نوآوران آنلاین- تارنمای اینساید دِگیمز نوشت: نمونه‌هایی که مورد آزمایش مجدد قرار گرفته است، از المپیک ۲۰۰۸ پکن و ۲۰۱۲ لندن جمع آوری و ۶۰ مورد آن مثبت اعلام شده وتا اینجای کار بالاترین آمار را در ورزش‌های المپیکی به خود اختصاص داده است.
«گابریل سینکراییان» که پیش از این و به دلیل دیسکالیفه شدن از المپیک ریو ۲۰۱۶ به دلیل دوپینگ، هشت سال محروم شده بود، در المپیک ۲۰۱۲ لندن در وزن ۸۵ کیلوگرم پس از سه بار تلاش در حرکات یک ضرب، ناکام ماند و از دور رقابت‌ها حذف شده بود.
براساس قانون تفلیس که در سال ۲۰۱۷ توسط فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری به تصویب رسید، هر کشوری که تعداد تخلفات آن پس از آزمایش مجدد نمونه‌های دوپینگ ورزشکاران آن در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، به سه یا بیش از سه مورد برسد، محرومیتی یک ساله را پیش روی خواهد داشت.
و حالا پس از آنکه ۹ کشور در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ محرومیت یک ساله خود را سپری کرده‌اند، اسامی هر چهار ورزشکار دوپینگی رومانی اعلام شده است.
آی‌اوسی مارس سال گذشته اعلام کرد که تست دوپینگ «فلورین کروتورو» نفر هشتم رنکینگ وزن ۵۶ کیلوگرم مثبت بوده و ۱۰ روز پیش نیز اسامی ۲ مدال‌آور دیگر این کشور را به نام‌های «رضوان مارتین» و «رکسانا کوکاس» به فهرست مذکور اضافه کرد.
در صورتی که پرونده هر سه تخلف برجسته رومانی به موقع بسته شود، قانون تفلیس پیش از المپیک توکیو برای این کشور قابل اعمال است.
در این صورت، آمار کلی تخلفات کشور رومانی از المپیک ۲۰۰۸ پکن، به بیش از ۲۰ مورد رسیده و در نتیجه سهمیه‌های این کشور را در توکیو و در مقایسه با حداکثر سهمیه (هشت) به ۲ سهمیه (یک سهمیه مردان و یک سهمیه زنان) کاهش خواهد داد.
اگرچه وزنه‌برداران کمی از کشور رومانی در انتخابی المپیک ۲۰۲۰ جایگاه خوبی کسب کرده‌اند، «لورندانا النا توما» قهرمان وزن ۶۴ کیلوگرم زنان یکی از شانس‌های کسب مدال در توکیو است البته در صورت گذر از انتخابی.
رومانی میزبان رقابت‌های وزنه برداری قهرمانی ۲۰۲۰ جوانان جهان است؛ تورنمنتی که در ماه مارس برگزار می‌شود. پس از آنکه مصر به دلیل تخلفات متعدد دوپینگی ۲ سال تعلیق شد، رومانی به عنوان میزبان جایگزین انتخاب شد.
۹ کشوری که در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ به دلیل تخلفات دوپینگی پس از آزمایش مجدد نمونه‌ها تعلیق شده‌اند، عبارتند از: چین سه مورد تخلف؛ ترکیه سه مورد؛ مولداوی سه مورد؛ اوکراین چهار مورد؛ ارمنستان پنج مورد؛ جمهوری آذربایجان ۶ مورد؛ بلاروس هشت مورد؛ روسیه و قزاقستان ۱۰ مورد.