فواید کم بودن تعداد اسباب بازی برای کودکان

نوآوران آنلاین-

خود پدر و مادرها هستند که فرزندانی متوقع تحویل جامعه می دهند. قبل از بارداری می گویند تا منزلمان را بزرگتر نکنیم بچه دار نمی شویم و بعد از اینکه خانه شان را تبدیل به احسن کردند با آمدن بچه اتاق کودک را پر از اسباب بازی می کنند طوری که جا برای سوزن انداختن هم نیست چه رسد به بازی کردن! اما جای تعجب است که چطور پدر و مادرهای امروزی در این عصر ارتباطات هنوز نمی دانند که داشتن اسباب بازی زیاد برای کودکان مناسب نیست.

براساس تحقیق جدید کودکانی که اسباب‌بازی‌های بی‌شماری دارند پریشان‌تر هستند و از بازی لذت نمی‌برند. این تحقیق توسط محققان دانشگاه Toledo در اوهایو Ohio در ایالات متحده آمریکا با مشارکت ۳۶ کودک نوپا صورت گرفت. در این تحقیق به مدت نیم ساعت تا یک ساعت کودکان با چهار و یا شانزده اسباب‌بازی در اتاق بازی کردند.

کودکی که اسباب بازی کمتری داشته باشد قدر آن چه را که دارد، بیشتر می داند. زمانی که برای کودک زیاد اسباب بازی بخریم خیالش راحت است که در هر صورت وسیله جدیدی برای او تهیه می‌شود.

آنان دریافتند وقتی نوباوه‌ها با اسباب‌بازی‌های کمتری بازی می‌کردند بسیار خلاق‌تر بودند. همچنین با افزایش دو برابری زمان بازی، استفاده از هر اسباب‌بازی نیز افزایش یافت.

نویسندگان این تحقیقات در نهایت نتیجه گرفتند که والدین، مدارس و مهد کودک‌ها باید بیشتر اسباب بازی‌ها را از دسترس کودکان خارج کنند و فقط تعداد کمی را در اختیار آن‌ها قرار دهند و مرتبا آن‌ها را تغییر دهند، در این صورت بسیار جذاب‌تر خواهند بود.

بیشتر بخوانید: روش های تقویت ابراز احساسات کودکان

مهد کودک های بدون اسباب بازی

طی یک پژوهش در کشور آلمان تمام اسباب بازی های یک مهد کودک را به مدت ٣ ماه جمع کردند. کودکانی که به این مهدکودک می رفتند یک روز صبح با کلاسی خالی مواجه شدند. آن ها ابتدا ناراحت و معترض شدند، اما کمی بعد قوه تخیل شان فعال شده و شروع به بازی با اشیاء اطراف خود کردند. در واقع اسباب بازی ها وسایلی برای اجتماعی شدن و بازی کردن بچه ها هستند.کودکان با خلاقیت خود می توانند بدون اسباب بازی نیز بازی کنند.

فواید کم بودن تعداد اسباب بازی برای کودکان

البته که هر بچه ای باید اسباب بازی داشته باشد. اما محدود ماندن تعداد اسباب بازی ها، هم برای خانواده و هم برای کودک مفیدتر است. کودکانی که اسباب بازی های کم تری دارند اجتماعی تر و خلاق تر هستند.

در ادامه می توانید سایر فواید کم بودن اسباب بازی برای کودکان را مطالعه کنید :

- کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند یاد می گیرند که خلاق تر باشند. این کودکان با اشیاء اطراف خود، حتی با یک تکه چوب، می توانند خیال پردازی کرده و بازی کنند.( می توانید شرایط ایجاد کنید تا کودکان با طبیعت ارتباط بیش تری داشته باشند.)
- کودکی که اسباب بازی کمتری داشته باشد قدر آن چه را که دارد، بیشتر می داند. زمانی که برای کودک زیاد اسباب بازی بخریم خیالش راحت است که در هر صورت وسیله جدیدی برای او تهیه می‌شود. در نتیجه برای آن چه که دارد ارزش قائل نخواهد شد.
کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند تمام خوشحالی و خوشبختی را در وجود اسباب بازی ها نمی‌بینند و اشتیاق بیش تری به یادگیری نشان می دهند.
 - کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند اجتماعی تر می شوند. آن ها هم با هم سن و سال های خود و هم با بزرگ تر ها راحت تر ارتباط برقرار می کنند و می توانند زمان بیش تری را با آن ها بگذرانند. کسانی که در کودکی فرصت صحبت کردن بیشتری داشته اند در دوران تحصیل دانشگاهی افراد موفق تری هستند.
-کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند از وسایل خود بهتر نگهداری کرده و اجازه نمی دهند آن ها به راحتی خراب شوند. زیرا می دانند که بلافاصله اسباب بازی جدیدی برای آن ها خریداری نخواهد شد.
- کودکانی که اسباب بازی کمتری دارند بیشتر کتاب می خوانند و بیشتر به فعالیت های اجتماعی توجه می کنند. این کودکان نقاشی یا رنگ آمیزی کرده و به موسیقی بیشتر علاقه نشان می دهند. همه این کارها در رشد کودک تاثیر به سزایی دارد.
کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند از منابعی که در دسترس آن ها است به بهترین نحو استفاده می کنند برای مثال: اگر اسباب بازی سفینه فضایی نداشته باشند از پاکت شیر به عنوان سفینه فضایی استفاده می کنند.
-کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند، کم تر دعوا کرده و شراکت را یاد می گیرند. (از نظر معنوی یاد می گیرند تا اسباب بازی هایی را که دیگر مناسب سن آن ها نیست یا دیگر با آن بازی نمی‌کنند، به افراد کوچک تر از خود و یا کودکان نیازمند بدهند.)
- کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند تمام خوشحالی و خوشبختی را در وجود اسباب بازی ها نمی‌بینند و اشتیاق بیش تری به یادگیری نشان می دهند.
- از همه مهم تر کودکانی که اسباب بازی کم تری دارند خصلت سیری ناپذیری پیدا نمی کنند. کودکانی که هر آن چه می خواهند از طرف خانواده آن ها تامین می شود؛ هم در کودکی و هم در بزرگسالی تبدیل به افرادی همیشه ناراضی می شوند.