کد خبر : 249854 تاریخ : ۱۳۹۹ سه شنبه ۳ تير - 18:02
رکود اقتصادی و سفره های کوچک شده مردم محمدرضا نجفی منش / عضو اتاق بازرگانی

نوآوران آنلاین- حدود یک ماه تعطیلی فعالیت های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ضربه بسیار شدیدی ایجاد کرد. تاکنون چنین رویه ای در کشور ما ایجاد نشده بود .

گر چه مشکلات اقتصادی به موضوعی عادی بدل شده بودند و مردم با این مسأله کنار آمده بودند، اما زیر سایه سنگین کرونا چنان رکوردی اقتصاد ایران را فرا گرفته است که همه مشاغل تحت فشار هستند و متأسفانه هیچ گونه حمایتی نیز از اصناف نمی شود و در ادامه این وضعیت دچار مشکل هستند.

با وجود آغاز فعالیت مشاغل مختلف پس از یک دوره تعطیلی اما هم چنان رونق به بازار بازنگشته است. در حقیقت باید گفت هر زمان رونق به جیب مردم بازگردد بازارهای اقتصادی نیز رونق و شکوفایی را تجربه خواهند کرد.

اغراق نکرده این اگر بگوییم معادلات اقتصادی تا حد زیادی تابع جیب مردم هستند. این نکته را می توان به خوبی در رابطه میان عرضه و تقاضا به طور محسوس شاهد بود.

هر زمان که مردم امکان تهیه مایحتاج شان را یافتند و به بازار مراجعه کردند، اقتصاد از رکود خارج شد و بر عکس در شرایطی که کاهش قدرت خرید اجازه رشد تقاضا را به مردم نداده رکود عمیقی بر بازار حاکم شده است.

از این رو به این نتیجه می رسیم که باید شرایط رفاهی مردم را در وضعیت مطلوبی قرار دهیم تا اقتصاد در مدار مشخص و مناسبی بچرخد.

هم زندگی مردم تابعی از اقتصاد کشور است و هم اقتصاد کشور تحت تأثیر وضعیت مالی جامعه است. این نکته در بحث رابطه عرضه و تقاضا بیش از هر زمان دیگری خود را نشان می دهد.

به این ترتیب باید گفت عملکرد مسؤولان در زمینه مسائل رفاهی از اهمیت بالایی برخوردار است و باید از این پس با نگاه ویژه ای بهبود اقتصاد کرونازده ایران را مورد توجه قرار دهند و اجازه ندهند اقتصاد ایران کوچک تر از این شود و به دنبال آن سفره های مردم آب برود.

به اعتقاد من بهتر است دولتمردان امکان زندگی راحت را برای مردم فراهم کنند تا مردم مجبور نباشند مدت زمانی زیادی را در بیرون از منزل و در تجمعات انسانی صرف کنند و ریسک ابتلای به کرونا و یا انتقال این ویروس افزایش یابد، اما متاسفانه با توجه به مشکلات مالی دولت، حمایت مالی از اقشار ضعیف جامعه امری غیر قابل تحقق خواهد بود.

به این ترتیب زنجیره ای از مشکلات همین طور پشت سر هم ایجاد می شوند و بدون این که رفع شوند در لایه های مختلف اجتماع گسترش می یابند و به کلاف سردرگمی تبدیل می شوند که هیچ کس از عهده حل آن ها برنمی آید.