نوآوران آنلاین- رئیس جمهور، در آئین گشایش مجلس یازدهم امروز ( سه شنبه ۷ خرداد ) طی سخنانی گفت:
« تعداد موبایل هوشمند در سال ۹۲ در کشور ۳۰۰ هزار دستگاه بوده و امروز تعداد آن به بیش از ۷۰ میلیون دستگاه رسیده است ».
معیار سنجش توسعه و پیشرفت در کشور ما حکایت جالبی است. منابع اولیه و خام کشور را می فروشیم و در ازای آن کالاهای چینی و خارجی وارد کرده و از آن به عنوان توسعه یاد نموده و مدام در رسانه ها پز می دهیم که فلان سال این میزان دوچرخه داشتیم، الان این میزان داریم. چند دهه پیش اینترنت و موبایل و لبتاب نداشتیم، الان این همه و این قدر موبایل داریم. البته بر این اساس هم نتیجه می گیریم که چه مدیر موفق و کارآمدی بوده ایم.
آقای روحانی بر اساس معیار شما عرض می کنیم:
تعداد رادیو در آغاز حکومت رضاشاه در کشور کم تر از ۱۰۰ دستگاه بود، اما در پایان حکومت او هزاران رادیو در ایران وجود داشته است.
تعداد تلویزیون و خط تلفن خانگی در ایران در اول حکومت محمدرضاشاه پهلوی تقریباً صفر بود، اما در سال آخر حکومت او در کشور صدها هزار تلویزیون و خط تلفن خانگی وجود داشت.
تعداد موتوسیکلت و خودرو در اول حکومت محمدرضا شاه پهلوی کم تر از یک هزارم آن در پایان حکومت او بود.
تعداد کامپیوتر در اول دولت خاتمی از یک هزارم آخر دولت او هم کم تر بود.
تعداد تلویزیون رنگی از اول تا آخر دولت خاتمی تفاوت یک در هزار هم بیش تر بود.
تعداد موبایل و لبتاب در ابتداء و انتهای دولت احمدی نژاد تفاوت هزاران درصدی داشت.
آقای رئیس جمهور، باور کنید در هیچ نقطه از این کره خاکی واردات تلویزیون و رادیو و تلفن و تبلت و لبتاب و موبایل و خودرو و لوازم آرایشی و... را معیار سنجش توسعه و موفقیت یک دولت قلمداد نمی کنند که اگر این گونه بود، الان باید عربستان و کویت و قطر و امارات به عنوان توسعه یافته ترین کشورهای دنیا به شمار می رفتند نه آلمان و فرانسه و هلند و....
آقای رئیس جمهور ما زمانی می توانیم ادعای توسعه و پیشرفت داشته و به کارنامه خود ببالیم که:
– به جای واردات ۷۰ میلیون تلفن همراه هوشمند، ۷۰۰ میلیون موبایل تولید و یا صادر کرده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون گوشی موبایل، ۷ میلیون شغل ایجاد کرده باشیم.– به جای واردات ۷۰ میلیون گوشی موبایل، ۷ میلیون نفر را از فقر مطلق رهانیده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون موبایل، ۷۰۰ هزار مدرسه و تخت بیمارستانی و جاده و راه آهن و مجموعه ورزشی و امثالهم احداث کرده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون موبایل، به ۷۰ هزار روستا در سیستان و بلوچستان و خوزستان و سایر نقاط کشور آب لوله کشی و سالم کشیده  باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون موبایل، به ۷ میلیون خانواده آموزش های خانوادگی و فرهنگی رسانده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون موبایل به هزاران سیل زده و زلزله زده اندک امکاناتی معیشتی و رفاهی فراهم کرده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون موبایل به هزاران کولبر آواره در کوه ها اندک کمکی برای بهبود شرایط زندگی انجام داده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون گوشی موبایل، ۷ هزار روستا را از خطر خشکسالی رهانیده باشیم.
– به جای واردات ۷۰ میلیون گوشی موبایل، ۷۰۰ رود و باتلاق و گونه گیاهی و جانوری را از خطر نابودی و انقراض نجات داده باشیم.
بله آقای رئیس جمهور، وارداتی که شما از آن به عنوان گواه توسعه یاد می کنید، قبل از انقلاب اسلامی به لطف تولید روزانه ۶ میلیون بشکه نفت و فروش ۳۶ دلاری آن، بسیار بسیط تر و شدید تر هم بود. قدر مسلم مردم اگر به دنبال واردات و مونتاژ بودند، انقلابی صورت نمی گرفت. حال شما بفرمایید برای آن چه قبل از انقلاب نبود و مردم برایش انقلاب بر پا کردند،  ظرف حدود ۷ سال گذشته چه کرده اید و برنامه اتان – البته اگر فرصتی باقی مانده باشد – برای یک سال آینده چیست؟