نوآوران آنلاین-یافته‌های یک مطالعه جدید منتشر شده در "سالنامه طب داخلی" نشان می‌دهد که نشستن برای مدت طولانی با مرگ زود هنگام، بدون در نظر گرفتن زمان تمرین ورزشی فرد، مرتبط است.
"کیث دیاز" از دانشکده پزشکی دانشگاه کلمبیا و همکارانش، اطلاعات تقریبا 8 هزار نفر که حداقل 45 سال سن داشتند را مورد بررسی قرار دادند.
محققان همچنین از شرکت کنندگان خواستند شتاب‌سنج‌ها را بپوشند تا بتوانند میزان فعالیت آنها را اندازه‌گیری کنند.
دیاز و همکارانش، ریسک مرگ و میر شرکت کنندگان را بر اساس مدت نشستن و عدم تحرک و مدل‌های نشستن آنان محاسبه کردند. آنها دریافتند افرادی که دارای بیشترین زمان عدم تحرک، معادل بیش از 13 ساعت در روز هستند و افرادی که در هر نوبت حداقل 60 تا 90 دقیقه به طور مستمر نشسته‌اند، تقریبا دو برابر نسبت به کسانی که کمترین زمان عدم تحرک و کوتاه‌ترین نوبت‌های نشستن دارند، افزایش خطر مرگ دارند.
"دیاز" گفت: اگر بخواهم یک عدد مشخص بیان کنم باید بگویم افرادی که بیش از 13 ساعت در روز می‌نشینند، در مقایسه با افرادی که کمتر از 11 ساعت در روز بی‌تحرک هستند، دو برابر بیشتر در معرض مرگ زودرس هستند.
لازم به ذکر است که انجام فعالیت فیزیکی ممکن است موجب عدم بروز نشانه‌های طولانی مدت این میزان از کم تحرکی نشود.
محققان دریافتند که به طور کلی، خطر مرگ و میر بیماران نسبت به کل زمان نشستن آنها بدون در نظر گرفتن جنسیت، سن، نژاد، شاخص توده بدنی یا عادات ورزشی افزایش می‌یابد.
کارشناسان به طور ویژه خاطرنشان کردند که مطالعات نشان می‌دهد که ورزش کردن آسیب‌های ناشی از نشستن طولانی مدت را خنثی نخواهد کرد.
"جیمز لوین" یکی از محققان می‌گوید: حتی اگر شما عضو یک باشگاه ورزشی هستید و به طور مستمر ورزش می‌کنید، تصور نکنید به این خاطر شما در معرض خطر نیستید. هیچ کس در صورت کم تحرکی و نشستن بیش از حد، از این خطرات دور نیست.
هر 30 دقیقه یک بار نرمش کنید
کسانی که نوبت‌های نشستن خود را به کمتر از نیم ساعت تقسیم کنند، خطر کمتری برای مرگ زودرس دارند.
محققان می‌گویند این بدان معنی است که برای کسانی که شغل یا شیوه زندگی آنها به مدت طولانی نیاز به نشستن دارد، هر 30 دقیقه یک بار نرمش کردن می‌تواند به کاهش خطر مرگ زودرس کمک کند.
"دیاز" و همکارانش در پژوهش خود که 12 سپتامبر منتشر شد، نوشتند: هر دو حجم زمان بی تحرکی و طولانی و مستمر بودنش موجب مرگ زودرس می‌شود، که این موضوع نشان می‌دهد که فعالیت بدنی منظم در طول روز باید افزایش و طول مدت هر نوبت از نشستن‌ها کاهش یابد.