سندرم نیمه دوم، معضل جديد امیـر!

نوآوران آنلاین-  سرویس ورزشی: جديد ترین معضل و مشکل تیم ملی در روزها و هفته های اخیر، دست و پنجه نرم کردن با سندرم نیمه های دوم افتضاح است.تیم ملی کشورمان در این فیفا دی موفق شد با حداکثر امتیاز به استقبال چهار دیدار باقی مانده در فروردین و خرداد ماه برود.البته چنین اشکالی برای تیم ملی بسیار جالب است و جای تعجب دارد و گاهی اوقات مخاطبان و بینندگان ديدار های ملی از خود می پرسند که مگر می شود نیمه اول، نمایش درخشان و کاملی داشت و نیمه دوم بسیار ضعیف و عجیب و غریب؟ مگر می‌شود همه چیز را به یکباره از دست داد و ورق به طور ناگهانی برگردد؟ مگر می شود به همین راحتی در نیمه دوم از یک بازی خوب دست کشید و هواداران و طرفداران را تا آستانه سکته و جنون پیش برد؟
هرچند که خوشبختانه تیم ملی کشورمان در این فیفا دی هر دو حریف خود را با دو نتیجه کاملا مشابه شکست داد و با کسب همین دو برد برابر کره شمالی و قرقیزستان، راه صعود به جام جهانی را برای خود تا حد زیادی هموار ساخت اما کادرفنی و بازیکنان و مجموعه تیم ملی باید به طرفداران و علاقه مندان تیم ملی حق بدهند؛ چرا که ادامه چنین وضعیتی کمی برای ما ترسناک و ممکن است همین معضلات به ظاهر ساده در مرحله مقدماتی، به مشکلات حل نشدنی و گره کور تیم در تابستان 2026 تبديل شوند. تحمل اینکه در نیمه اول درخشان ظاهر شوید، نمایش کم نقصی داشته باشید اما در نیمه دوم به مخاطب استرس وارد کنید و او را زجر بدهید و اضطراب و ترس از دست دادن برد برابر تیم های درجه دو و سه آسیا بر کل تیم چیره و غالب شود، بسیار سخت و طاقت‌فرساست. در واقع تماشای نیمه دوم بازی ایران مقابل کره شمالی و قرقیزستان هر فرد ایرانی را به شدت زجر می دهد و باور این قضیه که همان تیم هماهنگ نیمه اول، چنین عملکرد به دور از انتظار و ضعیفی در نیمه دوم از خود به نمایش بگذارد، تقریبا محال و باورنکردنی است. این موضوع جای سوال از کادر فنی تیم ملی دارد که در بین دو نیمه، در رختکن چه اتفاقاتی برای بازیکنان رخ می دهد که در چهل و پنج دقیقه دوم، تا این حد از خود راضی و خود شیفته پا به زمین مسابقه می گذارند و تصور می کنند کار دیگر تمام شده و برد تیم با اختلاف دو و سه گل قطعی است.
چرا بازیکنان جوان در عین دعوت شدت به تیم ملی، هنوز رسیده و نرسیده از لیست بازی خط می خورند و کنار گذاشته می شوند؟ چرا در تیم ملی چنین تفکری وجود دارد که برخی بازیکنان از بازی کردن و حضور در ترکیب اولیه اطمینان کامل و راسخ دارند؛ حتی با وجود اینکه برخی از آنها تا همین دو هفته گذشته-که عملا یک سوم از لیگ های اروپایی طی شده-تیم باشگاهی نداشته و از بازی در یک تیم باشگاهی معمولی محروم بوده اند و آواره و سرگردان و بدون هیچ آمادگی به تیم ملی دعوت می شدند؟ جایگاه ذهنیت برنده در تیم ملی دقیقاً کجاست و بالاخره چه زمانی به کار می آید؟
این موارد سؤالاتی است که کادرفنی تیم ملی باید در اسرع وقت پاسخگوی آنها باشد. اگر این مشکلات پیش پا افتاده تیم در این مقطع و برهه از بازی های ملی مرتفع نشوند، امکان دارد در تب کوران دیدار های حساس و مهم جام جهانی اتفاقات و حوادثی روی دهد که خوشایند هیچ یک از عاشقان فوتبال ایران نیست.