نوآوران آنلاین- در متن نامه شورای مرکزی انجمن تهیه‌کنندگان مستقل سینمای ایران، پررنگ شدن نقش اصناف در صدور پروانه ساخت و نمایش، استقرار نظام جامع تهیه‌کنندگی و تصویب نظام نامه صنفی در مجلس شورای اسلامی به عنوان درخواست انجمن تهیه‌کنندگان مستقل سینمای ایران از وزیر ارشاد مطرح شده است.
متن کامل نامه به شرح زیر است:
جناب آقای سیدعباس صالحی
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
جلوس شما را بر صندلی وزارت ارشاد اسلامی تبریک می‌گوییم. ده‌ها سال است که ما اهالی سینما هر چهار سال این شادباش را به وزیر جدید تقدیم می‌کنیم. به این امید که شاید در این دوره چهار ساله، مشکلات اساسی سینما حل شود و آرزوهای خانواده بزرگ سینمای ایران جامه تحقق بر تن کند. اما هر بار، چهار سال می‌گذرد، وزیر می‌رود و مشکلات می‌ماند.
رهبر معظم انقلاب بارها نارضایتی خود را از وضعیت سینمای کشور اعلام کردند. این نارضایتی معظم له که ناخرسندی خود ما نیز هست، ریشه در مشکلات اساسی این صنعت دارد که اهم آنها به شرح زیر می‌باشد. حل آنها عزمی جزم می‌طلبد که امیدواریم با سکانداری جنابعالی در این دوره به سرمنزل مقصود برسد:
1 ـ چرخ سینمای کشور با بودجه ده‌ها میلیارد تومانی بخش خصوصی می‌چرخد، در حالی که کوچکترین امنیت شغلی و حرفه‌ای برای تهیه‌کنندگان وجود ندارد. از آن مهمتر اینکه بودجه سینمای کشور بر دوش بخش خصوصی است، اما سیاست‌ها و تصمیم‌گیری‌ها و اداره آن دولتی است. ما منکر لزوم نظارت دولت بر سینما نیستیم، اما نظارت با دخالت فرق دارد.
2ـ- اهالی سینما نقش بسیار کمرنگی در پروانه ساخت و نمایش دارند. موفقیت سینمای ایران در حضور پررنگش در سینمای جهانی و جشنواره‌های معتبر، نشان از تجربه و لیاقت این صنف در اداره سینمای کشور دارد. حضور فیلمسازان متعهد و آگاه به خطوط قرمز نظام مقدس جمهوری اسلامی این صلاحیت را برای آنان ایجاب می‌کند که بتوان بار اصلی پروانه‌های ساخت و نمایش را بر دوش آنان گذاشت و امور حرفه‌ای را کاملا به اصناف سینمایی واگذار نمود.
3ـ بسیاری از کارگزاران و مسئولین که بعضا این حرفه را نیز به درستی نمی‌شناسند، با اعمال سلایق شخصی، حتا آزادی‌های تعیین شده قانونی را نیز بر سینماگران محدود کرده و بدون وجود ضابطه‌ای مدون و مشخص، هر کس به گونه‌ای حکم می‌راند. تصمیماتی که با تغییر مدیران، گاهی 180 درجه تغییر می‌کند و آیین‌نامه‌هایی که سال به سال عوض می‌شوند. نمی‌دانیم چگونه می‌شود با ضوابط امسال فیلم ساخت و با ضوابط سال بعد اکران نمود. در حقیقت ما خواستار استقرار نظام جامع تهیه‌کنندگی هستیم که بدانیم لااقل برای چند سال لایتغیر است.
4ـ ما خواستار تصویب نظام‌نامه صنفی در مجلس شورای اسلامی هستیم. هنوز بعد از چهل سال، تولید فیلم در رده «خدمات» قرار دارد نه «صنعت». لازم است طی پیشنهاد لایحه‌ای از سوی وزارت ارشاد اسلامی به دولت و از سوی دولت به مجلس، خواستار به رسمیت شناختن سینمای ایران و تبدیل جایگاه آن از خدمات به صنعت شد.
5ـ ما خواستار جلوگیری از اعمال سلیقه و فشار ارگانها و مراجع دولتی و غیردولتی در مورد فیلمنامه‌هایی هستیم که پس از تصویب و ممیزی‌های لازم، پروانه ساخت آنها صادر شده است. مراجعی که همکاری خود را منوط به اعمال خواسته و نظر آنها در فیلمنامه مشروط می‌کنند. همچنین خواستار جلوگیری از اعمال سلیقه و فشار عوامل خارج از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد اکران فیلم‌هایی هستیم که پروانه نمایش می‌گیرند. یک پروژه از لحظه صدور پروانه ساخت و کلید خوردن تا اتمام تولید، یک نگرانی دارد و اکران فیلم از روز اول تا پایان اکران صدها نگرانی که آیا فیلمی که همه مجراهای قانونی را طی کرده تا بر پرده قرار گرفته است، روند طبیعی نمایش و اکران آن طی خواهد شد یا نه.
6ـ مبارزه جدی و مداوم با سرقت آثار سینمایی در شبکه قاچاق کشور و تدوین قوانینی در مجلس برای برخورد با سوداگران و خلافکارانی که به راحتی با سرمایه و هستی یک تهیه‌کننده بازی می‌کنند و کسی نیز جوابگوی آن نیست.
7ـ امکان معرفی و تبلیغ گسترده آثار سینمایی در رسانه ملی و تبلیغات محیطی با همکاری صداسیما و شهرداری که بار سنگین هزینه تبلیغات را بر دوش تهیه‌کننده دارد. همچنین امکان استفاده از شیوه‌های نوین و متفاوت تبلیغاتی. امروزه از چاقو و فرفره گرفته تا قرص‌های چاقی و لاغری آزادانه امکانات متفاوتی برای تبلیغات خود دارند، ولی همان ابزارها نوبت به کالاهای فرهنگی که می‌رسد، جرم تلقی می‌گردد.
8ـ گسترش سالن‌های نمایش فیلم با توجه به جمعیت بیش از هشتاد میلیونی کشور ایران، تولید بیش از یکصد فیلم سینمایی در سال به 5000 پرده سالن سینما نیاز دارد. لازم به توضیح است نزدیک به یک هزار شهر حتی یک سالن سینما ندارد. در حقیقت یکی از مشکلات تولیدی سینمایی، توزیع آن است.
9ـ راه‌اندازی توسعه ویدئو در خواستی (V.O.D ) که حمایت کامل وزارت ارتباطات و فن آوری را می‌طلبد.
10 ـ جلوگیری از تولید مستقیم فیلم توسط ارگان‌های دولتی و نیمه دولتی که ضربه جدی بر ساختار تولید، بالا بردن نجومی دستمزدها و ایجاد بی‌تفاوتی و بی‌اعتمادی در مردم نسبت به ارائه فیلم جذاب و دارا بودن حداقل استانداردهای یک اثر سینمایی دارد. از آنجا که یک ارگان دولتی نگران بازگشت سرمایه فیلم تولید شده نیست و بسیاری از مدیران دولتی فقط برای پر کردن کارنامه خود، اقدام به تولید فیلم می‌کنند، نه به کیفیت اثر ارائه شده می‌اندیشند و نه به هزینه ساخت آن و این موضوع به آفتی برای سینمای کشور و بخش خصوصی تبدیل شده است.
11 ـ حوزه هنری که بیش از 90 سینمای کشور را در اختیار دارد، به عنوان ارگانی موازی با وزارت ارشاد عمل می‌کند. پروانه نمایشی که وزارت ارشاد صادر می‌کند، برای آنها معتبر نیست و خودشان مستقلآ فیلم‌ها را بازبینی می‌کنند و برای اکران تصمیم می‌گیرند.
جناب آقای صالحی
مواردی که بر شمرده شد، شمه‌ای از سنگ‌های بزرگی است که بر سر راه فیلمسازان بخش خصوصی در این کشور قرار دارد و امنیت شغلی و حرفه‌ای را دچار مخاطره کرده است. هموار کردن مسیر سینمایی ایران، همتی عالی و عزمی جدی می‌طلبد که امیدواریم با کار آمدی جنابعالی و تجربه جناب مهندس حیدریان، ریاست محترم سازمان سینمایی کشور محقق شود.
ایلنا