نوآوران آنلاین- هنگامی که به خواب می روید تصور این که مغز شما خاموش می شود آسان است، اما تحقیقات دانشگاه میشیگان نشان می دهد که گروه هایی از سلول های عصبی که در حین یادگیری قبلی فعال می شوند، باعث می شوند خاطرات خود را در مغز خالکوبی کنند.
محققان U-M در حال بررسی چگونگی شکل گیری و ذخیره خاطرات مرتبط با یک واقعه حسی خاص در موش ها بوده اند. در مطالعه ای که قبل از همه گیری ویروس کرونا انجام شده و اخیراً در Nature Communications منتشر شده است، محققان نحوه تشکیل یک حافظه ترسناک در رابطه با یک محرک بینایی خاص را بررسی کردند.
آنها دریافتند که نه تنها نورونهای فعال شده توسط محرک بینایی در هنگام خواب بعدی بیشتر فعال می شوند، خواب برای توانایی آنها در اتصال حافظه ترس به واقعه حسی بسیار حیاتی است.
تحقیقات قبلی نشان داده است که مناطقی از مغز که در حین یادگیری فشرده بسیار فعال هستند تمایل دارند فعالیت بیشتری را در هنگام خواب بعدی نشان دهند. اما آنچه مشخص نبود این بود که آیا برای ذخیره کامل حافظه مواد تازه آموخته شده آیا این "فعال سازی مجدد" خاطرات در هنگام خواب باید انجام شود.
بخشی از آنچه می خواستیم بفهمیم این است كه آیا ارتباطی بین قسمتهای مغز كه واسطه حافظه ترس هستند و نورونهای خاص واسطه حافظه حسی كه ترس به آن گره خورده است وجود دارد. آنها چگونه با هم صحبت می كنند و باید انجام دهند بنابراین در طول خواب؟ ما واقعاً می خواهیم بدانیم که ایجاد یک ارتباط جدید مانند مجموعه خاصی از نورون ها یا یک مرحله خاص از خواب چه چیزی را تسهیل می کند.
اکنون، محققان ابزاری برای برچسب ژنتیکی سلولهایی دارند که با یک تجربه در طی یک بازه زمانی خاص فعال می شوند.
برای تأیید اینکه این سلولهای عصبی تصویر خنثی را ثبت کرده اند، "سارا آتون" نویسنده ارشد این مطالعه و استاد دانشگاه UM و تیم او آزمایش کردند که آیا آنها می توانند با فعال کردن انتخابی نورونها بدون نشان دادن تصویر به آنها حافظه محرک تصویر را تحریک کنند.
هنگامی که آنها سلولهای عصبی را فعال کرده و آن را با یک ضربه خفیف پا جفت کردند، متوجه شدند که افراد آنها متعاقباً از محرکهای بینایی که شبیه به تصویری که سلولها رمزگذاری می کنند، خواهند ترسید. آنها عکس این را نیز صادق دانستند: پس از جفت کردن محرک بینایی با ضربه پا ، افراد آنها متعاقباً با ترس به فعال سازی مجدد سلولهای عصبی پاسخ می دهند.
آتون گفت: اساساً دستورالعمل محرک بینایی و دستورالعمل این فعال سازی کاملاً مصنوعی سلولهای عصبی همان واکنش را ایجاد می کند.
محققان دریافتند وقتی آنها خواب را مختل كردند ، پس از آنكه تصویری را به افراد نشان دادند و شوك پای خفیفی به آنها وارد كردند، هیچ ترسی در رابطه با محرك بینایی وجود ندارد. کسانی که خواب بدون دستکاری دارند یاد گرفتند از محرک خاص بینایی که با شوک پا جفت شده بود ترس داشته باشند.
"آتون" گفت: ما دریافتیم که این موش ها در واقع از هر محرک بینایی که به آنها نشان می دهیم می ترسند. از زمانی که آنها به محفظه ای می روند که محرک های بینایی در آنها ارائه می شود به نظر می رسد که آنها می دانند دلیلی برای احساس ترس وجود دارد، اما آنها نمی دانند به طور خاص از چه چیزی می ترسند.
به گفته "آتون" این احتمالاً نشان می دهد که برای ایجاد ارتباط دقیق ترس با محرک بینایی، مجبور به فعال سازی مجدد نورونهای رمزگذار محرک در قشر حسی مرتبط با خواب هستند. این اجازه می دهد تا یک حافظه خاص برای آن نشانه بصری تولید شود. محققان فکر می کنند که در همان زمان، آن منطقه قشر حسی باید با ساختارهای دیگر مغز ارتباط برقرار کند تا جنبه حسی حافظه را با جنبه احساسی ازدواج کند.
"آتون" می گوید یافته های آنها می تواند برای چگونگی درک اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه تأثیراتی داشته باشد.
برای من این نوعی سرنخ است که می گوید اگر شما ترس را به یک واقعه بسیار خاص در هنگام خواب مرتبط می کنید، اختلال در خواب ممکن است بر این روند تأثیر بگذارد.
سه شنبه ۲۳ فوریه ۲۰۲۱
(برابر با ۵ اسفند ۱۳۹۹)