نوآوران آنلاین- تحقیقات در دهه اخیر نشان داده است که تنهایی عامل مهمی در سلامتی است. این با خطرات قابل توجهی در سلامت جسمی و روانی و افزایش مرگ و میر همراه است. مطالعات قبلی نیز نشان داده اند که خرد می تواند به عنوان یک عامل محافظ در برابر تنهایی نقش داشته باشد. این رابطه معکوس بین تنهایی و خرد ممکن است در فرایندهای مختلف مغز باشد.

در تحقیقی که منتشر شد، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو دریافتند که مناطق خاصی از مغز به روش های مختلف به محرک های عاطفی مربوط به تنهایی و خرد پاسخ می دهند.

این مطالعه 147 شرکت کننده از 18 تا 85 سال را درگیر کرده است. افراد یک کار شناختی ساده را انجام دادند که تعیین می کند فلش به کدام جهت نشانه رفته است در حالی که چهره هایی با احساسات مختلف در پس زمینه ارائه می شوند.

"جیوتی میشرا" مدیر NEATLabs و استادیار دانشگاه گفت: ما علاقه مند بودیم که چگونه تنهایی و خرد با تعصبات عاطفی ارتباط برقرار می کنند، به این معنی که چگونه به احساسات مختلف مثبت و منفی پاسخ می دهیم.

ما دریافتیم که وقتی چهره های خشمگین به عنوان عوامل برهم زننده معرفی می شوند، به طور قابل توجهی باعث کاهش سرعت پاسخ های شناختی ساده در افراد تنهاتر می شوند. این بدان معنی است که افراد تنهاتر توجه بیشتری به محرک های تهدیدآمیز مانند چهره های عصبانی دارند.

از طرف دیگر هنگامی که چهره هایی با احساسات شاد نشان داده می شوند، رابطه مثبت و معناداری برای سرعت پاسخ یافتیم به ویژه افرادی که صفات عاقل تری مانند همدلی نشان می دهند در حضور محرک های شاد پاسخ سریع تری دارند.

ضبط های مغزی مبتنی بر الکتروانسفالوگرام (EEG) نشان داد که بخشی از مغز به نام اتصال موقتی جداری (TPJ) در افراد تنهاتر در مقابل افراد عاقل به طور متفاوتی فعال می شود. TPJ برای پردازش نظریه ذهن یا درجه ظرفیت همدلی و درک دیگران مهم است. این مطالعه نشان داد که این فعالیت در حضور احساسات عصبانیت برای افراد تنهاتر و در حضور احساسات شاد برای افراد عاقل بیشتر فعال است.

محققان همچنین فعالیت بیشتر تحریک کننده های تهدیدکننده را برای افراد تنها در قشر جداری بالاتر از سمت چپ، منطقه مغز برای اختصاص دادن توجه مهم دانستند؛ در حالی که عقل به طور قابل توجهی با افزایش فعالیت های شاد هیجان انگیز در جزیره سمت چپ مغز، مسئول ویژگی های اجتماعی مرتبط بود مثل همدلی.

این مطالعه نشان می دهد که رابطه معکوسی بین تنهایی و خرد که در مطالعات بالینی قبلی خود یافتیم حداقل تا حدی در زیست مغز و اعصاب نهفته است و فقط نتیجه تعصبات ذهنی نیست.

"میشرا" استاد برجسته روانپزشکی و علوم اعصاب گفت: این یافته ها به سلامت روحی و جسمی افراد مربوط می شود زیرا به ما یک عصب عصبی زیست شناختی عینی در مورد چگونگی پردازش اطلاعات افراد تنها یا عاقل تر می دهد. داشتن نشانگرهای بیولوژیکی که می توانیم آن ها را در مغز اندازه گیری کنیم، می تواند به ما کمک کند تا درمان های مؤثر داشته باشیم. شاید بتوانیم در پاسخ به این سؤال کمک کنیم آیا می توانید فرد را عاقل تر یا کمتر تنها کنید؟ پاسخ می تواند به کاهش خطر تنهایی کمک کند.

نویسندگان می گویند مراحل بعدی شامل یک مطالعه طولی و یک مطالعه مداخله ای است.

"میشرا" گفت: در نهایت ما فکر می کنیم این مارکرهای شناختی مبتنی بر شواهد کلیدی برای توسعه مراقبت های بهداشتی بهتر برای آینده است که ممکن است به اپیدمی تنهایی بپردازد. 

یک شنبه ۷ مارس ۲۰۲۱           

(برابر با ۱۷ اسفند ۱۳۹۹)