نوآوران آنلاین- برخی از افراد مبتلا به "آپانتازیا " (وضعیتی که اخیراً مشخص شده و باعث کمبود حافظه بینایی می شود) گزارش داده اند که معنی شمردن گوسفندان قبل از خواب را درک نمی کنند، زیرا آن ها نمی توانند گوسفندان را بدون دیدن آن ها تجسم کنند.

اگر از شما خواسته شود که از اتاق نشیمن پدربزرگ و مادربزرگ خود تصویری از حافظه بکشید، آیا می توانید این کار را انجام دهید؟ برای بیشتر افراد جزئیات خاص به راحتی قابل تجسم است، اما برای دیگران چنین کاری تقریباً غیرممکن است. این افراد یک بیماری نادر به نام aphantasia دارند که از بازآفرینی آسان تصاویر در ذهن آن ها جلوگیری می کند. در واقع ممکن است عبارت "چشم ذهن" برای آن ها بی معنی باشد.

"ویلما بینبریج" استادیار روان شناسی در دانشگاه شیکاگو که اخیراً مطالعه ای در مورد این بیماری انجام داده است گفت: برخی از افراد مبتلا به آپانتازی گزارش کرده اند که معنی "شمردن گوسفند قبل از خواب" را نمی دانند که می تواند مادرزادی باشد یا از طریق ضربه به دست آید. آن ها فکر می کردند که این فقط یک بیان است و هیچ گاه تا بزرگسالی متوجه نشده بودند که افراد دیگر می توانند گوسفندان را بدون دیدن آن ها تجسم کنند.

"بینبرید" که متخصص علوم اعصاب ادراک و حافظه است، تصمیم گرفت افراد آپانتازیک و کسانی که تصاویر معمولی دارند را در مجموعه خاصی از وظایف حافظه بصری تفکیک کند. هدف از این کار توصیف بهتر" آپانتازیا" بود که کمی مورد مطالعه قرار گرفته و اختلاف بین شی و حافظه فضایی را از بین می برد.

برای این مطالعه که در مجله Cortex منتشر شد، "بینبرید" و همکارانش عکس های سه اتاق را به ده ها نفر با تصاویر معمولی و محدود نشان دادند. سپس آن ها از شرکت کنندگان در هر دو گروه خواستند که اتاق ها را یک بار از روی حافظه و دیگری هنگام مشاهده عکس به عنوان مرجع بکشند.

تفاوت در آزمایش حافظه چشمگیر بود: افراد با تصویر معمولی معمولاً برجسته ترین اشیا را در اتاق با مقدار جزئی از جزئیات مانند رنگ و عناصر اصلی طراحی (یک فرش سبز، به جای مستطیل) می کشند.

افراد مبتلا به " آپانتازیا" کار سخت تری داشتند آن ها می توانستند چند شیء را در اتاق قرار دهند، اما نقاشی های آن ها اغلب ساده تر بود و بعضی اوقات به توصیف نوشته شده اعتماد می کردند. به عنوان مثال، برخی به جای کشیدن شیشه های پنجره، کلمه "پنجره" را در داخل رئوس مطالب پنجره نوشتند.

در حالی که مبتلایان به "آپانتازیا" فاقد تصاویر بصری هستند، اما به نظر می رسد حافظه فضایی دست نخورده ای دارند که از تصاویر متمایز است و ممکن است به طور متفاوتی ذخیره شود. به عنوان مثال افرادی که نابینای مادرزادی هستند هنوز هم می توانند چیدمان یک اتاق آشنا را توصیف کنند.

به همین ترتیب، افراد مبتلا به آپانتازی می توانستند اشیایی را که به خاطر می سپارند، بیشتر اوقات در مکان صحیح اتاق قرار دهند، درست مثل کسانی که تصاویر معمولی دارند حتی اگر بسیاری از جزئیات را به خاطر نمی آورند.

در مثال فوق، تفاوت های معمول بین شرکت کنندگان آپانتازیک و کنترل کاملاً مشخص است: شرکت کننده آپانتازی جزئیات کمی از حافظه بیرون کشید و به رمزگذاری کلامی فضا اعتماد کرد؛ در حالی که شرکت کننده کنترل جزئیات بیشتری را ترسیم کرد.

جای تعجب است، حتی اگر افراد مبتلا به "آپانتازیا" در مجموع اشیاء کمتری را به خاطر می آورند، آن ها اشتباهات کمتری نیز مرتکب می شوند: آن ها هیچ خاطره نادرستی از اشیایی که در هیچ یک از اتاق ها نبوده اند ایجاد نمی کنند و اشیاء را در مکان صحیح قرار می دهند.

"باینبریج" گفت: یك توضیح احتمالی می تواند این باشد كه چون" آپانتازیا" در این كار مشكل دارند، آن ها به استراتژی های دیگری مانند كدگذاری كلامی فضا تكیه می كنند. بازنمایی های کلامی و سایر استراتژی های جبرانی آن ها ممکن است در پرهیز از خاطرات نادرست، آن ها را بهتر کند.

در مقابل، افراد با تصاویر معمولی در مجموع چهارده اشتباه مرتکب شدند و مرتباً اشیایی را که در عکس ها نبوده اند، شامل می شدند. در یک نمونه شخصی حتی پیانویی را به داخل اتاق نشیمن کشید که فقط شامل یک شومینه، صندلی و کاناپه بود. باینبریج گفت این می تواند به این دلیل باشد که آنها خاطرات بصری خود را از اتاق های زندگی دیگر ترسیم می کنند؛ کاری که افراد مبتلا به "آپانتازی" نمی توانند انجام دهند.

وقتی از آن ها خواسته شد به سادگی عکس ها را کپی کنند، هر دو گروه اشیاء بیشتری ترسیم کردند، هیچ اشتباهی انجام ندادند و به همان اندازه نمره گرفتند، این نشان می دهد که تفاوت واقعی و خاص حافظه است نه توانایی هنری یا تلاش.

شناخت نیز تحت تأثیر قرار نمی گیرد: افراد مبتلا به "آپانتازی" می دانستند که کدام عکس اتاق ها را قبلاً دیده اند که برای بار دوم به آن ها نشان داده شده است و همچنین خانواده و دوستان را تشخیص می دهند اگر چه آن ها نمی توانند چهره خود را بدون دیدن تجسم کنند.

شنبه ۲۶ دسامبر ۲۰۲۰

(برابر با ۶ دی ۱۳۹۹)