هیچ وقت یادم نمی‌رود که با مرحوم بابک بیات به اولین اکران یکی از فیلم‌های بیضایی رفته بودیم و من شاهد بودم که استاد بیات چقدر روی آن موسیقی زحمت کشیده بود و ما به اتفاق هم در سینما به جای آن موسیقی فقط صدای چلق چلق‌های چرخ‌های گاری را شنیدیم به جای آن موسیقی خاص
فرض کنید آهنگسازی برای ساخت موسیقی یک فیلم آنقدر نبوغ را چاشنی کار خودش بکند که بتواند به تم‌هایی منحصر به فرد هم دست پیدا کند.این تازه ابتدای ماجراست چون تولید موسیقی فقط منحصر به یک تم(درونمایه)نمی‌شود.تم را با همان سوت هم می‌شود نواخت.یک تصویر نقاشی به شکل عریان و خام احتیاج به پرداخت کامل دارد به این معنی که باید رنگ بخورد،سایه بخورد،تیزی‌هایش گرفته شود و برایش قاب مناسب در نظر گرفته شود و سر آخر در جایی قرار بگیرد که همه آن را ببینند.یک تم در موسیقی فیلم یا سریال هم به همین ترتیب هرقدر خلاقانه باشد اگر در بخش ارائه(پرزنتیشن) فاقد استانداردهایی لازم باشد به کار هیچ‌کس نمی‌اید. در این زمینه می‌توان مورد دیگری را برشمرد مثل استفاده درست از مواد متفاوت و میکس مناسب در استودیوی استانداردی که امکانات بالقوه مطلوبی داشته باشد و چه آثار خوبی که به خاطر میکس نامناسب فنا شده‌اند.البته میکس هم دو مرحله دارد یکی داخل استودیو که موسیقی باید رخ بنماید و یکی زمانی که می‌رود روی فیلم یا سریال و نکته اصلی این است که آنجا چه کسی موسیقی را قرار است روی فیلم قرار دهد؟ در تمام دنیای متمدن،میکس نهایی صدای فیلم توسط یک نفر سوم به غیر از آهنگساز یا صدابردار و صداگذار انجام می‌شود چرا که صدابردار یا صداگذار دوست دارد زحمت خودش بیشتر شنیده شود و آهنگساز هم همینطور.اتفاقی که در ایران می‌افتد این نیست و همان کسی که زحمت صداها را کشیده است کار موسیقی‌گذاری و صداگذاری فیلم را هم انجام می‌دهد و آهنگساز سرش را برگرداند مرتبه موسیقی‌اش به زیر کشیده می‌شود.هیچ وقت یادم نمی‌رود که با مرحوم بابک بیات به اولین اکران یکی از فیلم‌های بیضایی رفته بودیم و من شاهد بودم که استاد بیات چقدر روی آن موسیقی زحمت کشیده بود و ما به اتفاق هم در سینما به جای آن موسیقی فقط صدای چلق چلق‌های چرخ‌های گاری را شنیدیم به جای آن موسیقی خاص.شاهد بودم که بابک بیات که کنار من نشسته بود اشک می‌ریخت و بسیار ناراحت بود. تازه این فیلم بیضایی بود که هم فن سینما را می‌شناخت و هم موسیقی را می‌شناخت.هرچند که سیستم پخش صدا در سینمایی که آن فیلم را می‌دیدیم بسیار ابتدایی و غیر استاندارد بود.اما وقتی یک نفر سوم به عنوان یک شخص بی‌طرف پشت میز صدا می‌نشیند بسیار فرق می‌کند با کسی که خودش صداها را گرفته است و دوست دارد زحمتش شنیده شود.این اتفاق برای خود من هم بارها رخ داده است که نسخه‌ای نمایش داده شده در استودیو را دیده‌ام و تایید کرده‌ام اما برای اکران که به سالن سینما رفته‌ام فاجعه‌ای در موسیقی اتفاق افتاده است.اینجا من به چه کسی می‌توانم معترض شوم؟آیا باید سراغ صداگذار بروم یا سینمادار را مورد شماتت قرار دهم که چرا سیستم صوتی‌اش ابتدایی است؟
