نوآوران آنلاین- این در حالی است که برخلاف اینکه مسئولان دولت عنوان می‌کنند اقدامات موثری در زمینه کاهش فشارهای اقتصادی مردم انجام داده‌اند، اما این مسأله در زندگی مردم مشاهده نمی‌شود و مشکلات معیشتی مردم روزبه‌روز تشدید می‌شود.
مشروح این گفت و گو را در ادامه می خوانید:
آقای یوسفیان در حال حاضر برخی از کارشناسان معتقدند که دولت در دور اول ریاست جمهوری تمام تلاش های خود را بر روی کاهش نرخ تورم متمرکز کرد اما پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال۹۶ خیلی زود با بحران‌های بزرگ اقتصادی مواجه شد و متاسفانه برای خروج از رکود برنامه ای را ارائه نداد شما در این خصوص چه نظری دارید؟
مطمئنا اگر دولت می خواست همزمان با سیاست های کاهش نرخ تورم در کشور بدون ایجاد زمینه و بستر اقتصاد کشور را از رکود خارج کند قطعا همزمان با نرخ تورم بالا دچار رکود شدیدتری در اقتصاد می شدیم ٬ شرایط اقتصادی کشور در آغاز فعالیت دولت یازدهم به گونه آی بود که خروج از رکود امری محال بود .بنابراین دولت ناگزیر بود طی مدتی کوتاه تورم را مهار کند تا بتواند هزینه یک حرکت اقتصادی مهم تر که خروج از رکود است را بپردازد٬ در صورتی که دولت سیاستهای کنترلی نرخ تورم را در پیش نمی گرفت اقتصاد در زمینه افزایش نرخ تورم و رکود با انفجار مواجه می شد. بنابراین دولت ناچار است در شرایط فعلی با ایجاد بسترهای مهار تورم زمینه های خروج از رکود را فراهم کند. اگر دولت تلاش می کرد در ابتدای فعالیت خود به سرعت از رکود خارج شود مجددا به رکود می رسید.
دولت طی دو سال گذشته سیاست انقباظی را در تدوین و اجرای بودجه در پیش گرفته است؛ به طوری که برخی از کارشناسان اجرای سیاست را موجب رکود طرح های عمرانی می دانند در این زمینه چه نظری دارید ؟
دولت در اجرای سیاست های پولی در حالی از روش انقباظی استفاده می کند که هم اکنون شاهدیم که این سیاست در خصوص طرح های جدید عمرانی بوده است نه طرح های نیمه تمام به طوری که دولت بودجه انقباضی را با کم کردن ردیف بودجه و فروش اوراق و یا تهاتر جبران کرده است نه از محل بودجه های عمرانی. به طوری که دولت با ایجاد انبساط در طرح های عمرانی نیمه تمام قدیمی تلاش می کند تا پروژه را به سرانجام برساند. بنابراین در این شرایط ما شاهد انقباض در پروژه های جدیدی هستیم که دولت پولی را برای اجرای آنها ندارد.
سیاست های خصوصی سازی دولت را در سال های اخیر چگونه ارزیابی می کنید؟
در حال حاضر اجرای مشکل خصوصی سازی از داخل خود دولت است. به دلیل مسائلی همچون رکود و تورم نیست. بنابراین عدم اجرای آن به گونه ای نیست که دولت عنوان کند از دست ما خارج است.به عنوان مثال در یک واحد تولیدی کبریت سازی که اعضای هیات مدیره آن همه دولتی هستند هیچ کدام حاضر نیستند این اتفاق رخ دهد. به این علت که معتقدند با خصوصی سازی ان واحد تولیدی همه امکانات و مزایای خود را از دست می دهند. از سوی دیگر شاهدیم کارگران واحدهای بخش دولتی هم به تبع مخالفت مدیران حاضر به واگذاری نیستند. به طوری که متاسفانه از پایین ترین رده تا بالاترین رده هیچ فردی حاضر به واگذاری نیست. در شرایطی که مسئولان دولتی در واحدهای تولیدی خود ذی نفع هستند خصوصی سازی رخ نخواهد داد. از این رو دلیل اصلی عدم اجرای سیاست های خصوصی سازی را باید در بدنه دولت جستجو کرد.
سیاست های کاهش نرخ سود سپرده های بانکی را در رونق بخش تولید چگونه ارزیابی می کنید؟
در شرایطی که بخش تولید با مشکلات زیادی نظیر کمبود نقدینگی دست و پنجه نرم می کند دولت چاره ای برای کاهش نرخ سود سپرده های بانکی ندارد. دولت در این شرایط باید بتواند مشکلات نقدینگی تولید را از طریق بانکها تامین کند. در گذشته به دلیل نرخ سود سپرده های بانکی بالا در بانکها اولین مشکل تولید سود تسهیلات بانکی بود. اما اکنون با کاهش نرخ سود دریافت تسهیلات بانکی برای واحدهای تولیدی به صرفه است. اما در این شرایط دولت باید برای مدیریت و رونق بخش تولید سایر بازارهای موازی را مدیریت کند تا سپرده های بانکی همزمان با کاهش نرخ سود وارد سایر بازارهای موازی نشود. اگر دولت نتواند در این زمینه از فعالیت بازارهای دلالی نظیر ارز و طلا پیشگیری کند کاهش نرخ سود موجب افزایش نرخ تورم و رکود بیشتر می شود.