چهار دهه پس از آن که سخنگوی دولت از مردم دعوت کرد با پیوستن به “پویش ۲۵درجه“ کوشش کنند سهم خود را در حفظ منابع ملی، پایداری شبکه انرژی و کاهش هزینه‌های عمومی ادا کنند، وزیر وزارتخانه تازه تاسیس “پویش و کوشش!“ اعلام کرد با آغاز فصل گرما، پویش های مختلفی برای کاهش مصرف انرژی برای مردم عزیز در نظر گرفته شده است. وی یکی از این پویش های موثر را پویش “من یک ترموفیل (گرما دوست) هستم! “ ذکر کرده و گفت: « همان طور که می دانید زیست شناسان ده ها سال قبل، تیره‌ای از میکرواُرگانیزم‌ها را کشف کردند که در آب‌های فراتر از صد درجه سانتی گراد زندگی می‌کنند.
علی زراندوز
چهار دهه پس از آن که سخنگوی دولت از مردم دعوت کرد با پیوستن به “پویش ۲۵درجه“ کوشش کنند سهم خود را در حفظ منابع ملی، پایداری شبکه انرژی و کاهش هزینه‌های عمومی ادا کنند، وزیر وزارتخانه تازه تاسیس “پویش و کوشش!“ اعلام کرد با آغاز فصل گرما، پویش های مختلفی برای کاهش مصرف انرژی برای مردم عزیز در نظر گرفته شده است. وی یکی از این پویش های موثر را پویش “من یک ترموفیل (گرما دوست) هستم! “ ذکر کرده و گفت: « همان طور که می دانید زیست شناسان ده ها سال قبل، تیره‌ای از میکرواُرگانیزم‌ها را کشف کردند که در آب‌های فراتر از صد درجه سانتی گراد زندگی می‌کنند. دانشمندان قبلاً گمان می کردند که زندگی در این شرایط امکان پذیر نیست اما با کشف ترموفیل ها که در چشمه‌های آب گرم زندگی می کردند متوجه شدند آن ها در آن گرما نه تنها زندگی می کنند که حتی تولید مثل هم انجام می دهند و خلاصه به بهانه گرما و نبودن برق و آب و خاموش بودن کولر و پنکه و وسایل سرمایش، زندگی شان را تعطیل نکرده و به جان مسئولان میکرواُرگانیزم شان غر و لند نمی کنند! این مقام مسئول از مردم درخواست کرد در طول تابستان امسال با خود ترموفیل انگاری، با آغوش باز به استقبال قطعی آب و برق و گرانی کولر و پنکه بروند و نه خون خودشان را با مباحث منفی کثیف کنند و نه اعصاب مسئولان مربوطه را به هم بریزند و فراموش نکنند که جناب حافظ شیرازی هم صدها سال قبل، به این ناترازی انرژی در تابستان های شیراز تن داده بوده و در معرضِ بادِ بادبزن حصیری و در حالی که خنکی جات (!) مزه مزه می کرده، برای مردم عزیز آینده، سروده است: «رضا به داده بده وز جبین گره بگشای / که بر من و تو دَرِ اختیار نگشادست!».
***
چهل سال پیش بود که رئیس اتحادیه خواربارفروشان با اشاره به گرانی لوبیا تا کیلویی 500 هزار تومان، گفت: «وزن هزار دانه لوبیا در محاسبات علمی کشاورزی ۳۵۰ گرم است که قیمت یک عدد لوبیا ۱۷۵ تومان می‌شود!». حال که قیمت لوبیا به بیش از 500 میلیون تومان رسیده، حافظ شیرزای به خواب یکی از ادبای کشور آمده و از وی درخواست کرده هر جا در دیوان ایشان از عبارات لؤلؤ و مرجان و یاقوت استفاده شده، عبارت های نخود و لوبیا جایگزین شان شود! گویا این شاعر پرآوازه ایرانی، روی اصلاح این ابیات به شدت اصرار داشته و نسخه اصلاح شده آن ها را تقریر کرده و ادیبی که وی را در خواب دیده بوده آن ها را تحریر نموده است؛ بیت: «گوهرِ پاک بِباید که شود قابلِ فیض / ور نه هر سنگ و گِلی، نخود و لوبیا نشود!». و بیت: «نخود لبت که قوت جان است مرا / آن را به دو صد هزار لوبیا ندهم!». بیت: «باده گلرنگِ تلخِ تیزِ خوش‌خوارِ سَبُک / نُقلَش از نخودِ نگار و نَقلَش از لوبیایِ خام!». بیت: «یاد باد آن که چو نخودِ قدح خنده زدی / در میانِ من و لوبیای تو حکایت‌ها بود!».
***
چهار دهه پس از آن که یکی از روزنامه های اصولگرا از تیتر: «منم همون هوادار قدیمی!» که یادآور یکی از ترانه های معروف یکی از خوانندگان قدیمی ایران است، برای یکی از گزارش هایش استفاده کرد، دیگر تیتری در روزنامه های اصولگرایان پیدا نمی شود که به یکی از ترانه های معروف برخی خوانندگان بی شباهت نباشد! از جمله آخرین تیترهای این جراید می توان به این موارد اشاره کرد: «آخرین ضربه رو محکم تر بزن!» (برای گزارشی درباره لزوم حفظ پوشش گیاهی کشور بخصوص درختان جنگل های هیرکانی)، «عروسک جون فدات شم، تو هم قلبت شکسته!» (برای مطلبی درباره شکست فروش عروسک های ساخت داخل در مقابل عروسک های خارجی؛ بخصوص از برند باربی)، «وقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست!» (برای مطلبی درباره شکنجه های رواج داشته در زندان گوانتانامو) ، «خونه پر از رنج سکوت وای دلم تنگه!» (برای مطلبی درباره خشونت های خانگی علیه زنان) و بالاخره تیتر: «صورت خوشگلش هم شیرینه هم با نمکه / نگو از لبهاش نگو، شاتوتِ باغ ونکه! (برای مطلبی در مورد رواج گسترده مصرف میوه های ارگانیک در طهران قدیم در فصل تابستان).
