اجرایی همچون «برادران کارامازوف» فرم نویی را انتخاب کرده و توانسته برای میهمانان هفتگی خویش، ضیافتی باشکوه ترتیب دهد تا خاطره‌ای به یادماندنی نصیب‌شان شود.
نوشته محمدحسن خدایی/ منتقد تئاتر
اشکان خیل‌نژاد در جایگاه کارگردان، پس از پروژه موفق «پسران تاریخ» و بعد از سال‌ها پژوهش و ممارست و پشتکار، توانسته به یاری گروه اجرایی همدل و همراهش، خوانشی جذاب و تماشایی از رمان سترگ و دوران‌ساز «برادران کارامازوف» به انجام رسانده و آن را در مدت زمان ۳۶۰ دقیقه، روزهای شنبه و در سالن استاد سمندریان مجموعه ایرانشهر بر صحنه آورده و میزبان تماشاگران پرشمارش باشد. روایتی بازیگوشانه، مبتنی بر الهیات اعجاب‌آور مسیحیت داستایفسکی که حول مناسبات پر ابهام خاندان کارامازوف‌ها شکل گرفته و به نظر می‌آید چندان که باید تن به تفسیرهای معمول امروزی نمی‌دهد. بازیگران توانایی چون مجید آقاکریمی، سجاد حمیدیان، مریم نورمحمدی، طاهره هزاوه، عرفان امین، وحید آجرلو، میلاد شجره و…در این پروژه سنگین حضور داشته و بیش از آنکه عنوان بازیگر را بتوان در اینجا به آنان اطلاق کرد می‌توان از مفهوم «اجراگر» در موردشان استفاده کرد و به مقصود رسید. به هر حال سیاست اجرایی کارگردان، نوعی دموکراتیزاسیون اجرا و نفی تمامی اشکال سلطه است. پس جای تعجب نخواهد بود که هر نوع اقتداری که حول و حوش کارگردان، بازیگر و نمایشنامه‌نویس پدیدار شده و موجب فرادستی یک نفر نسبت به بقیه شود انکار شده و ایده برابری مطرح باشد. فارس باقری در جایگاه نویسنده، در همکاری طولانی مدت با گروه اجرایی، متنی چالش‌برانگیز تدارک دیده که مبتنی است بر جستار، خطابه-اجرا، عکس، نمایش فیلمی از برگمان و…
اجرایی همچون «برادران کارامازوف» فرم نویی را انتخاب کرده و توانسته برای میهمانان هفتگی خویش، ضیافتی باشکوه ترتیب دهد تا خاطره‌ای به یادماندنی نصیب‌شان شود. حتی در آنتراکت اول بعد از ۱۸۰ دقیقه اجرا، به عنوان تماشاگر می‌توان از پذیرایی ساده‌ای که ترتیب داده شده برخوردار شد و نان و پنیری نوش جان کرد. به هر حال در زمانه تفوق منطق سرمایه، نفس وجود اجراهایی چون «برادران کارامازوف» غنیمتی است گران‌بها.
