نوآوران آنلاین- در سال ۱۹۶۸ یکی از بازی‌های به یاد ماندنی تاریخ جام ملت‌های آسیا برگزار شد؛ بازی بین ایران و رژیم غاصب اسرائیل، دیدار فینال‌گونه آن مسابقات بود. جام ملت‌ها در آن سال به صورت گروهی برگزار شد؛ تک گروهی تشکیل شده از ایران، برمه، رژیم صهیونیستی، جمهوری چین و هنگ‌کنگ. بازی‌های این دوره از مسابقات به صورتی پیش رفت که آخرین بازی بین ایران و رژیم صهیونیستی، قهرمان را مشخص می‌کرد. قبل از بازی، ایران با ۵ امتیاز صدرنشین بود و حریفش با ۴ امتیاز در رده سوم و بعد از برمه ۵ امتیازی که همه بازی‌های خود را انجام داده بود، قرار داشت.
این مسابقات اولین میزبانی ایران در جام ملت‌های آسیا بود که در شهر تهران و در ورزشگاه امجدیه (شیرودی امروز) برگزار شد. بازی در تاریخ ۲۹ اردیبهشت سال ۱۳۴۷ در شرایطی برگزار شد که ایران با یک تساوی هم قهرمان می‌شد اما حریف نیاز به برد داشت. گل اول بازی را بازیکنان اسرائیلی به ثمر رساندند اما با اخراج اسماعیلی از ایران و بعد، اخراج بازیکن حریف، بازی هیجانی و پر برخوردتر دنبال شد تا این که ایران با گل بهزادی بازی را به تساوی کشاند. اسرائیلی‌ها اعتقاد داشتند که در این صحنه توپ از خط دروازه عبور نکرده است و به خاطر همین، بازی کمی به جنجال کشیده شد. ایران با همین نتیجه قهرمان می‌شد اما پرویز قلیچ‌خانی گل پیروزی ایران را به ثمر رساند تا همه چیز برای یک شب رویایی برای فوتبال ایران تکمیل شود. بعد از این بازی بود که اقبال مردم به فوتبال بیشتر شد و این رشته ورزشی پایگاه محکمی میان مردم به دست آورد.
این بازی البته حواشی زیادی هم در داخل و خارج ورزشگاه داشت. در آن زمان به علت درگیری نیروهای نظامی رژیم اشغالگر قدس با فلسطینی‌ها احساسات مردم ایران جریحه دار شده بود و افرادی با آتش زدن پرچم اسرائیل به این موضوع واکنش نشان می‌دادند. در ورزشگاه هم شعارهایی علیه مقامات اسرائیلی و همچنین محمدرضا پهلوی سر داده می‌شد.