میلاد فخرالدینی در جدیدترین تجربه خود، به تیم گل گهر سیرجان پیوست تا اثبات کند سن، عددی بیش نیست و چقدر بازی کردن در انواع و اقسام تیم های لیگ برتری راحت است
سرویس ورزشی نوآوران – معین احمدوند / میلاد فخرالدینی در جدیدترین تجربه خود، به تیم گل گهر سیرجان پیوست تا اثبات کند سن، عددی بیش نیست و چقدر بازی کردن در انواع و اقسام تیم های لیگ برتری راحت است!این بازیکن سی و چهار ساله که نیم فصل اول را در شمس آذر پشت سر گذاشته بود، حال باید چمدان های خود را به مقصد سیرجان ببندد و نیم فصل دوم را در تیم مهدی تارتار توپ بزند. جالب اینجاست که فخرالدینی با آن کیفیت بازی، همچنان خواهان و طرفدار دارد و همیشه برای او تیمی در سطح لیگ برتر پیدا می شود.اکنون در پی اتفاقات عجیب و غریب هر روزه فوتبال ایران، این بازیکن راست پا و کهنه کار رکورد جدیدی را در کارنامه دوران بازیگری خود و البته لیگ برتر ثبت کرد.
بعد از نیمکت های لرزان و عدم ثبات شدید و تلاش نافرجام در حفظ و ماندگاری برخی مربیان، این ویروس به بازیکنان هم سرایت کرده و باید شاهد این قضیه باشیم که میلاد فخرالدینی در دو سال گذشته، برای چهارمین مرتبه پیراهن بازی خود را خیلی زود عوض می کند. به عبارتی دقیق تر، او پس از پایان هر نیم فصل تیم خود را تغيير داده تا در این زمینه به رکوردی حیرت انگیز برسد. هرچند که خرید چنین بازیکن مسنی از سوی باشگاه کرمانی هم جای تعجب و سوال دارد. اینکه میلاد فخرالدینی با یک گل و یک پاس گل در پانزده دیدار لیگ برتری نیم فصل اول، مورد توجه تیم گل گهر و مهدی تارتار قرار گرفته، کمی عجیب به نظر می‌رسد.حتی این بحث از منظر چگونگی تفکر کادرفنی تیم گل گهر سیرجان درباره چنین خریدی در میانه فصل هم قابل بررسی و کنکاش است.
قصه بی ثباتی و شروع دوران افول میلاد فخرالدینی پس از خارج شدن او از تیم آلومینیوم اراک آغاز شد. البته فخرالدینی در آلومینیوم اراک آمار نسبتا خوبی از خود بر جای گذاشت و با عملکرد با دوام و بدون نوسان خود توانست به بازوبند کاپیتانی این تیم هم دست پیدا کند.
بعد از آلومینیوم انتخاب مجدد او پوشیدن دوباره پیراهن استقلال در مقطعی دیگر بود. در استقلال نسخه نکونام آنچنان فرصت بازی و حضور در ترکیب تیم پیدا نکرد و فقط هشت مرتبه در ترکیب اولیه قرار گرفت و دو دیدار نود دقیقه ای به طور کامل در زمین مسابقه حضور داشت.تنها دریافت یک کارت زرد دستاورد میلاد فخرالدینی از حضور در استقلال لیگ بیست و سوم بود. ناگفته نماند فخرالدینی در نیم فصل اول با دو گل و دو پاس گل در تیم آلومینیوم اراک، موفق شد در عین ناباوری نظر کادرفنی استقلال را برای خرید او جلب کند.
این آمار و ارقام عجیب و جا به جایی های بی وقفه در تیم های مختلف به خوبی نشان می‌دهد میلاد فخرالدینی و بازیکنانی به مثابه او همچنان با کیفیت های نامناسب و به معنی دقیق واژه «ضعیف و بد»، خریدار های بی شماری در هر فصلی از لیگ برتر پیدا می کنند.
سوال اصلی در این باب است که بازیکنانی با سن زیاد و کیفیتی پایین و به نوعی از کار افتاده-که سبک بازی نه چندان مطمئن آنها در سطح یک فوتبال باشگاهی کشور محلی از اعراب ندارد-چگونه به خداحافظی از فوتبال یا حداقل ارتقای کیفیت سبک بازی خود، ذره‌ای نمی اندیشند؟ آیا شش پاس گل در طی هفت فصل اخیر آمار خوبی برای یک فول بک راست سی و چهار ساله همچون میلاد فخرالدینی محسوب می‌شود؟
بعضی سرمربیان، با چه استدلال و منطقی به سراغ جذب و به خدمت گرفتن چنین مهره هایی می روند؟ اصلاً دلیل این رفت و آمد های بی حد و اندازه برخی بازیکنان به تیم های لیگ برتری چیست؟ «مارکوپولو های نا موفق» بهترین عبارت و گزاره ای است که می توان در توصیف این دسته از بازیکنان لیگ برتری به کار برد.
