تیم‌ها قبل از رسیدن به بلوغ از هم می‌پاشند

حضور تیم نویسندگان برای تولید یک اثر، اتفاق بسیار مثبتی است و می‌تواند متن را ارتقا بخشد اما همیشه دست‌یافتنی نیست. تنها زمانی کارگردان می‌تواند به این مهم دست یابد که تهیه‌کننده تصمیم بگیرد یا مجاب شود با کاستن از هزینه‌های متفرقه، متفرقه مبلغ بیشتری را صرف فیلمنامه کند.البته فیلمنامه‌نویسی گروهی در ایران مشکلاتی هم دارد. از آنجا که آموزش این شیوه از نگارش به شکلی حرفه‌ای و سیستماتیک وجود ندارد، یک تیم با تعامل طولانی طی سال‌ها و تجربه‌های متعدد می‌تواند آن‌قدر پخنه شود که بتوانند با هم فیلم‌نامه را پیش ببرند اما مشکل زمانی حادتر می‌شود که بسیاری از تیم‌ها پیش‌از رسیدن به این مرحله بلوغ، بنا به دلایل زیادی از هم می‌پاشند.
بسته به ژانر، همکاری اعضای تیم نویسندگی هم دست‌خوش تغییر می‌شود. مثلا معمولا تیمی ایده‌پردازی می‌کنند و به‌مرور فیلمنامه اثر را کنار هم می‌نویسند و در این قبیل مواقع یک نفر مسئولیت نگارش را بر عهده می‌گیرد. اما در آثار اپیزودیک، گاهی نوشتن هر قسمت را به یک نفر می‌سپارند که نمی‌توان آن را چندان کار تیمی دانست چراکه کار تیمی با خلاقیت و ایده‌پردازی گروهی شکل می‌گیرد اما در ایران این شیوه که به نام تیم نویسندگان معرفی می‌شود، تا حدی موفق‌تر است چراکه ما هنوز کار گروهی را چندان نمی‌شناسیم. اگر به اکثر آثار موفق جهان چه فیلم و چه سریال نگاه کنید، درمی‌یابید هم تیم نویسندگی دارند و هم ایده‌پردازی. ما هم باید به همین سمت برویم اما در شرایط امروز راه دشواری است. تنها را برون‌رفت از این مشکل، آموزش نویسندگی حرفه‌ای شیوه در سطحی ویژه و حرفه‌ای است.