ارتقا سلامت با یک رژیم غذایی قلیایی

نوآوران آنلاین-

مفهوم اصلی در پس یک رژیم غذایی قلیایی این است که برخی مواد غذایی پس از گوارش می توانند محصولات جانبی اسیدی در بدن شما تولید کنند. شما می توانید اثرات سلامت منفی این اسیدها را با محدود کردن مواد غذایی تولیدکننده اسید در رژیم غذایی خود و مصرف مواد غذایی که بدن را قلیایی می سازند، کاهش دهید.

"کر2"، فواید یک رژیم غذایی قلیایی رو به افزایش هستند. پژوهش ها نشان داده اند که مصرف هرچه بیشتر مواد غذایی قلیایی می تواند:

- به سود سلامت استخوان ها باشد

- تحلیل عضلات را کاهش دهد

- بیماری ها مزمن، مانند فشار خون بالا و سکته مغزی را کاهش دهد

- سلامت قلبی عروقی را بهبود ببخشد

- حافظه و شناخت را تقویت کند

و شاید بهتر از همه این که، مواد غذایی قلیایی اغلب ارزان و دسترسی به آنها آسان است.

چرایی دنبال کردن یک رژیم غذایی قلیایی

حفظ pH خون در محدوده 7.4 برای بقای انسان اهمیت دارد. بر اساس مقیاس pH، این محدوده اندکی قلیایی است. یکی از بهترین روش هایی که بدن انسان pH درونی خود را حفظ می کند از طریق کلیه ها است. این اندام ها هر گونه اسید اضافی در بدن ما را پالایش کرده و از طریق ادرار دفع می کنند.

مشکلی زمانی آغاز می شود که بیش از اندازه مواد غذایی اسیدساز مصرف می کنیم. کلیه ها نمی توانند همگام با ضایعات اسیدی ناشی از این مواد غذایی به فعالیت خود ادامه دهند، که موجب تجمع اسید در بافت های بدن ما می شود.

مطالعات نشان داده اند که اگر این اضافه بار اسیدی حالت مزمن به خود بگیرد، این شرایط می تواند به مشکلات سلامت مختلفی منجر شود. برخی از این مشکلات شامل سنگ های کلیه، کاهش تراکم استخوان، انحطاط عضلانی، و یک پیوند احتمالی با آرتریت، دیابت و سرطان می شوند.

گروه های غذایی قلیایی

توصیه شده است که 80 درصد رژیم غذایی از مواد غذایی قلیایی تشکیل شود. 20 درصد باقمیانده می تواند از مواد غذایی خنثی یا اسیدی تشکیل شود، اما باید آنها در حالت حداقلی نگه داشته شوند.

در صورت امکان همواره مواد غذایی تازه و ارگانیک را انتخاب کنید. بخشی مهم از یک رژیم غذایی قلیایی دریافت مواد معدنی کافی برای کمک به بدن در خنثی سازی ضایعات اسیدی است. مواد غذایی ارگانیک اغلب نشان داده اند که حاوی محتوای مواد مغذی بیشتر نسبت به مواد غذایی غیر ارگانیک هستند. بر همین اساس، از دریافت بیشترین میزان مواد معدنی اطمینان حاصل می شود.

سبزیجات

تمام سبزیجات قلیایی هستند. اگر تنها سبزیجات بیشتری مصرف کنید، در مسیر درست برای یک رژیم غذایی قلیایی‌تر حرکت خواهید کرد.

بهتر است سبزیجات در حالتی که کمترین پردازش روی آنها صورت گرفته است، مصرف شوند. سبزیجات خام و بخارپز بهترین گزینه ها هستند. روغن‌پزی عمیق یا تهیه کیک، مانند کیک هویج، گزینه های خوبی نیستند.

به طور ویژه، تمام انواع جلبک های دریایی قلیایی هستند. سبزیجات برگدار مانند اسفناج، جعفری، کیل و شاهی آبی نیز در زمره بهترین گزینه ها قرار دارند.

این شامل چای های گیاهی و آب سبزیجات تاره نیز می شود.

میوه ها

بیشتر میوه ها نیز قلیایی هستند. در این میان، چند استثنا مانند بلوبری، کرنبری، و آلو وجود دارند. این میوه ها نشان داده اند که حالتی اسیدی ایجاد می کنند.

توصیه شده است میوه ها خام و نه به صورت پخته، پاستوریزه، یا فرآوری شده مصرف شوند. این به دلیل آن است که پختن می تواند موجب از بین رفتن برخی ویتامین ها، مانند ویتامین C، شود.

برخی از بهترین میوه های قلیایی شامل ملون، لیمو ترش، خرما، انجیر و کشمش می شوند. آب میوه و اسموتی های تازه نیز گزینه های خوبی هستند.

حتی سرکه سیب نیز به عنوان ماده ای قلیایی‌ساز رده بندی می شود، که می تواند گیج کننده باشد، زیرا سرکه آشکارا بسیار اسیدی است. قلیایی یا اسیدی بودن یک ماده غذایی باید بر اساس مقدار ضایعات اسیدی که هنگام گوارش آن تولید می شود، مشخص شود. در حقیقت، بدن شما تحت تاثیر این مواد شیمیایی زائد و نه اسیدیته یک ماده غذایی قرار می گیرد.

دانه ها و مغزهای خوراکی

بادام، شاه بلوط، چیا و کنجد همگی قلیایی هستند. در شرایطی که بیشتر مغزها و دانه های خوراکی دیگر کمی اسیدی محسوب می شوند.

هر مغز یا دانه خوراکی در صورتی که پیش از مصرف خیس خورده و جوانه بزند، هرچه بیشتر حالت قلیایی به خود می گیرد.

مغزهای خوراکی پردازش شده و روغن دانه ها خنثی در نظر گرفته می شوند، از این رو مصرف آنها باید کم باشد. این شامل روغن هایی مانند بادام، آفتابگردان، کانولا یا کنجد می شود. هر روغنی می تواند نسبتا سریع فاسد شود، از این رو توصیه شده است که تا حد امکان همواره روغن های تازه، استخراج شده بدون استفاده از گرما و پردازش نشده خریداری شوند.

غلات و حبوبات

آمارانت، ارزن و کینوا تنها غلاتی هستند که به طور طبیعی قلیایی هستند. حبوبات تازه مانند نخود سبز، لوبیا لیما، یا محصولات سویای تازه، مانند توفو و تمپه، نیز قلیایی هستند.

به طور کلی، غلات و حبوبات دیگر اسیدی هستند. این به ویژه درباره هر نوع نان، غلات صبحانه، پاستا، یا دیگر اشکال فرآوری شده غلات یا حبوبات نیز صادق است.

اما مشابه با دانه ها و مغزهای خوراکی، غلات کامل و حبوبات در صورت خیس خوردن و جوانه زدن پیش از مصرف، هرچه بیشتر حالت قلیایی می یابند.

از چه مواد غذایی باید پرهیز کرد؟

گروه های غذایی که بیشترین اثر اسیدی را روی بدن نشان داده اند عمدتا منشا حیوانی دارند. اسیدی‌ترین گروه غذایی گوشت قرمز است. ماهی اندکی بهتر از دیگر گوشت های حیوانی است، اما همچنان بسیار اسیدی محسوب می شود.

محصولات لبنی و تخم مرغ نیز اسیدی هستند. شیر بز کمترین اثر اسیدیی را دارد، در شرایطی که پنیرهای سخت بیشترین اثر را دارند.

آخرین و شاید اسیدیترین گروه غذایی شامل شیرین کننده های مصنوعی می شود. شکر پردازش شده سفید با اختلاف بسیار بدترین گزینه است، اما عسل، شیره قند و شربت افرا نیز تا حدودی اسیدی هستند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که یک رژیم غذایی قلیایی درباره یافتن تعادلی سالم برای آنچه مصرف می کنید، است. از این رو، نیازی نیست رژیمی سخت و شدید که در آن تمام مواد غذایی اسیدی حذف شده اند را دنبال کنید.