نوآوران آنلاین- دین اسلام برای تمام مسائل زندگی و اخلاقی برنامه دارد و با پیروی از آن می‌توانیم به تعالی و رشد و مهمتر از همه به آرامش برسیم. اسلام نسبت به نوع رفتار با همنوع و رعایت حقوق یکدیگر تاکید دارد و حتی در رابطه با عدم آزار رساندن به موجودات زنده نیز تاکید زیادی کرده است. از بارزترین نشانه‌های پیروی از رسول اکرم(ص) رعایت حقوق دیگران و اجتناب از آزار رساندن به مردم است. اهمیت این ویژگی در سیره نبوی(ص) به قدری زیاد است که بدون توجه و اهمیت به آن نمی‌توان شخص را مسلمان نامید در دین مبین اسلام اساسا به کسی مسلمان گفته می‌شود که همه مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند.
«قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام یا سُلَیمَانُ أَتَدْرِی مَنِ الْمُسْلِمُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَنْتَ أَعْلَمُ قَالَ الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَیدِه؛ مسلمان را کسی معرفی کردند که مردم از دست و زبان او در امان باشند. »(الکافی جلد۲ صفحه۲۳۳)
همچنین پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «به مردم آزار نرسان، که بی‌آزاری صدقه‌ای است که برای خودت می‌پردازی. »(بحار الأنوار؛ ۷۵/ ۵۴/۱۹)
امام جعفر صادق (ع) می‌فرمایند؛ «قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لِیأْذَنْ بِحَرْبٍ مِنِّی مَنْ آذَی عَبْدِی الْمُؤْمِنَ؛ خداوند متعال فرموده است : هر که بنده مومن مرا اذیت کند همانا خود را به جنگ با من آماده ساخته است. »(الکافی جلد۲ صفحه۳۵۰)
حضرت رسول (ص) می‌فرمایند: «لا یحِلُّ لِمُؤْمِنٍ أَنْ یشِیرَ إِلَی أَخِیهِ بِنَظْرَةٍ تُؤْذِیهِ؛ مومن حق ندارد طوری به برادر مومن خود نگاه کند که موجب رنجش و اذیت او بشود. » (مجموعه ورام جلد۱ صفحه ۹۸) دین مبین اسلام به مسلمانان اجازه نمی‌دهد حتی بوسیله نگاه کردن نیز موجب عدم رضایت و آزردگی خاطر دیگران فراهم آورند.
اگرچه که همیشه تهمت‌ها و نسب‌های ناروا در میان مسلمانان وجود داشته اما روزی از تمام گفته‌ها و نسبت‌های ناروا پرسش می‌شود. از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: وقتی روز قیامت فرا رسد، منادی ندا در دهد که آزار دهندگان دوستان من کجا هستند؟ دسته ای بپاخیزند که در رویشان گوشتی نیست، پس گفته می شود، اینها آن افرادی هستند که مومنین را اذیت نموده و با آنها دشمنی کرده و اظهار عداوت نموده‌اند و آنان را در دینشان سرزنش کردند سپس فرمان داده شوند که به سوی جهنم روان گردند.
در اسلام بسیار سفارش به احترام و اکرام مومن شده و هیچ کس حق ندارد مومنی را مورد آزار و اذیت قرار دهد، همانطور که در آیات و روایات آمده که پشت سرمومن صحبت کردن غیبت محسوب می‌شود و در مورد زیان و آزار و اذیت برادران و خواهران دینی وارد شده که آزار بندگان مومن خداوند موجب غضب و عذاب الهی است و باز داشتن آن از آنان سبب ایمنی از عذاب و خشم خدایی خواهد بود. باید متوجه بود که خشم خداوند ناچیز و بی‌اهمیت نبوده و شوخی بردار هم نیست. غضب الهی چیزی است که پیامبران از آن وحشتناک و ائمه (ع) از آن گریزانند و شخصی همچون حضرت یحیی (ع) از آن گریان است.