فقر امکانات معضل اصلی تئاتر ایران است

با ظهور تماشاخانه‌های خصوصی شرایطی به‌وجود آمده است که بحث تهیه‌کنندگی و … به تئاتر وارد شود و اصالت تئاتر از بین رفته است. متاسفانه در شرایط حاضر، تئاتر به کاسبی تبدیل شده است. با این عنوان که تئاتر کار می‌کنیم، شو و ژانگولر برگزار می‌کنیم. شعار می‌دهیم که باید در نقاط مختلف شهر، نمایش‌های فاخر و با کیفیت اجرا کنیم و صددرصد اتفاق بسیار خوبی است اما در کنار این اتفاق، باید شرایط مساعد باری اجرای تئاتر را ایجاد کرد. باید مسئولان به‌فکر ایجاد امکانات باشند. نباید تنها به فکر این باشیم که مردم را به سالن بکشانیم و پول به جیب بزنیم. باید به مخاطب احترام بگذاریم.

زمانی که در دانشگاه هنرهای زیبا درس می‌خواندیم، درسی داشتیم بنام امکانات صحنه که استاد فریدون علی‌یاری به ما تدریس می‌کردند. او به ما می‌گفت در تئاترهای بزرگ دنیا، بیشتر به امکانات جانبی فکر می‌کردند. اگر برای بازیگر امکانات خوبی فراهم باشد، می‌تواند با آرامش و بدون دغدغه روی صحنه برود. تئاترهای خصوصی اصلا شرایط مناسبی ندارند. در هر کدام از سالن‌های مجموعه‌های خصوصی، در روز چند اجرا برگزار می‌شود، تمام اعضای گروه باید با سرعت کار کنند، سالن را ترک کنند و آن را به گروه بعدی تحویل دهند. تماشاگران هم دچار مشکل می‌شوند، نمایش‌ها تاخیر دارند یا وقتی به لابی می‌آید، جایی برای نشستن ندارد. از سویی دیگر استرس گروه به مخاطب هم منتقل می‌شود. حتی باید به فکر ایاب‌وذهاب گروه و مخاطبان هم بود. به‌عنوان‌مثال برای بسیاری از مخاطبان، همواره جای پارک معضل بزرگی است. امیدوارم شرایطی فراهم شود تا مسئولان به فرهنگ و هنر بیشتر اهمیت دهند. اگر این شرایط هم فراهم نشد، امیدوارم مردم به فکر خودشان و نسل آینده باشند و به سینما، سالن تئاتر، سالن کنسرت، گالری و … بروند و برای هنر زمان بگذارند و برای فرهنگ و هنر خود ارزش قائل باشند.