مدرنیسم از ما مشتی مصرف¬گرا ساخته است

اولین تاریخ ادبیات ما را غربی‌ها نوشته‌اند. این مساله را حتی می‌توان در مباحث عرفانی دید. تا 60 سال پیش هم علامه حلی را که یکی از روحانیون بزرگ در عالم تشیع بود، نمی¬شناختیم تا این ‌که هارلی کرمن آمد او را به ما شناساند. به این معنا اگر هارلی کرمن نبود، ما هنوز هم علامه حلی را نمی¬شناختیم. او بود که رفت آثار این روحانی بزرگ را از موزه¬ها بیرون کشید، بازخوانی کرد و به تجدید چاپ و انتشار آن‌ها همت ورزید. سهروردی، آن عارف و فیلسوف بزرگ را هم ما خودمان نشناختیم و بسیاری دیگر را و این خیلی برای ما بد است که با وجود زبان مادری، دیگران بزرگان ما را به خودمان بشناسانند.
مدرنیسم در غرب آمد و پله به پله نسل¬های مختلف با این مدرنیسم رشد کردند یعنی از دوره روشنگری و در قرن 16 بگیرید تا به امروز مدرنیسم در غرب سابقه¬ای ریشه¬دار دارد. این‌ها رشد کردند تا به مدرنیسم امروز دست یافته¬اند. اما ما می¬بینیم ناگهان مدرنیسم با تمام تشکیلات مدرنش در اواخر دوران قاجار به صورت یک¬ جا وارد ایران می¬شود آن ¬هم بدون هیچ پیش‌زمینه¬ای. به اعتقاد من این باعث وضع امروز و گمگشتگی انسان امروز شده است.
شما امروز به نام¬هایی که خانواده¬ها روی فرزندانشان می¬گذارند، نگاه کنید. بسیاری از خانواده‌ها به انتخاب نام¬هایی روی آورده‌اند که هرگز در ایران سابقه‌ای نداشته است و معلوم است که برای تک بودن و خودنمایی در انبوه¬ نام¬های عجیب‌وغریب آن را جست‌و‌جو کرده¬اند. مدرنیسم از ما مشتی مصرف¬گرا ساخته است و ما نیز با این موج حرکت کرده¬ایم و سعی می¬کنیم هر طور شده¬ خودمان را به آن برسانیم. دیده¬ام خارج‌نشینانی را که در شبکه¬های ماهواره¬ای رگ گردن برای هویت و ملیت ایرانی سرخ می¬کنند اما با افتخار می¬گویند بچه¬های ما اصلا فارسی حرف زدن را بلد نیستند و به چند زبان غربی تسلط دارند. این تناقض بزرگ در میان ما در هر کجا که باشیم، بیداد می-کند. کجای دنیا شما سراغ دارید خانواده¬ها از آموزش زبان مادری به فرزندانشان اکراه داشته باشند؟