سرویس فرهنگ و هنر
نوآوران آنلاین- اگر بپذيريم اختلال كاركردي نهادهاي آموزشي و پرورشي مسئول در جامعه را،اگر ارتقاء و رشد آموزش هاي شهروندي را در حد شعار ندانيم،اگر آگاهي بخشي به زنان و تبيين تكاليف و حقوق شهروندي را ضعف و پسرفت جامعه ندانيم و اگر معتقدواقعي و عملي به نقش و جايگاه زن،به عنوان انسان قدرتمند،توانمند و كارآمد هستيم،ميبايست مجموعه تلاشهاي فرهنگي و هنري در راستاي اين مأموريت سترگ در جامعه را ارج نهيم و علاوه بر زمينه سازي براي شنيده شدن تمام صداهاي متنوع،با پرهيز از رفتارهاي سليقه اي،دور از تبعيض و برچسب زني،به نگاه و نگرش زن مستقل ايراني كمك كنيم تا از اين رهگذر با حفظ كرامت و شأن انسان،نقشي مؤثر در جامعه پيشرو و توسعه يافته داشته باشيم. "آذر"يكي از اين صداهاست كه با زبان و ادبيات سينما،تصويري خلاقانه و معتدل از شكاف موجود بين خواستگاه زن قديم و جديد ايجاد كرده،متر و وزن مطالبات زن امروزي را به شيوه اي هنرمندانه بيان كرده تا فرضيه هر چقدر آگاهي ميان جامعه زنان افزايش يابد،سكوت هاي خطرناك زنان كمتر خواهد شد،را به اثبات نزديكتر كند. "آذر" اتفاقاً نقطه مقابل برداشت هاي افراطي نسبت به جايگاه زن بوده و با پرهيز از به تصويركشاندن يكجانبه و يكسويه حقوق زن،به صورتي كاملاً زيرپوستي تكاليف آنان را نيز برجسته نموده تا دو كفه ترازو را به نمايش بگذارد. "آذر" نگرشي جامعه شناسانه به مفهوم زن از منظر كاهش تبعيض و تحديد در جامعه ايراني دارد كه تفاسير غلط محتمل جامعه عوام را نسبت به نقش زن كاهش دهد و از ميزان بغض ناشي از نابرابريها كه محصول نداشتن همين آگاهي ها در توده مردم و بعضاً تعصبات كور و تحجر دور از دين است را كم كند،و با اين روش آسيبها و عوارض و پيامدهاي آن را كم تأثير كند و به توسعه آگاهي هاي مدني جامعه كمك نمايد. اگر زن باوري با انضباط خاص و رعايت اصول هنجاري جامعه شكل صحيح خود را بگيرد،آنگاه "آذر"كارگاه آموزشي تبيين ويژگيهاي بنيادي زندگي اجتماعي در كالبد مسائل و چالشهاي جامعه خواهد بود و ميتوان براي جهاني آزاد با جهانبيني آزاد و حفظ و رعايت هنجارهاي جامعه،زن مستقل را معرفي كرد و هيچ پروايي نداشت؛ از تحريم در پخش تيزر تلويزيوني و اختصاص سينماهاي اندك گرفته تا برچسب زني ها متحجرانه به تلاش يك زن مستقل ايراني كه اين دومي عواقب سنگين تري در جامعه خواهد داشت،چراكه اخلاق حاكم را كمرنگ و حتي بي رنگ خواهد كرد و اعتبار و اعتماد عمومي را بي اثر؛ اين رويكرد عقب مانده و پستوزده،ساحت نظري و عملي جامعه را كم رمق و توسعه لاك پشتي فضاي پيرامون انسان را بي جان ميكند. هر چقدر آذرها بيشتر توليد و پخش شوند،منزلت اجتماعي زنان بيشتر،خشونت عليه زنان كمتر،آسيب هاي اجتماعي حوزه زنان با زياني كمتر،توسعه روانتر و فرصت هاي رو به روي انسان كارآمد بيشتر خواهد شد. نهادهاي فرهنگي مسئول در كارزار كنوني،علاوه بر تمجيد و قدرداني از فعالين اين حوزه،براي بسط فهم مشترك از كنش گري زن در جامعه،ميبايست براي روشني بخشي به منزلت زن و به تبع آن خانواده اهتمام جدي و عالمانه تري داشته باشند.