افزایش فرصت های شغلی با رفع موانع کارآفرینی

یکی از مهم ترین مسائلی که در اقتصاد ایران با وجود اهمیت بالایش اما همواره مغفول واقع شده، بحث کارآفرینی است. کارآفرینی امر بسیار مهمی است که حتی بنگاه‌های کوچک نیز می‌توانند در رشد آن نقش مهمی داشته و سهیم باشند. هرچه در اقتصاد، کارآفرینی رونق یابد شاهد تحریک رشد اقتصادی خواهیم بود و دستیابی به توسعه در چنین اقتصادی امر قابل انجام و محقق شدنی خواهد بود، اما متاسفانه در کشور ما کارآفرینی چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد و به همین دلیل است که شاهد کاهش فرصت‌های شغلی هستیم؛ این در حالی است که بافت جمعیتی کشور ما جوان است و بسیاری از افراد به ویژه متولدین دهه ۶۰ و ۷۰ که تعدادشان قابل توجه است در سنین فعالیت شغلی قرار دارند و در زمره شاغلان محسوب می‌شوند، اما متاسفانه در حال حاضر به دلیل کاهش فرصت‌های شغلی و نبود امنیت شغلی دچار مشکل شدند.
در حال حاضر بسیاری از بنگاه‌های کوچک و بزرگ اقتصادی حتی کارخانجات بزرگی که بیش از چندین دهه است فعالیت می‌کنند با مشکلات بسیار زیادی مواجه هستند و
و باید گفت نه تنها با اشتغال زایی مواجه نیستیم بلکه حتی امنیت شغلی افراد و مشاغلی که قبلا شاغل بوده‌اند نیز کمرنگ‌تر شده است و همه نگرانی و دلهره از دست دادن کارشان دارند و این اتفاق بسیار نامطلوبی در اقتصاد کشور ماست. متاسفانه کارآفرینی در ایران با وجود این که شعارهای زیادی در این راستا داده شده، اما همواره مغفول واقع شده و اتفاق خاصی در این حوزه شاهد نبودیم و همین امر منجر شده تا مشکلات بسیار زیادی در زمینه کسب و کارها و به ویژه اشتغال زایی ایجاد شود. مسئولان باید با این باور برسند که کارآفرینی گره گشای مشکلات اشتغال در کشور ماست و می توان کلاف سردرگم اشتغال و نبود فرصت های شغلی را با کارآفرینی صحیح باز و مشکلات این حوزه را رفع کرد، اما متاسفانه همچنان در قالب یک شعار و وعده مطرح می شود و در عمل شاهد رفع موانع آن نیستیم. بسیاری از کارآفرینان انتظار دارند که دولت ها امکان فعالیت برای آن ها را ایجاد کنند و مسیر آن ها را از طریق کاهش بوروکراسی های اداری هموارتر سازند تا بتوانند اقدام به کارآفرینی کنند و مشکلات اشتغال جمعیت قابل توجهی را رفع کنند، اما متاسفانه بوروکراسی های اداری در کشور ما به قدری زیاد و پیچیده و گسترده است که افراد کارآفرین نمی توانند اقدام به ایجاد کسب و کار جدید و کارآفرینی کنند و از طرف دیگر شاهد نبود امنیت اقتصادی هستیم؛ به گونه ای که بسیاری از کارآفرینان هراس این را دارند که سرمایه شان را وارد کسب و کاری کنند، اما به قدری زیان ده شوند که حتی اصل سرمایه شان را نیز بعد از اتمام کار و ورشکستگی و نابودی کسب و کارشان نتوانند به دست آورند.
مجموعه این عوامل موجب می شوند تا کارآفرینان انگیزه ای برای کارآفرینی و ایجاد کسب و کار جدید و مشاغل جدید نداشته باشند که این اتفاق تلخی است و اقتصاد ایران را از مسیر حرکت به سمت جلو باز می‌دارد و دستیابی به رشد و توسعه در چنین اقتصادی امری محال و غیر ممکن خواهد بود.
متاسفانه در حال حاضر نبود حمایت‌های دولتی از کارآفرینان موجب شده تا این حوزه مغفول واقع شود و از دیگر سو نبود زیرساخت‌های مناسب نیز منجر شده تا بسیاری از کارآفرینان وارد میدان کارآفرینی و ایجاد کسب و کار و مشاغل جدید نشوند. از دیگر سو بازار ایران نیز با فرصت‌های بسیار محدودی مواجه است؛ به طوری که افراد جدید به سختی قادر به ورود به این بازار خواهند بود و همین امر منجر می شود آن ها این ریسک را نپذیرند و ورود نیابند.
به دنبال نبود حمایت ها و وجود قوانین دست و پاگیر و بوروکراسی اداری پیچیده بسیاری از کارآفرینان امروزه دیگر انگیزه شان را از دست داده اند و نمی توانند ریسک مشکلات را به جان بخرند. از دیگر سو بسیاری از کارآفرینان چنین عنوان می کنند که برای رشد کسب و کارشان نیاز به تیم نیروی انسانی قوی دارند، اما در حال حاضر نیز تربیت نیروی انسانی شایسته و استخدام آن ها بر اساس شایسته سالاری امری بسیار دشوار شده است؛ چرا که بسیاری از افراد با وجود تحصیلات بسیار بالایی که دارند، اما از شایستگی و توانمندی و تجربه کافی به صورت عملیاتی برخوردار نیستند و این نیز نقص بسیار بزرگی است که باید حتماً نظام آموزش عالی کشور آن را در نظر گیرد و متناسب با آن اقداماتی صورت دهد. متاسفانه در دانشگاه ها به صورت نظری مسائل به دانشجویان گفته می شود در نهایت نیز امتحانی گرفته می شود و نمره ای صادر می گردد و مدرکی نیز در پایان اعطا می شود، اما باید این نکته مورد توجه قرار گیرد که به موازات آموزش های نظری و تئوریک آموزش های عملی نیز در دستور کار قرار گیرد؛ به ویژه در مشاغلی که مربوط به حوزه صنعت و تولید می شوند. تا به این ترتیب افراد ضمن دریافت آموزش های نظری، تجربه کافی را نیز کسب کنند و شاهد ورود افراد توانمند و شایسته به بازار کار باشیم که در عین داشتن سواد و تحصیلات بالا و خوب از تجربه کافی و مناسب نیز برخوردار هستند.