نوآوران آنلاین- در دعایی از امام سجاد علیه السلام آمده است: ....«وَ اشْغَلْهُ بِذِکْرِکَ»
خُب یکی از چیزهایی که خود خدا بال انسان قرار داده است (ذکر است). خدا در قرآن کریم دو بال برای پرش انسان معیّن فرموده است، یکی این آیه شریفه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ»
دوّم «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً»این دو آیه، دو بال از برای پرواز انسان است. اگر هر دوی آنها نباشد نمیشود( به سوی خدا پرواز کرد)، یکی باشد و یکی دیگر نباشد باز نمی شود. باید هر دو باشد. هم واجب را انجام بدهیم و حرام را ترک کنیم و هم زیاد یاد خدا بکنیم.
اگر زیاد یاد خدا نکنیم چیزهای دیگر یادش می آید اینجا ( اشاره به دل ) را اشغال می کند، مثل اشغال کردن عراق و اینجاها می شود، دیگر هم بیرون نمی رود، لذا فرمود: یاد خدا کن که او نتواند بیاید. این دو تا لازم است، آدم خودش باید ببیند با آیه اولی وضعش چطور است، تقوا را مراعات می کند؟ و با آیه دوم وضعش چطور است؟ چقدر به یاد خداست؟ خدا به کم هم قانع نشده است، گفته است « کَثیراً»، زیاد