نوآوران آنلاین- آنچه در سوریه اتفاق افتاد، بخشی از منازعاتی بود که در سطح قدرت‌های بزرگ و رقابت‌های آن‌ها بر سر اداره جهانی دنبال می‌شد. کشور سوریه اکنون به کانونی تعیین‌کننده تبدیل شده است و می‌تواند تعیین کند که چه قدرتی تصمیم‌گیر و از توان حل و فصل مسائل خاورمیانه برخوردار است. در این میان برخی چنین تصور می‌کنند که درگیری شدیدی میان روسیه و امریکا را شاهد خواهیم بود در حالی‌که این اتفاق توهمی بیش نیست و در عمل جنگی صورت نخواهد گرفت؛ چراکه نه امریکا علاقمند به ورود جنگ با روسیه است و نه روسیه به دلیل شرایط اقتصادی، اجتماعی و ساختارهایش علاقه و تمایلی برای جنگ دارد و کشوری در حال توسعه به شمار می‌آید و قابل مقایسه با کشورهای غربی نیست. طبیعتاً روس‌ها بعد از فروپاشی شوروی علاقمند هستند که بتوانند دوباره کشوری داشته باشند که به‌واسطه دارا بودن توانایی‌های بین‌المللی به قدرتی بزرگ تبدیل شوند و خودشان را در سطح قدرت‌های بزرگ مطرح کنند. در شرایط کنونی کشور سوریه نقطه کلیدی است؛ به این معنا که اگر روس‌ها موفق به پیشبرد سیاستشان در سوریه شوند، به قدرتی بین‌المللی تبدیل خواهند شد، در چنین شرایطی اما غربی‌ها نیز تلاش می‌کنند که فرصتی به دست روس‌ها ندهند. از دیگر سو روسیه نیز نه اراده و نه شرایط این را دارد که از کشور متحد خود یعنی سوریه دفاع کند.

طبیعی است که بعد از این تنش میان کشورها مصالحه سیاسی میان طرف‌های داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی صورت خواهد گرفت و هیچ طرفی در سوریه قادر نخواهد بود موضوع را یکطرفه حل و فصل کند. در حال حاضر این کشور به نقطه حساسی این کشور رسیده است؛ چراکه تاکنون درگیر جنگ با داعش بودند و طبیعتاً حضور این گروه‌های تروریستی موجب می‌شد که طرف‌های جنگ از حوزه بین دو اردوگاه روسی و امریکایی روی داعش متمرکز شوند.

در حال حاضر با حذف داعش، پای جبهه‌های جدید در سوریه باز می‌شود و اگر قصد مصالحه در میان نباشد، درگیری‌ها گسترش می‌یابد. از این رو می‌توان گفت راه حل سوریه، مصالحه است. اکثریت جامعه سوریه سنی مذهب هستند و علاوه بر آن‌ها شاهد علویان و کُردها و مسیحیانی هستیم که باید همه در قدرت مشارکت داشته باشند و علاوه بر این دیگر کشورها نیز همچون ترکیه و مدافعان منطقه‌ای همچون ایران از آینده سوریه باید احساس امنیت کنند نه احساس تهدید.

قدرت‌های بزرگ همچون امریکا، اروپا و روسیه نیز احساس می‌کنند که منافع‌شان در این ساختار برآورده می‌شود؛ در غیر این صورت شاهد وقوع جنگی درازمدت و فرسایشی خواهیم بود و طبیعتاً منطقه به باتلاقی تبدیل می‌شود برای کسانی که از دولت اسد حمایت می‌کنند؛ چراکه طرف مقابل قادر است که بی‌ثباتی را از طریق مخالفان اسد به این کشور تزریق کنند. از این رو تنها راه حل رفع مشکلات این کشور مصالحه است و راه حل نظامی جوابگو نیست. هدف امریکا‌ و متحدانش نیز از حمله به سوریه، نظامی نیست و هدفی سیاسی را دنبال می‌کند.