نوآوران آنلاین- کلسترول  HDL(کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا) یا "کلسترول خوب" با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی همراه است زیرا کلسترول رسوب داده شده در رگ ها را به کبد منتقل می کند تا از بین برود.

این در تضاد با اصطلاح "کلسترول بد" LDL  (کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم) است که باعث تجمع کلسترول در عروق می شود و خطر قلبی عروقی را افزایش می دهد. اگرچه داروهایی که کلسترول LDL را کاهش می دهند خطر قلبی عروقی را کاهش می دهند، اما ثابت نشده است که آن هایی که کلسترول خوب را افزایش می دهند در کاهش خطر بیماری های قلبی مؤثر هستند. این پارادوکس رابطه بین کلسترول خوب و خطر قلبی عروقی را زیر سال برده است و اکنون محققان در حال بررسی ویژگی های این ذرات HDL یا کلسترول خوب هستند.

محققان ویژگی های ژنتیکی را که اندازه ذرات کلسترول خوب را تعیین می کنند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و سپس رابطه آن ها را با خطر سکته قلبی بررسی کردند. نتیجه گیری این است که ویژگی های ژنتیکی مرتبط با تولید ذرات بزرگ کلسترول خوب مستقیماً با خطر بالاتر حمله قلبی ارتباط دارند، در حالی که ویژگی های مرتبط با ذرات کوچک کلسترول خوب خون با خطر کمتری از حمله قلبی مرتبط هستند.

محقق اصلی تحقیق توضیح می دهد: بین اندازه ذرات کلسترول HDL و خطر حمله قلبی رابطه علیتی مثبتی وجود دارد، بنابراین اگر چه باید سطح کلسترول خوب خون را افزایش دهیم، اما آن ها باید همیشه ذرات ریز باشند.

ذرات کلسترول خوب در انتقال کلسترول به کبد مؤثرتر هستند تا بتوان آن را از بین برد.

در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که سطح کلسترول خوب را افزایش داده و خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد.

دکتر "آلبرت پراتس" محقق در زمینه اپیدمیولوژی و ژنتیک قلب و عروق، نتیجه گیری می کند: این مطالعه اهداف درمانی جدید و بالقوه را در زمینه بیماری های قلبی عروقی از جمله چندین ژن مرتبط با جنبه های کیفی ذرات HDL برجسته می کند.

یک شنبه ۲۸ فوریه ۲۰۲۱            

(برابر با ۱۰ اسفند ۱۳۹۹)