نوآوران آنلاین- نمی‌توان گفت که شهردار تهران نباید سیاسی باشد؛ چراکه همه مردم ایران به نوعی سیاسی هستند و به‌نوعی می‌توان گفت که علاقمندترین کشور به مسائل سیاسی هستیم که این را می‌توان از تمایل هر شخص به یک جریان سیاسی دریافت. از این رو نمی‌توان گفت که شهردار پایتخت نباید شخصیتی سیاسی باشد، اما نکته مهم این است که اداره شهر امری فراجناحی و مدیریتی است و شهردار باید در این رابطه با شورای شهر هماهنگ و این نکته مهم را نیز در نظر داشته باشد که اعضای شورای شهر را مردم مستقیماً با رأی خود انتخاب کردند و دلیل آن نیز موردپسند و قابل قبول بودن برنامه‌های اعضا بوده ‌است.

درخصوص انتخاب‌ شهردار پایتخت نیز اعضای شورای شهر معیارهایی را مشتمل بر 16 بند از ابتدا تعیین کرده بودند که یکی از آن‌ها دارا بودن رویکرد اصلاح‌طلبی بوده و خواهد بود.

ما در شورای شهر هنوز وارد مصداق‌ها نشدیم که اعلام کنیم چه کسی را انتخاب می‌کنیم و فعلاً صحبت‌ها در این خصوص است که فرآیند انتخاب شهردار را مشخص کنیم و معیارها را مورد بازنگری قرار دهیم که آیا با توجه به تغییراتی که طی هفت ماه اخیر صورت گرفته است، نیازمند به افزایش یا کاهش معیارها هستیم.

در خصوص بحث استعفای مهندس محسن هاشمی برای راهیابی به شهرداری تهران و تصدی مدیریت پایتخت نیز اخیراً حواشی و شایعاتی مطرح شد که در پاسخ باید گفت براساس میثاق‌نامه قرار بوده که هیچ یک از اعضا، از شورای شهر خارج نشوند و موضوع دیگر این است که مردم برای عضویت در شورای شهر به ما رأی دادند نه سمت و جایگاه دیگری و قرار نبوده است که شهردار باشیم و اگر نیز قرار بر این باشد که شخصی از درون شورا شهردار شود، افراد بسیاری هستند که شرایط مدیریت پایتخت را دارا هستند و مهندس هاشمی نیز تاکنون خود تمایلی نسبت به اداره شهرداری تهران ابراز نکرده است و سایر اعضای شورا نیز مایل به استعفا و کاندیدا شدن برای شهرداری تهران نیستند. به اعتقاد من ریاست و عضویت در شورای شهر اجل به شهرداری پایتخت است؛ چراکه اعضای شورای شهر، سکاندار پایتخت را تعیین می‌کنند و از جایگاه بالاتری برخوردار هستند و گمان نمی‌کنم که مایل به این باشند که آینده خود را برای شهردار شدن هزینه کنند و به احتمال بسیار زیاد مهندس محسن هاشمی در شورا باقی خواهد ماند. اعضای شورای شهر درصدد این هستند که فردی شجاع، جسور و مسلط به مبانی مدیریت نوین را برای اداره شهر انتخاب ‌کنند.

این نکته قابل تأمل است که با دقت در انتخاب شهردار تهران می‌توان فردی درستکار، پاکدست و برخوردار از توان مدیریتی انتخاب کنیم که هرگز از منابع انسانی و مالی شهر برای رفتن از بهشت به پاستور هزینه نکند.