نوآوران آنلاین- توانایی تکلم یکی از خصوصیات اساسی است که انسان را از سایر حیوانات متمایز می کند. بسیاری از افراد احتمالاً به طور شهودی گفتار و زبان را برابر می کنند. با این حال، تحقیقات علوم شناختی از دهه 1960 در مورد زبان اشاره، تصویری متفاوت را ترسیم می کند: امروزه روشن شده است زبان های اشاره کاملاً زبان های مستقل و در چندین سطح زبانی مانند دستور زبان و معانی دارای یک سازمان پیچیده هستند. مطالعات قبلی در مورد پردازش زبان اشاره در مغز انسان قبلاً شباهت ها و تفاوت هایی را بین زبان اشاره و زبان گفتاری پیدا کرده بود. با این حال تاکنون تهیه یک تصویر سازگار از نحوه پردازش هر دو شکل زبان در مغز دشوار بوده است.
محققان در MPI CBS تلاش کردند تا بدانند که کدام مناطق مغز در واقع در پردازش زبان اشاره در مطالعات مختلف دخیل هستند و این که همپوشانی مناطق مغز با شنیدن افراد برای پردازش زبان گفتاری چقدر است در یک مطالعه که اخیراً در مجله Human Brain Mapping منتشر شده است، آن ها داده های آزمایش های پردازش زبان اشاره را در سراسر جهان جمع کردند.
یک مطالعه به محققان فرصت می دهد تا تصویری کلی از پایه عصبی زبان اشاره به دست آوریم. بنابراین برای اولین بار ما توانستیم نواحی مغزی را که در پردازش زبان اشاره درگیر بوده اند از نظر آماری و قوی شناسایی کنیم.
محققان دریافتند که به ویژه ناحیه به اصطلاح Broca در مغز پیشانی نیمکره چپ یکی از مناطقی است که تقریباً در هر مطالعه ارزیابی شده در پردازش زبان اشاره دخیل است. مدت هاست که شناخته شده است که این منطقه از مغز نقشی اساسی در زبان گفتاری دارد، جایی که برای دستور زبان و معنا استفاده می شود.
دانشمندان برای طبقه بندی بهتر نتایج خود از مطالعه فعلی، یافته های خود را با یک پایگاه داده حاوی چندین هزار مطالعه با اسکن مغز مقایسه کردند.
محققان مستقر در لایپزیگ واقعاً توانستند تأیید کنند که بین زبان گفتاری و امضا شده در منطقه بروکا همپوشانی وجود دارد. آن ها همچنین موفق شدند نقشی را که مغز در پیشانی سمت راست بازی می کند نشان دهند. این امر همچنین در بسیاری از مطالعات مربوط به زبان اشاره مورد ارزیابی قرار گرفته است، زیرا جنبه های غیرزبانی مانند اطلاعات مکانی یا اجتماعی همتای خود را پردازش می کند.
این بدان معناست که اصولاً حرکات دست ها، صورت و بدن که نشانه ها از آن ها تشکیل شده است به طور مشابه توسط افراد ناشنوا و شنوا درک می شود.
با این حال، فقط در مورد افراد ناشنوا آن ها علاوه بر این شبکه زبانی را در نیمکره چپ مغز از جمله ناحیه بروکا فعال می کنند. بنابراین آن ها این حرکات را به عنوان حرکاتی با محتوای زبانی درک می کنند به جای توالی حرکتی خالص، همان طور که در مورد شنیدن افراد وجود دارد.
نتایج نشان می دهد که ناحیه بروکا در نیمکره چپ یک گره مرکزی در شبکه زبان مغز انسان است. بسته به این که افراد از زبان به صورت نشانه، صدا یا نوشتار استفاده می کنند با سایر شبکه ها کار می کند.
بنابراین منطقه بروکا نه تنها زبان گفتاری و نوشتاری را که تاکنون شناخته شده است پردازش می کند، بلکه اطلاعات زبانی انتزاعی را به هر شکل زبان به طور کلی پردازش می کند.
مغز به خودی خود به زبان اختصاص دارد، نه به صحبت کردن. در یک مطالعه، تیم تحقیقاتی اکنون قصد دارد دریابد که آیا قسمت های مختلف منطقه بروکا نیز در مفهوم یا دستور زبان زبان اشاره در ناشنوایان مانند شنیدن افراد، تخصص دارند.
سه شنبه ۲۳ فوریه ۲۰۲۱
(برابر با ۵ اسفند ۱۳۹۹)