نوآوران آنلاین- علی ربیعی در یادداشتی درباره حضور حداکثری مردم پای صندوق‌های رأی نوشت: رئیس جمهوری با ملاحظه حجم و شدت فشارها و تهدیدهای آمریکا که «فشار حداکثری» توصیف شده چاره نهایی و اصلی را در رویکرد حداکثری به ملت می‌بیند و به این لحاظ تصریح میکند که برگزاری انتخابات مجلس با تکیه بر الگوهای ۱۵ درصدی و حداکثر سی و چند درصدی که مشارکت و «رضایت عامه ملت» را نادیده انگارد و به رسمیت نشناسد، نمی‌تواند پاسخگوی نیاز مبرم لحظه حاضر یعنی مقاومت حداکثری در مقابل فشارها و تحریم‌ها و تروریسم آمریکایی باشد.
این مشروعیت‌زدایی در کنار فشار حداکثری برای ناکارآمد نمودن دولت جهت اداره کشور، دو اقدام موازی به عنوان استراتژی اقدام علیه ایران در حال اجراست. من قبلاً در مورد تلاش آمریکا برای فروپاشی‌های دوگانه فیزیکی و ذهنی توضیح داده‌ام. در یک نگاه ساده مفروض دانستن چنین استراتژی‌هایی ما را به دو استراتژی کارآمدی با نگاه اقتصادی و افزایش مشروعیت داخلی با ایجاد رضایت عامه رهنمون میکند. تشییع پیکر شهید قاسم سلیمانی با توده‌های عظیم مردمی، بنا کردن داغداری ملی برای ایرانیان جان باخته در سانحه هوایی و مشروعیت‌زایی از طریق مشارکت حداکثری مردم در انتخابات مجلس می‌‌توانست و میتواند راهبرد هوشمندانه‌ای برای ما باشد. البته معتقدم رسانه‌های بزرگ در داغداری ملی آنچنان که شایسته بود عمل نکردند که می‌‌توانست التیام غمی فروخورده و همدلانه در میانه تشییع عظیم سردار شهید سلیمانی باشد که با برگزاری انتخاباتی فراگیر تکمیل شده و مشروعیت‌افزای دوران بی‌نظیر تاریخ سیاسی ایران باشد. امروز نزدیک‌ترین مناسبتی که میتواند مشروعیت‌افزایی ما را محقق سازد، انتخابات مجلس شورای اسلامی است.
برگزاری انتخابات بر مبنای «رضایت عامه» و پرهیز از خاص‌گرایی‌ها و ویژه‌سازی‌های انتخاباتی، در حقیقت گفتمان محوری رئیس‌جمهوری در هفته گذشته بود. رئیس‌جمهوری با ملاحظه حجم و شدت فشارها و تهدیدهای امریکا که «فشار حداکثری» توصیف شده چاره نهایی و اصلی را در رویکرد حداکثری به ملت می‌بیند و به این لحاظ تصریح میکند که برگزاری انتخابات مجلس با تکیه بر الگوهای ۱۵ درصدی و حداکثر سی و چند درصدی که مشارکت و «رضایت عامه ملت» را نادیده انگارد و به رسمیت نشناسد نمی‌تواند پاسخگوی نیاز مبرم لحظه حاضر یعنی مقاومت حداکثری در مقابل فشارها و تحریم‌ها و تروریسم آمریکایی باشد. رئیس‌جمهوری با تصریح بر اینکه «رضایت خاصه و رضایت یک جناح و یک قوم ما را به جایی نمی‌رساند و باید رضایت عامه مردم را مدنظر قرار دهیم» از نوعی مردم‌باوری در بالاترین درجه خود سخن گفت که نمونه کامل آن را در سمت‌گیری امام خمینی به جانب متن جامعه مشاهده کرده‌ایم. مطهری در بازتوصیف دیدار خود در نوفل لوشاتو با امام خمینی به ما آموخت که مردم باوری آن مرد بزرگ در سویه الهی و کلامی خود با ایمان به خدا پهلو می‌زد و میوه‌‌ای روییده بر شاخسار خداباوری بود. با انقلاب اسلامی و با آن پنج انتخابات درخشان در سال نخست بود که تضاد القا شده کلیسایی میان خداباوری و حاکمیت انسان بر سرنوشت خود رخت بر بست و اکنون می‌توان شاهد تکرار آن باور در آستانه انتخابات اسفند ماه بود.
ضرورت لحاظ «رضایت عامه» به این ترتیب وجه سیاسی-اجتماعی و اجرایی و عملیاتی رهنمود مقام معظم رهبری را تشکیل می‌دهد که با گفتمان‌های «اقتصاد مقاومتی» و «رسیدگی به اقشار پایین اجتماعی» تا «رونق تولید اقتصادی» شناخته میشود. رونق تولید اقتصادی در فاز مقدم عملیاتی خود باید بر «رونق تولید رضایت» استوار باشد که انتخابات تراز قانون اساسی و ملهم از انتخابات مجلس اول، یعنی جلب رضایت عامه با همه گرایش‌های سیاسی موجود و پرهیز از تک جناح سازی شرط اصلی آن است. هرچه آمریکا تلاش میکند از خلال تحریم‌های ظالمانه رونق تولید اقتصادی را به محاق ببرد و هرچه می‌کوشد در سویه سیاسی این راهبرد ضد ایرانی، رد صلاحیت‌ها و از سوی دیگر تجلی خیابانی نارضایتی‌ها را به استثمار و استخدام اهداف خود درآورد باید افزایش رونق حداکثری رضایت عامه را به عنوان پادگفتمان و باطل‌السحر آن کید امریکا در کار آورد و اتهام و شبح شبهه تک جناحی‌گری را از آسمان سیاست دور کرد.
انتخابات مجلس اول در اسفند ۵۸ الگوی درخشانی برای بازگشت به جامعه وجلب رضایت عامه با همه تنوع‌ها و مؤلفه‌های گوناگون هویت ملی و همه سبک‌های زیستی کشور به نمایش می‌گذارد که تکرار خلاقانه آن در چهلمین سالگرد تأسیس و استمرار یک مجلس واقعی میتواند ضمن تحکیم صفوف ملی بنیان‌های تحریم‌ها و تروریسم آمریکایی را در جهان امروز به زیر ضرب ببرد. براین اساس «عامه مردم» چیزی جز متن جامعه که با همه تکثرها و تفاوت‌های فرهنگی و سیاسی خود به خیابان آمد و به بدرقه باشکوه سردار ملی شتافت نیست که گاه تجلی اعتراضی بخشی دیگر از همان توده مردمی را در اشکال دیگر دیدیم. عامه مردم در روزگار ما بافتی متکثر و چند فرهنگی دارد که مسیر عبور آن به سوی خانه ملت نیز باید مفروش به قالی ایرانی با همه رشته‌ها و رنگ‌های آن باشد و نه یک مسیر ناهموار و پر دست‌انداز و مین‌گذاری شده…
براین اساس مانع تراشی‌ها، دیوارکشی‌ها و مین گذاری در مسیر انعکاس رضایت عامه در مجلس هرقدر هم که با عنوانی «فساد ستیز» عرضه شده باشد، بزرگترین مانع پیشبرد مقاومت ملی بر ضد تحریم‌های جنگ آسا و ترورآلود امریکاست. بنابراین نباید تعجب کرد که رئیس جمهوری تنها راه غلبه بر فشار حداکثری و تروریستی امریکا را بازگشت حداکثری به متن ملت و متن جامعه بداند و به درستی متذکر شود: «هر کجا با مشکل مواجه شدیم، با حضور، اتحاد و وفاق مردم از این مشکلات عبور کردیم.»
اگر طالب آن هستیم که انتخابات مجلس در آستانه نوروز شکل و شمایل یک خانه‌تکانی اساسی را به خود بگیرد باید به رضایت عامه توجه کنیم و رضای خالق را در رضای خلق بجوییم.
بیهوده نبود که رئیس‌جمهوری در سخنرانی ملی خود به اصل ۶ قانون اساسی و دیگر اصول مربوط به انتخابات اشاره کرد و تذکری قانون اساسی محور داد که مبانی مشروعیت الهی در سیاسی‌ترین و اجتماعی‌ترین وجه خود سازگاری تام و تمام با مدیریت مردمی و رضایت عامه دارد و نباید مبنای الهی مشروعیت را منافی دموکراسی دانست.
برای این امکان عظیم مشروعیت‌زایی که در پیش‌رو داریم، فرصت کمی باقی است تا با درک بی‌نظیرترین دوره تاریخ سیاسی معاصر ایران، به استراتژی تولید رضایت عامه از خاص‌گرایی‌ها پرهیز کنیم و انتخاباتی در تراز انقلاب اسلامی زمینه‌سازی کنیم.