بیمارستان کیش، تنها مرکز درمانی جزیره کیش، با مشکلات جدی در تأمین خدمات بهداشتی و درمانی مواجه است که موجب نا رضایتی گستردهای از سوی ساکنان و گردشگران شده است.
زهرا برمکی
روزنامه نگار
بیمارستان کیش، تنها مرکز درمانی جزیره کیش، با مشکلات جدی در تأمین خدمات بهداشتی و درمانی مواجه است که موجب نا رضایتی گستردهای از سوی ساکنان و گردشگران شده است.
علاوه بر کمبود امکانات پزشکی و نیروی انسانی متخصص، عملکرد ضعیف بیمارستان نیز وضعیت را پیچیدهتر کرده است. در این بین، مواردی همچون کمبود دارو، زیانده نشان دادن بیمارستان، عدم همکاری با پزشکان بومی و استفاده از پزشکان پروازی به مشکلات افزوده و در نتیجه کارایی بیمارستان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
یکی از مشکلات عمده بیمارستان کیش، کمبود دارو و تجهیزات پزشکی است که در موارد بحرانی باعث بروز مشکلات جدی برای بیماران میشود. ساکنان و گردشگران جزیره کیش بارها از نبود داروهای ضروری و تجهیزات پزشکی اولیه در بیمارستان شکایت کردهاند. این کمبودها، به ویژه در مواقع اضطراری، باعث شده که بسیاری از بیماران مجبور شوند برای دریافت دارو و درمان به مراکز درمانی در سرزمین اصلی مراجعه کنند.
اهمال و ندانم کاری در تخصیص منابع، موجب هدر رفتن منابع مالی و در نهایت منجر به زیانده شدن بیمارستان شده است. ناتوانی در ایجاد یک سیستم مالی پایدار، موجب ایجاد بحران در بخشهای مختلف بیمارستان نه تنها بر کیفیت خدمات درمانی تأثیر منفی گذاشته، بلکه موجب نارضایتی شدید کارکنان و بیماران نیز شده است.
یکی دیگر از مشکلات اساسی بیمارستان کیش، عدم همکاری با پزشکان بومی و استفاده از پزشکان پروازی است. برخلاف آن چه که گفته میشود، پزشکان بومی جزیره کیش در صورتی که شرایط همکاری بهتری از سوی بیمارستان فراهم میشد، تمایل به ادامه همکاری داشتند؛ اما بیمارستان نه تنها همکاری خود را با این پزشکان ادامه نداده، بلکه به جای جذب پزشکان متخصص بومی، به استفاده از پزشکان پروازی روی آورده است. این پزشکان به دلیل محدودیتهای زمانی و عدم آشنایی با شرایط خاص جزیره، نمیتوانند خدمات با کیفیت و مداوم ارائه دهند، جایگزین پزشکان بومی شدهاند.
پروازی بودن مدیران، یکی دیگر از مشکلات اساسی بیمارستان کیش است. بسیاری از کارکنان بیمارستان از غیبت مستمر مدیران و عدم نظارت مستقیم آنها بر امور اجرایی انتقاد دارند. این مشکلات به همراه تصمیمات پروازی و نبود هماهنگی در برنامهریزیها، باعث ایجاد نارضایتیهای گسترده در بین کارکنان و بیماران شده است. غیبت مدیران و عدم نظارت مستقیم بر مسائل اجرایی، موجب بروز اختلالات در عملکرد بیمارستان شده است.