نوآوران آنلاین- احساسات شدیدی مانند ترس و اضطراب با تغییرات قابل اندازه گیری بدنی از جمله افزایش فشار خون، ضربان قلب و تنفس و گشاد شدن مردمک چشم همراه و تقویت می شوند. این اصطلاحاً "پاسخ های برانگیختگی فیزیولوژیکی" و اغلب در بیماری های روانپزشکی مانند اختلالات اضطرابی و افسردگی به طور غیر طبیعی زیاد یا کم است. اکنون دانشمندان دانشکده پزشکی UNC جمعیت سلول های مغزی را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد فعالیت آن ها چنین واکنش های برانگیختگی را تحریک می کند.
دانشمندان که مطالعه آن ها در Cell Reports منتشر شده است، دریافتند که مجبور کردن مصنوعی فعالیت این سلول های مغزی در موش ها، یک واکنش برانگیختگی را به صورت مردمک چشم متسع و ضربان قلب سریع تر ایجاد می کند و رفتارهای شبه اضطرابی را بدتر می کند.
این یافته کمک می کند تا ریشه های عصبی احساسات روشن شود و این احتمال وجود دارد که همتای مغز انسان از جمعیت تازه شناسایی شده نورون های مربوط به برانگیختگی ممکن است هدف درمان های آینده اختلالات اضطرابی و سایر بیماری های مربوط به پاسخ های غیر طبیعی تحریک باشد.
"خوزه رودریگز روماگرا" استادیار گروه روان پزشکی UNC و عضو مرکز علوم اعصاب UNC و مدیر مشترک گفت: تمرکز بر پاسخ های برانگیختگی ممکن است راهی جدید برای مداخله در اختلالات روانپزشکی ارائه دهد.
"گرت استوبر" در این خصوص گفت: این کار نه تنها جمعیت جدیدی از سلول های عصبی را که در تحریک و اضطراب نقش دارند شناسایی می کند، بلکه دریچه ای را برای آزمایشات آینده باز می کند تا به طور سیستماتیک بررسی کند که چگونه انواع سلول های تعریف شده مولکولی در حالات پیچیده عاطفی و فیزیولوژیکی نقش دارند. این امر برای پیشرفت در درمان های جدید برای اختلالات اعصاب و روان بسیار مهم خواهد بود.
اختلالات اضطرابی، افسردگی و سایر اختلالات دارای واکنش تحریک غیر طبیعی زیاد یا کم، بخش بزرگی از جمعیت انسان را تحت تأثیر قرار می دهد از جمله ده ها میلیون بزرگسال تنها در ایالات متحده. درمان ها ممکن است علائم را کاهش دهند، اما بسیاری از آن ها عوارض جانبی نامطلوبی دارند و دلایل اصلی این اختلالات به طور کلی مبهم است.
گره خوردن این ریشه ها در میان پیچیدگی مغز یک چالش بزرگ بوده است، چالشی که اخیراً تکنولوژی آزمایشگاه شروع به غلبه بر آن کرده است.
"رودریگز روماگرا"، "اونگ"، "استوبر" و همکاران شان منطقه ای از مغز را در درون "آمیگدالا" به نامیا BNST "هسته بستر استریال ترمینال" بررسی کردند که در تحقیقات قبلی با ترس و رفتارهای مشابه اضطراب در موش ها ارتباط داشت.
دانشمندان به طور فزاینده ای این منطقه را به عنوان یک هدف امیدوار کننده برای داروهای روان پزشکی در آینده می دانند. در این حالت، محققان مجموعه ای از نورون های BNST را که بیانگر ژن انتقال دهنده عصبی،Pnoc هستند به صفر رساندند. مشخص شد که با حساسیت درد و اخیراً با عامل انگیزه ارتباط دارد.
این تیم از تکنیک نسبتاً جدیدی به نام میکروسکوپ دو فوتونی برای تصویربرداری مستقیم سلول های عصبی BNST Pnoc در مغز موش ها استفاده کردند؛ در حالی که موش ها دارای بوی مضر و جذاب بودند یعنی محرک هایی که به ترتیب رفتارهای ترس، اضطراب و پاداش را به همراه داشتند. به این ترتیب، دانشمندان دریافتند كه فعالیت حیوانات در این سلول های عصبی همراه با گشاد شدن سریع مردمك چشم های موش‌هاست كه حیوانات با هر یك از این محرك های بو ارائه می شوند.
سپس محققان از تکنیک پیشرفته دیگری به نام optogenetics با استفاده از نور برای کنترل سلول های مهندسی شده ژنتیکی برای هدایت مصنوعی فعالیت نورون های BNST Pnoc استفاده کردند. آن ها دریافتند که تحریک در فعالیت BNST Pnoc باعث واکنش مردمک و همچنین افزایش ضربان قلب می شود. رانندگی از نظر ژنتیکی سلول های عصبی در حالی که موش ها آزمایش پیچ و خم ایجادکننده اضطراب را انجام می دادند (که به طور سنتی برای ارزیابی داروهای اضطرابی استفاده می شود) علائم اضطراب حیوانات را افزایش می دهد؛ در حالی که ساکت شدن از نظر ژنتیکی نورون ها نتیجه عکس دارد.
"رودریگز روماگوئرا" گفت: اساساً دریافتیم که فعال سازی این سلول های عصبی BNST Pnoc پاسخ های برانگیختگی را برانگیخته و حالت های اضطرابی مانند را بدتر می کند.
این کشف عمدتاً شاهکار علوم اعصاب اساسی است، اما همچنین نشان می دهد که هدف قرار دادن نورون های محرک برانگیختگی مانند نورون های BNST Pnoc با داروهای آینده می تواند راهی مناسب برای کاهش پاسخ های غیر طبیعی شدید به محرک های منفی در اختلالات اضطرابی باشد. (مثال: تقویت پاسخ های غیر طبیعی ضعیف به محرک های مثبت در افسردگی).
این مطالعه شواهدی را نشان داد که نورون های BNST Pnoc همه یکسان نیستند، اما در پاسخ، آن ها نسبت به محرک های مثبت یا منفی متفاوت هستند.
سه شنبه ۲۴ نوامبر ۲۰۲۰
(برابر با ۴ آذر ۱۳۹۹)