نوآوران آنلاین-۲۳ نوامبر ۱۹۴۷ بدترین دوشنبه برای رئال مادرید و هودارانش است. باشگاه در آن زمان ورزشگاه جدیدی ساخته بود اما هزینه ساخت باعث شد سران مادریدی نتوانند تیم را تقویت کنند. به همین خاطر سفیدپوشان نتوانستند تیم مورد نظرشان را برای فصل ۴۸-۱۹۴۷ آماده کنند. در این باشگاه یک فرد با قدرت حضور داشت که ایده‌های جالب و خوبی را مطرح می‌کرد. او پابلو ارناندس کورونادو نام داشت. در زمان سانتیاگو برنابئو دروازه بان مادرید بود و در زمان جنگ داخلی مسئول اسناد مالی باشگاه بود. او در سال ۴۷ به عنوان مدیر ورزشی در مادرید کار می کرد. این سمت پیش از آن در باشگاه وجود نداشت و کورونادو چنین پستی را برای خود به وجود آورده بود. ایده های جالب او با تمسخر افراد حاضر در فوتبال و مردم همراه شد. این قضیه تا جایی پیش رفت که او در بدشانسی شهرت زیادی پیدا کرد.
ارناندس کورونادو در هفته نهم این فصل لالیگا تصمیم گرفت بازیکنان مادرید با پیراهن های شماره دار به میدان بروند. سال ها پیش (۱۹۲۹) آرسنال برای اولین بار با پیراهن های شماره دار بازی کرد و با گذشت زمان تیم های انگلیسی از این روش استفاده کردند و سپس کشورهای دیگر از پیراهن های شماره دار بهره بردند. در اسپانیا هنوز این قضیه ناشناخته بود و به همین خاطر ورود بازیکنان مادرید با این پیراهن ها باعث شگفتی همه شد. برای سفیدپوشان کایخا (دروازه بان بدون شماره)، کلمنته(۲)، کورونا(۳)، پونت(۴)، اورتیس(۵)، اوئته(۶)، ماکالا(۷)، چوس آلونسو(۸)، پرودن(۹)، مولونی(۱۰) و کابررا(۱۱) به میدان رفتند.
این دیدار یک بازی معمولی نبود چون دو رقیب برابر هم قرار می گرفتند. دو تیم بزرگ یک شهر به مصاف هم می رفتند که امروزه این بازی ها با نام داربی شناخته می شود. داربی در واندا متروپولیتانو برگزار شد و مادرید باید برابر اتلتیکومادرید قرار می گرفت که در آن زمان تیم بزرگی داشت. این تیم با برخورداری از "مهاجم ابریشمی" قدرتمند بود. "مهاجم ابریشمی" لقبی بود که به چهار بازیکن اتلتیکو یعنی خونکاسا، ویدال، سیلوا، کمپس و اسکودرو داده شده بود. به همین خاطر اتلتیکو پنج صفر پیروز داربی مادرید شد. گل های این تیم را کمپس، اسکودرو، خونکاسا (دوگل) و ویدال به ثمر رساندند. نخستین حضور رئال مادرید با پیراهن شماره دار که با پیشنهاد مدیر ورزشی باشگاه برای نخستین بار در اسپانیا استفاده شده بود تبعات سنگینی داشت. بازیکنان اتلتیکو مادرید و هوادارانش یک روز پس از جشنواره گل شان برابر رئال مادرید جشن گرفتند و پنج انگشت دستشان را نشان می دادند و فریاد می زدند: "اورتیس بر صفر پیروز شدیم." (اورتیس شماره پنج را مادرید را برتن کرده بود و بازیکنان اتلتیکو به جای استفاده از عدد پنج نام این بازیکن را فریاد می زدند)
اورتیس در باسائوری متولد شده بود و پیش از جنگ برای اتلتیک بیلبائو بازی می کرد و سپس به عنوان یک بازیکن باتجربه با ۳۰ سال سن به مادرید پیوست. اورتیس در تیم های سلتاویگو و راسینگ سانتاندر نیز پا به توپ شده بود. مادرید برای قرارداد با این بازیکن هزینه زیادی نکرد و می توانست در میانه میدان از یک بازیکن باتجربه بهره ببرد. او تنها در آن فصل برای سفیدپوشان بازی کرد و در حالی که عملکرد خوبی داشت و ۲۰ بازی برای این تیم انجام داده بود به رئال ساراگوسا پیوست و در نهایت در باراکالدو بازنشسته شد. او یک بازیکن بیشتر نبود ما ایده ارناندس کورونادو باعث شد نامش تا سال ها در کری خوانی های مادریدی ها و اتلتیکو باشد.
مادرید آن فصل را با قرار گرفتن در جایگاه یازدهم به پایان رساند و اتلتیکو سوم شد. پس از آن داربی ارناندس کورونادو به قدری عصبانی شد که می خواست شماره را از روی پیراهن ها بردارد اما مسئولان مادرید توانستند او را راضی کنند. فصل بعد (۱۹۴۸-۴۹) فدراسیون فوتبال اسپانیا اعلام کرد همه تیم ها باید با پیراهن شماره دار به میدان بروند چون داوران و تماشاگران می توانند به راحتی آن ها را تشخیص بدهند. این تصمیم باعث خشنودی ارناندس کورونادو شد که مرد تحول ها بود.