سرویس اجتماعی
نوآوران آنلاین- ریشه این قضاوت دانش‌آموزان را می‌توان در پیش‌داوری‌های والدین دانست؛ پیش‌داوری‌هایی که اساساً صحیح نیست و تنها بر پایه اظهارات و نظرات سایر افراد ایجاد شده است. پرواضح است که فرزندان بسیار تحت‌تأثیر والدین قرار می‌گیرند از این رو پدر و مادرها باید به این نکته توجه کنند و تصورات غلط‌شان را به فرزند دانش‌آموزشان القا نکنند. از دیگر سو در برخی موارد شاهد هستیم که دانش‌آموزان به دلیل این‌که فرزندشان تمایل دارد نامش در لیست کلاس دوستانش باشد، تغییر کلاس را احساس و مکرر بر آن تأکید می‌کنند که در این خصوص نیز روان‌شناسان اعتقاد دارند والدین باید فرصت دوست‌یابی در کلاسی که فرزندشان دوستی ندارد را ایجاد نمایند. در همین خصوص پای صحبت دکتر سجاد مجیدی‌پرست، روان‌شناس بالینی نشستیم که از نظر مخاطبان گرامی می‌گذرد. بسیاری از والدین چنین عنوان می‌کنند که باید حتماً کلاس فرزندشان را عوض کنند تا فرزندشان با دوستانش در یک کلاس باشند. شما این اقدام والدین را چطور ارزیابی می‌نمایید؟ بسیاری از والدین به ویژه در دوره ابتدایی نسبت به این موضوع حساس هستند که فرزندشان حتماً باید با دوستانش در یک کلاس قرار گیرد تا از این طریق هم علاقه بیشتری برای رفتن به مدرسه در او ایجاد می‌شود و از دیگر سو نیز استرس کمتری برای حضور در کلاس خواهد داشت. در پاسخ به چنین والدینی باید بگوییم که فرزندشان با این هدف به مدرسه می‌روند و در کلاس‌های پیش‌دبستانی و بعدها جوامع بزرگتر همچون دانشگاه حضور می‌یابند که آمادگی لازم برای زندگی در یک کل بزرگتر یعنی جامعه را داشته باشند. از نیازهای اساسی ما برای زندگی در این کل بزرگ این است که قدرت داشته باشیم با ناخواسته‌های‌مان با آنچه برایش از قبل طراحی شده است و در ذهن داریم و اتفاق نیفتاده است و یا ناخواسته هایی که اگر بخواهیم مقایسه کنیم با ناخواسته‌های ما فاصله زیادی دارد، آماده شویم و درصورت برخورد با چنین مواردی نشکنیم و آسیب نبینیم و تاب‌آوری لازم را داشته باشیم. این هدف اصلی از حضور در در محیط‌های آموزشی در سنین کمتر است. یکی از فاکتورهایی که در تعریف هوش امروزه عنوان می‌شود این است که کسی که IQ بالایی دارد قدرت سازگاری بیشتری نیز دارد. باید والدین به فرزندشان فرصت دوست‌یابی در مدرسه دهند و اگر هر سال با اصرار به اولیای مدرسه در کلاسی فرزندشان را ثبت‌نام نمایند که دوستان‌شان هستند، فرصت برقراری روابط اجتماعی گسترده از او سلب می‌شود و همچنین جلوی قدرت سازگاری و انطباق او با شرایط سخت در جامعه گرفته می‌شود. برخی از دانش‌آموزان از همین ابتدای سال و روزهای نخست چنین قضاوت می‌کنند که معلم‌شان نحوه تدریس مناسبی ندارد و از او راضی نیستند به نظر شما روزهای نخست آغاز سال تحصیلی زمان مناسبی برای قضاوت در این خصوص است ؟ خیر این استدلال صحیح نیست. در پاسخ به این والدین باید بگوییم مگر فرزندشان چقدر زمان برای شناخت معلمش داشته است که از عملکردش احساس نارضایتی می‌کنند و به این قضاوت می‌رسند که او معلم خوبی نیست و از این رو باید کلاس فرزندشان را عوض کنند. اگر والدین قصد دارند که براساس میل فرزندشان رفتار کنند باید این سوال را در ذهن خود ایجاد کنند که آیا زمان کافی برای شناخت معلم توسط دانش‌آموز وجود داشته است؟ در برخی موارد نیز حساسیت و نارضایتی دانش‌آموزان از معلم‌شان ریشه در قضاوت‌های والدین دارد. بسیاری از والدین در ابتدای سال به پرس‌و‌جو درخصوص معلم فرزندشان می‌پردازند و براساس پیش‌داوری افراد دیگر او را مورد قضاوت قرار می‌دهند و این حس را نیز به فرزندشان منتقل می‌کنند. این در حالی است که والدین باید آگاه باشند اظهارات آن‌ها بر رفتار فرزندشان تأثیر بسیاری می‌گذارد و نباید با تصورات‌شان که حاصل اعتماد به نظرات دیگر افراد بوده است، جلوی رشد فرزندشان را بگیرند و مانع سازگاری و انطباق او با محیط شوند. بچه‌های ابتدایی از یک سو ناراضی از عدم حضور در کلاس دوستان‌شان هستند. از این رو نباید والدین با القای تفکرات‌شان استرس فرزندشان را بیشتر کنند و به این ناراحتی‌ها بها ندهند. والدین چطور می‌توانند قدرت سازگاری را در فرزندشان ایجاد نمایند؟ مدرسه دومین محیط اجتماعی است که کودکان در آن قرار می‌گیرند و علاوه بر این‌که محیطی برای تعلیم است فرصت مناسبی برای تربیت را نیز برای فرزندان فراهم می‌کند از این رو حضور در کلاسی که از دوستان‌شان جدا افتاده‌اند موجب می‌شود که برای رهایی از تنهایی تمایل بیشتری برای برقراری ارتباط با دیگر دانش‌آموزان برقرار نمایند. والدین باید آگاه باشند که اگر فرزندشان در کلاسی حضور دارد که کسی را نمی‌شناسد از این موقعیت برای تقویت حس دوست‌یابی او و به این ترتیب گسترش روابط اجتماعی استفاده نمایند.
خبرنگار: آرزو قادری