نوآوران آنلاین- شاید تاریخ اینترنت به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد، زمانی که نیکولا تسلا تئوری یک سیستم بی‌سیم جهانی را بیان کرد؛ او باور داشت اگر برق کافی در اختیار داشته باشد، می‌تواند به انگلیس در آن سوی اقیانوس پیغام ارسال کند. سپس پای مارشال مکلوهان به میان آمد و یک دهکده‌ی جهانی اطلاعات را که از طریق تکنولوژی قابل دسترسی است، پیش‌بینی کرد. در نهایت، ونوار بوش فرضیه‌ی مکانیک اینترنت را بیان کرد؛ ماشینی که آن را «میمکس» نامید و به کاربران اجازه می‌دهد در بین مجموعه‌ی عظیمی از اطلاعات که از طریق شبکه‌ای از لینک‌ها به هم متصل هستند، جستجو کنند.
اواخر دهه‌ی ۶۰، ایده‌های تئوری سابق سرهم شدند و با ساخت آرپانت، شکلی سه‌بعدی به خود گرفتند. سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته‌ی شبکه (ARPANET) که توسط وزارت دفاع آمریکا تأسیس شده بود، از روشی برای انتقال داده‌های الکترونیکی به نام «راه‌گزینی بسته‌های کوچک» استفاده می‌کرد تا کامپیوترهایی را که به‌تازگی طراحی شده بودند، در یک شبکه قرار دهد. مدت کوتاهی پس از ساخت آرپانت، دو دانشمند پا پیش گذاشتند تا آن را حتی بیش از این تغییر دهند.
رابرت کان و وینتون سرف در ساخت چیزی که احتمالا مهم‌ترین بخش اینترنت است و ما امروزه استفاده می‌کنیم، یعنی پروتکل TCI/IP، همکاری کردند. TCP و IP الگوی نحوه‌ی انتقال داده‌ها بین شبکه‌ها هستند. به احتمال زیاد پیش از این در مورد آی‌پی شنیده‌اید؛ به دلیل اینکه هر شبکه‌ای یک آدرس آی‌پی اختصاصی دارد، اطلاعاتی که از آن‌ها برای تشکیل داده‌ها استفاده شده، به جایی می‌رود که نیاز است.
در سال ۱۹۸۳، کار TCP/IP به پایان رسید و آماده‌ی استفاده شد. آرپانت این سیستم را در دستور کار قرار داد و شروع به جمع‌‌آوری سیستمی از شبکه‌ها یا شبکه‌ای از شبکه‌های کوچک‌تر کرد که نقش پیشگامی برای اینترنت مدرن را ایفا کرد و شبکه جهانی وب (WWW) نام‌گذاری شد.
اغلب از این عبارت در هر جایی استفاده می‌شود؛ ولی شبکه‌ی جهانی وب در واقع با اینترنت متفاوت است. شبکه‌ی جهانی وب فقط مجموعه‌ای از شبکه‌ها است که داده‌ها را به شکل وب‌سایت و هایپرلینک به هم متصل می‌کند؛ اما اینترنت به معنای همه‌ی چیز در این مجموعه است.
بنابراین، گرچه به نظر می‌رسد اینترنت همین دیروز اختراع شده است؛ اما مفهوم آن در واقع قدمتی ۱۰۰ ساله دارد. تنها مورد این است که این روزها کمی بهتر به نظر می‌رسد.