیگر. بستگی به خودشان دارد اما باید این تعداد مسابقه را بازی کنند. در تمامی سنین هم این مسابقات هست. ما در هر رده سنی و در دو بخش دختران و پسران تیم داریم که در مسابقات شرکت می‌کنند. هر سال حدود سه کلاس مربی‌گری برای مربیان داریم. یکی را خودم انجام می‌دهم و دو کلاس دیگر را از مربیان مختلف آمریکا دعوت می‌کنیم. از مربیان تیم‌های ملی آمریکا که با آنها دوست هستم دعوت می‌کنم. کلینیک‌های توسعه‌ای برای بازیکنان هم برگزار می‌کنم و چون این بخش تخصص خودم است اکثر کلینیک‌ها را خودم برگزار می‌کنم اما اگر بودجه باشد از مربیان متخصص آمریکا هم دعوت می‌کنم. برای فعالیت‌های باشگاه با تیم‌های لیکرز و کلیپرز همکاری می‌کنم. کارهای مختلف آموزشی با همکاری آنها برای بازیکنانم انجام می‌دهم. در فضای مجازی هم فعالیت دارم که بازیکنان زیادی در ایران هستند که برنامه‌های من را دنبال می‌کنند و من به آنها تمرین می‌دهیم و اطلاعات به آنها می‌دهم تا استفاده کنند. بازیکنان می‌توانند از طریق صفحه اینستاگرام من با من در ارتباط باشند.
بسکتبال در آمریکا
بسکتبال در آمریکا از مدارس شروع می‌شود. این مسیر از مدرسه به دبیرستان و دبیرستان به کالج و دانشگاه ادامه دارد. وضعیت مثل ایران و جاهای دیگر دنیا نیست. مسابقات باشگاهی برای آمادگی بازیکنان و تیم‌های خودشان در منطقه و محله برگزار می‌شود اما برای پیشرفت همه چیز در مدارس است. در اینجا بزرگترین آرزوی خانواده‌ها این است که فرزندان خود را با بورسیه به دانشگاه بفرستند. به همین دلیل شاگردهای زیادی در رده دبیرستان دارم که برای گرفتن بورسیه سال‌ها تمرین می‌کنند و آماده می‌شوند. در دبیرستان هم شرایط اینطور است اما در دانشگاه‌ها همه چیز فرق می‌کند. تمرین کردن و مسابقات و آمادگی کلا فرق دارد. مثل ایران نیست که لیگ بسکتبال داشته باشند. لیگ محله‌ای دارند اما لیگ مثل ایران ندارند که بخواهند به وسیله آن برای تیم ملی انتخاب شوند.
صمد یک پدیده است
صمد نیکخواه بارها در باشگاه من حضور داشته و با من تمرین کرده‌است. صمد به نظر من یکی از فعال‌ترین بازیکنانی است که با او کار کرده‌ام. تا به آمریکا می‌رسد تماس می‌گیرد و هرجا که باشم و بتواند به تمرین می‌آید. بازیکنان دیگر هم می‌آیند اما یک خط در میان. اگر به صمد بگویم در روز سه جلسه تمرین کنیم می‌آید و تمرین می‌کند. عاشق بسکتبال است و می‌خواهد همیشه آماده باشد. اگر از صمد بخواهید 100 درصد کار کند 120 درصد انرژی می‌گذارد و کار می‌کند.
مشحون موافق یک برنامه بود اما زیراب زدند
سال قبل حدود یک ماه به ایران آمدم. در آن مدت به باشگاه‌های آموزشی و کوچک مثل آتشی سر زدم. خواستند یکسری تمرین انجام بدهم. در یک جلسه تمرینی بودم و دو ساعت کار کردم. با فدراسیون مشحون تماس گرفتم. خواسته بودم یک جلسه تمرینی با تیم ملی بانوان برگزار کنم و آقای مشحون موافقت کرد. سالن و همه چیز مهیا شده بود اما دو روز مانده به اردو یکی از دوستان لطف کرد و به قول معروف زیراب زد و اردو برگزار نشد.
همکاری با فدراسیون بسکتبال
مربیانی هستند مانند کمالیان که در بالاترین سطح بسکتبال آمریکا است اما در ایران مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. آقای سیری در انگلیس کار می‌کند و فعالیت خوبی با باشگاه‌های این کشور دارد اما مورد توجه فدراسیون نیستند. شنیده‌ام که می‌گویند در ایران نیرو داریم و یک پروفسور خارجی هم داریم چرا از نیروهای دیگر استفاده کنیم. خب اگر اینطوری است که از مربیان داخلی و خارجی خودشان استفاده کنند و من حرفی نزنم بهتر است.
دوست دارم در ایران کار کنم اما برای خودم
در فکر بودم که در ایران کلینیک برگزار کنم اما هرطور فکر می‌کنم با برنامه کاری من جور در نمی‌آید. 365 روز سال برای این دو باشگاه کار می‌کنم و فعالیت‌هایم خیلی زیاد است. برایم سخت است. با این حال دوست دارم در ایران کلینیک برگزار کنم اما نه با فدراسیون. فقط برای خودم چون به قول خودشان نیروی کافی دارند و از همان ها استفاده کنند.
فدراسیون با مدارس بسکتبال همکاری کند
در رده پایه بد کار نمی‌کنیم. چند تا از باشگاه و مدارس را در فضای مجازی دنبال می‌کنم. آتشی و ایزدیار به علاوه چند مدرسه دیگر خوب کار می‌کنند. یک نصیحت به فدراسیون دارم. با ما که نمی‌خواهند کار کنند اما با این مدارس بسکتبال که فعالیت خوب دارند همکاری بیشتر داشته باشند. بیشتر با آنها باشند و سالی یکی دو بار جلسه داشته باشند و برنامه‌ریزی کنند. این خیلی خوب است. اگر فدراسیون علاقه دارد در این مورد همکاری کنند.
آینده بسکتبال ایران
آینده را نمی شود پیش بینی کرد اما سوال من این است که وقتی حامد، صمد، ارسلان و دیگر بازیکنان بازنشسته شوند چه کار می‌خواهیم بکنیم؟ جایگزین چه کسانی هستند؟ شروع به پرورش جایگزین کرده‌ایم؟ کسانی را پیدا کرده‌ایم که بتوانند روی چنین بازیکن‌هایی کار کنند؟ چه کسی چند سال بعد جای حدادی را می‌گیرد؟ متاسفانه کاری انجام نشده‌است و ضربه اش را هم‌اکنون نیز خورده‌ایم. به نظر من یک نفر کار بلد را باید مسوول این کار بگذارند تا بتواند فقط روی یافتن این نوع بازیکن‌ها و پرورش آنها تمرکز کند.
او در پاسخ به این سوال که آیا اگر پیشنهادی باشد این مسوولیت را قبول می‌کند؟ گفت: این مسوولیت افتخاری برای من محسوب می‌شود اما به دلیل مشغله‌هایم در آمریکا و مسولیتم دراین دو باشگاه نمی‌توانم چنین مسوولیتی را قبول کنم و فقط می‌توانم در نقش مشاور همکاری کنم.