مولوی را دریابید

افزوده شدن به مخاطبان تئاتر به بهانه حضور چهره‌های سینما و تلویزیون نیز اتفاق خوبی است اما در این میان بازیگرهای با اصالت تئاتر که همواره در این حوزه فعالیت کرده‌اند، بسیار جای کمی برای حضور دارند. همچون محمد چرمشیر که نمایشنامه‌نویس است و متعهدانه در این حوزه ایستاده است، بازیگرانی داریم که فقط بازیگر تئاتر هستند اما شرایط به گونه‌ای پیش رفته است که این افراد تنها با الحاق به بازیگران چهره می‌توانند در تئاتر حضور داشته باشند و نقشی را ایفا کنند. فکر می‌کنم برخی مسائل همچون حمایت از تئاتر و … باید وجود داشته باشد. با خصوصی‌سازی بی‌رویه موافق نیستم چون تئاترهایی که در فرایند پژوهشی ساخته شده‌اند و کارهایی است که در برخی از بخش‌ها نوآوری دارد و ممکن است برای مخاطبان عام چندان جذابیت بورژوازی معمولی نداشته باشد، به حمایت بیشتری نیاز دارند. این آثار نسل آینده تئاتر را می‌سازند و راه آینده این هنر را نشان می‌دهند. برخی سالن‌ها همچون تالار هنر، تئاتر شهر، تالار مولوی و … باید همچنان از حمایت‌های دولتی برخوردار باشند.
مثلا تالار مولوی در میان سالن‌های هم‌دوره خود، بهترین سالن نمایشی ایران است، عمق و سقف این سالن بسیار خوب است و فضای خوب و کلاسیکی دارد، واقعا مولوی گنجایش و ظرفیت مطرح شدن بسیار بیشتری دارد. درواقع تالار مولوی هم سالن‌های بسیار خوبی دارد و هم در مکان بسیار خوبی قرار دارد. شرایط یک سالن ایده‌آل را دارد و مختصات فنی سالن‌های این مجموعه را هم داده‌اند و شرایط خوبی دارد. پس ظرفیت دارد که بیشتر از آن‌چه امروز هست، تماشاگر داشته باشد.
در سراسر جهان می‌بینید که تئاتر یا اصولا هنر پیشتاز، مورد حمایت قرار می‌گیرد چون مخاطب طرف‌دار این آثار نیست و بیشتر به‌سراغ چهره‌هایی که می‌شناسد، می‌رود. تالار مولوی جایی بود که اصغر فرهادی، فرهاد مهندس‌پور، محمد یعقوبی، حمید فرخ‌نژاد و … را به تئاتر و سینمای ایران معرفی کرد. نخستین معرفی اغلب افرادی که چهره‌های شاخص تئاتر و سینمای ایران هستند، در تالار مولوی بوده است پس مولوی این قابلیت را دارد که به مکانی برای معرفی استعدادها تبدیل شود. افرادی به این سالن بیایند، چهره‌های جوان را ببینند و از آن‌ها استفاده کنند. امیدوارم این اتفاق بیفتد.