محققان دانشگاه « ادینبرو » به تازگی با انجام مطالعه مدعی شدند که فرزندان بزرگ خانواده، از سایر خواهران و برادران خود باهوش‌ترند و در زمینه موفقیت‌های تحصیلی بهتر عمل میکنند. محققان این واقعیت را این‌گونه توجیه میکنند که والدین توجه بیشتری به فرزندان اول نسبت به فرزندان بعدی خود دارند. در حالی که با تولد فرزندان بعدی، تمرکز والدین روی فعالیت‌های اکتسابی آن‌ها از جمله مطالعه، صنایع دستی و یادگیری موسیقی کمتر می‌شود.
محققان دانشگاه « ادینبرو » به تازگی با انجام مطالعه مدعی شدند که فرزندان بزرگ خانواده، از سایر خواهران و برادران خود باهوش‌ترند و در زمینه موفقیت‌های تحصیلی بهتر عمل میکنند. محققان این واقعیت را این‌گونه توجیه میکنند که والدین توجه بیشتری به فرزندان اول نسبت به فرزندان بعدی خود دارند. در حالی که با تولد فرزندان بعدی، تمرکز والدین روی فعالیت‌های اکتسابی آن‌ها از جمله مطالعه، صنایع دستی و یادگیری موسیقی کمتر می‌شود.
در واقع والدین، برای فرزند اول معمولاً فرصت بیشتری دارند تا به فعالیت‌هایش رسیدگی کنند و شرایط و امکانات بیشتری برای موفقیت تحصیلی فرزندان اول فراهم میکنند و برنامه دقیق‌تری برای آموزش دارند. به همین دلیل فرزندان اول خانواده عمدتاً در زمینه شغل و درآمد و تحصیلات موفق‌ترند.
محققان برای انجان تحقیقات خود، گروهی از کودکان یک تا 14 سال را مورد مطالعه قرار دادند و هر دو سال یک بار، کودکان را از نظر مهارت‌های خواندن، دامنه لغات و سایر مهارت‌ها آزموده‌اند. محققان به این نتیجه رسیدند که این رفتار والدین است که شکاف میان سطح توانایی‌ها و مهارت‌های فرزندان اول و دوم و بعدی خانواده را به وجود می‌آورد و عامل اصلی تحریک روانی متفاوت در فرزندان خود هستند.
فرزند بزرگتر خانواده، به دلیل این‌که مجبور است به تنهایی و بدون کمک خواهر یا برادری بسیاری از مهارت‌ها را فرا گیرد، مسؤولیت‌پذیرتر هستند. محققان می‌گویند: « اگر بخواهیم فرا تر برویم، سن بیشتر از پویایی خانواده در شکل‌گیری شخصیت فرزندان، به خصوص مسؤولیت‌پذیری آن‌ها مؤثر است ».
