به قهقرا رفتن!

معین احمدوند – استقلال و هوادارانش در طی این مدت خیلی چیزها را فراموش کرده و به دست فراموشی سپرده اند؛ همانند امر مهمی به مثابه گلزنی.در همین ابتدا لازم است به سراغ همان آمار و ارقام همیشگی خودمان برویم تا بهتر متوجه شویم استقلال چرا گل زدن و گلزنی را تا این حد و به شکلی عجیب و غریب از یاد برده است.استقلال در دیدار اخیر برابر ملوان، هفت بار اقدام به شوت زنی کرد که از آن هفت شلیک، تنها یک شوت درون چارچوب قرار گرفت.
در بحث امید به گل، بازی عصر شنبه آبی ها دومین دیدار متوالی بود که شاگردان موسیمانه زیر عدد یک نرخ امید به گل داشته اند. امید به گلی به‌ مانند عدد 0/32 برای آبی های پایتخت-که از قضا چنین آماری مقابل قوهای سپید انزلی به ثبت رسیده-معنایی در حد و اندازه واژه ای به نام «فاجعه» است. به عبارتی اگر بخواهیم همین فاکتور تاکتیکی از تیم استقلال موسیمانه را مورد بررسی قرار دهیم و آن را با ذره‌بین بیشتر از قبل واکاوی کنیم، باید اذعان به این موضوع داشته باشیم که شاگردان موسیمانه عملا موقعیت آنچنان جدی در طول بازی نداشته یا نصیب شان نشده یا در خلق موقعیت های بیشتر برای به ثمر رساندن گل، ناتوان، ناکام و عاجز مانده‌اند.جالب اینجاست که آبی ها در چهار دیدار اخیر خود تنها یک گل به ثمر رسانده و عمق فاجعه در همین جا خیلی زود مشخص و آشکار می شود. علاوه بر این تیم موسیمانه برای ششمین بازی متوالی نتوانست به طلسم نبردن خود پایان دهد و آخرین باری که استقلال برنده از زمین مسابقه خارج شد، به هفته یازدهم و برد دو گله برابر فولاد خوزستان در فولاد آرنا برمی‌گردد.
موسیمانه از زمان حضور خود بر روی نیمکت استقلال، آمار بسیار بدی در زمینه تعداد گل های زده به ثبت رسانده است. نه گل در چهارده بازی، تمام آن چیزی است که از استقلال نسخه موسیمانه در تمامی رقابت ها تا به اینجا دیده ایم.
مسلما بدون هیچ حرف و حدیثی، موسیمانه نه تنها عملکرد هجومی استقلال را تضعیف کرده؛ بلکه تیم را به یک بی برنامگی، آشفتگی و سردرگمی در فاز هجومی و خط حمله وا داشته است. استقلال فقط به جنگندگی در خط دفاعی نیاز ندارد و همان جور که هواداران انتظار خط دفاعی محکم و استواری از تیم خود دارند، در خط حمله هم توقعات به جا و حداقلی دارند و نمی توانند با مشکلات عدیده تیم در مقوله فاز هجومی، دلخوش حتی به کسب سهمیه و قرار گرفتن میان شش تیم اول جدول لیگ برتر باشند. در واقع چنین‌ آمار و ارقامی در شان و سطح تیم بزرگی همانند استقلال نیست.
دیگر دلایل و بهانه های سرمربی آفریقایی برای هواداران ارزش و اعتبار چندانی ندارد و اکثر بازیکنان کلیدی و تاثیرگذار تیم به جز جلال الدین ماشاریپوف، در این مقطع فعلی همگی حی و حاضر در اختیار موسیمانه هستند. مسعود جوما و جوئل کوجو، دو خرید جدید آبی ها که با نظر مستقیم مرد آفریقایی جذب شدند، بالاخره به لیست و تمرینات اضافه شده و برای استقلال بازی می کنند.به هر روی آبی ها در بخش هجومی با موسیمانه عملکردی به شدت ضعیف و بد از خود به نمایش گذاشته اند و هیچ برنامه، نقشه و طرح خاصی هم در سبک بازی این تیم پیدا نمی شود.
آن طور که از شواهد و قرائن پیداست، موسیمانه هنوز آن جور که شاید و باید نمی داند در چه جایگاه خطیری ایستاده و بر روی نیمکت چه تیمی در لیگ برتر ایران تکیه زده و از اینکه طرفداران تشنه و منتظر ارائه یک بازی هجومی و پر گل از سوی تیم محبوب خود هستند، درک درست و صحیحی ندارد.احتمالا اگر موسیمانه بخواهد با چنین وضعیت و شرایطی تا پایان فصل بیست و چهارم ادامه دهد، باید خیلی زودتر از تصورات، بلیت برگشت به آفریقای جنوبی را برای او از قبل رزرو شده بدانیم!