نوآوران آنلاین- همه ساله بر روی کاغذ شاهد رشد فرصت های شغلی مناسب برای مردم هستیم، اما نمی دانیم چرا این فرصت های طلایی فقط بر روی کاغذ هستند و در واقعیت به چشم نمی‌آیند.
آن چه در حال حاضر رؤیت می شود وضعیت بسیار اسفبار اشتغال در کشور ماست. به دنبال کاهش درآمدها و افزایش هزینه های تولید بنگاه های تولیدی، افراد بسیاری شغل شان را از دست دادند. رشد شمار بیکاران آن هم در شرایط کنونی جامعه که هزینه های زندگی واقعاً بالاست، اتفاق بسیار تلخی است که باید هر چه سریع تر این رویه تغییر کند. مردم ما دیگر توان تحمل گرانی ها در عین نبود درآمد را ندارند. باید به آن ها حق دهیم و انتظار نداشته باشیم که نسبت به وضعیت بحرانی کنونی انتقادی نداشته باشند. در همین خصوص به گفت و گو با هادی ابوی، دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران پرداختیم که از نظر می گذرد.
* یکی از مهم ترین تبعاتی که کرونا در ایران داشت، از بین رفتن فرصت های شغلی بود که نهایتاً منجر به بیکاری بسیاری از افراد شد. به نظر شما در دوران پساکرونا باید دولت چه سیاستی در راستای اشتغالزایی در پیش گیرد؟
یکی از مهم ترین شاخص های توسعه یافتگی در کشورهای مختلف میزان اشتغال نیروی کار فعال آن هاست. در کشور ما شمار بیکاران همواره رقم قابل توجهی بوده است، اما در حال حاضر اوضاع واقعا بحرانی است. چراکه شیوع کرونا موجب شده تا بسیاری از مشاغل اقدام به تعدیل نیروی کارشان کنند. این روزها کارگران بسیاری عنوان می کنند که قربانی کرونا شده اند. در حقیقت باید گفت آن ها قربانی سیاست های اشتباه دولت شده اند و کرونا عامل اصلی بروز مشکلات اقتصادی نیست. مگر زمانی که کرونا در کشورمان شیوع نیافته بود، مشکلات اقتصادی نداشتیم؟ همه به خوبی می دانیم که مشکل اصلی در کشور ما این است که امور مهم به درستی مدیریت نمی شوند و اداره بخش های مهم به افرادی سپرده شده است که قادر به حل مشکل نیستند. نهایتاً مسائل مختلفی همزمان با شیوع کرونا بروز یافت که بیکار شدن بسیاری از افراد را که غالباً از اقشار آسیب پذیر جامعه یعنی کارگران بودند رقم خورد. قشر کارگر در کشور ما همواره با مشکل مالی برای اداره زندگی اش مواجه بوده است. حقوق های پایین در عین وجود تورم بالا موضوعی بوده که همیشه موجب بروز مشکلات مالی برای آن ها شده است. در حال حاضر وضعیت مالی و معیشتی کارگران به شدت تحت الشعاع قرار گرفته است و مسؤولان نیز نسبت به این موضوع توجهی نمی کنند؛ این در حالی است که نه تنها باید به فکر رفع نیازهای اقشار آسیب پذیر بود، بلکه ضروری است فرصت های شغلی که قربانی کرونا شدند نیز بازیابی شوند و بازگردند.
* تصور می کنید در دوران پساکرونا چه شرایطی برای اقشار آسیب پذیر و ضعیف ایجاد شود؟
دوران پساکرونا می تواند دوره رشد و شکوفایی اقتصادها باشد، البته مشروط بر این که پیش از ورود به آن دوره آمادگی لازم ایجاد شده باشد نه این که با مشکلات دوران کرونا وارد پساکرونا شویم و مسؤولان نیز نسبت به رفع مشکلات اقدام عملی انجام ندهند. کشور ما در شرایط کنونی نیازمند عمل و اجرای تصمیمات مناسب در عمل است و دیگر شعار کاری از پیش نمی برد. مردم نیز نسبت به شعارها بی تفاوت شده اند و دیگر حتی وعده ها را باور نمی کنند. نمی توان دست روی دست گذاشت. در حال حاضر باید تلاش مسؤولان در این راستا باشد که هر چه سریع تر ریشه کرونا در کشورمان خشک شود. علاوه بر این باید تصمیماتی اتخاذ شود تا شاهد ورود مناسب و با حداقل مشکلات به دوران پساکرونا باشیم. نحوه اداره کشور در دوران پساکرونا بستگی بسیاری به عملکرد مسؤولان در زمان فعلی دارد.
* علاوه بر این که شاهد تعطیلی بسیاری از کارگران هستیم، در برخی موارد مشاهده می کنیم که کارفرمایان اقدامی در راستای افزایش دستمزها نمی کنند. به نظر شما این رویه موجب بروز مشکلات در زندگی کارگران شاغل نمی شود؟
همه کارفرمایان ملزم به عمل به قوانین مصوب درخصوص حقوق و دستمزدها هستند و باید تابع قانون باشند. کارگران حداقل حقوق را دریافت می کنند و باید این میزان کم را به طور کامل دریافت کنند. میزان دستمزد کارگران براساس نرخ تورم موجود در اقتصاد تعیین می شود و نباید از پرداخت آن تخطی کرد. متاسفانه باید گفت با وجود افزایش سالیانه حقوق و دستمزدها اما همچنان چرخ زندگی کارگران نمی چرخد و نباید با تضییع حقوق آن ها مشکلات شان را افزایش داد.