بانک توسعه تعاون بانک ملی
روزنامه نوآوران - 1403/09/14
شماره 2601 - تاریخ 1403/09/14
آخرین اخبار
چهل سال بعد در چنین روزهایی! (15آذر 1443)
تکرار یک اشتباه
معرفی
ذکر مولانا مصطفی میرسلیم
اثربخشی صد درصدی داروی "لِناکاپاویر" در پیشگیری از ابتلای زنان به ایدز
مسکن؛ همچنان گرفتار تب و تاب افزایش قیمت‌ها
نویسنده آنی‌هال و منهتن درگذشت
"موی زنان ایران" در قاب جنجالی قانون
تقلای بی‌نتیجه در بازآفرینی جنون
محمدخانی: قهرمان ایران نباید با اتکا به اتفاقات برنده شود
فیلترشکن ها روشن؛ وعده ها همچنان روی میز
کدام عمق استراتژیک؟
سالن تئاتر تنها محل بیان حقیقت است
سیاست و مشارکت (2)
چرا نسل امروزی انگیزه کافی برای رفتن به مدرسه ندارند؟
بحرانِ فرهنگ سازمانی مسموم
قلدرمآبی باید در جامعه ما نقد شود
ورزش علیه مواد مخدر
بوم پرفروش‌ترین آهنگ‌های تمام دوران استیوی واندر منتشر می‌شود
فرسودگی شغلی؛ عامل اصلی بی انگیزگی کارکنان
هزار توی مشکلات بخش خصوصی
پرواز همای؛ از خلأ به ملأ
تئاتر صالح به‌جای تئاتر سالم
افسانه پخش زنده!
چنبره دکل‌های برق فشار قوی بر سرنوشت اهالی ملک‌آباد
دیگر مجبوریم به معضلات موسیقی بخندیم
رازِ درونِ چشم‌هایشان
چهل سال بعد در چنین روزهایی! 13 آذر 1443
تغذیه نامناسب؛ تهدیدی برای سلامت روان شهروندان
معرفی محصولات هنری
از فناوری هراسی تا فیلترینگ و فیلترشکن فروشی
ﺍﻧﺴﺎﻥِ ‏ﺳُﺴﺖ مغز ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ‏«ﺗﻐﯿﯿﺮ» می ترﺳﺪ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﯿﺖ می کند ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ‏«ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﺎﺯﮔﯽ» ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺩﺭﺩ، ﺩﺭﺩِ ﺩﯾﺪﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎﺯه ‏ﺍﺳﺖ.
اشخاص مهر طلب؛ قربانیان باج‌گیران عاطفی
نگاهی به سیاست های اقتصادی و کشاورزی صدراعظم آلمان
اولویت ها و انتظارات ساکنین غرب مازندران از استاندار دکتر مهدی یونسی
عدم تناسب استعداد آهنگساز و مختصات اثر معضل موسیقی امروز
کمردرد تور جهانی جاستین تیمبرلیک را لغو کرد
قربانیان باجگیری عاطفی؛ گرفتار در باتلاق افسردگی و کاهش اعتماد به نفس
آنچه در انتقاد از گاریدو دیده نمی‌شود
سنگلج را طرد کرده‌ایم
عجایب‌نامه و ادبیات شگرف
هنربازار
آقای تقوی ، نایب رییس انتخابی است نه انتسابی
ذخایر استراتژیک غذایی؛ سلاح دیپلماتیک ایران در جنگ سرد
آخرین شانس سرخابی‌ها برای بقا در لیگ الیت
چهل سال بعد در چنین روزهایی! 12 آذر 1443
سیاست و مشارکت (۱)
سیاست و مشارکت (۱)
زبانه کشیدن دوباره جنگ در سوریه
کارکرد قدرتمند اسطوره‌ها در ناخودآگاه ما
ایده بازیگر بتمن برای شرور قسمت بعدی
کد خبر: 585068 | تاریخ : ۱۴۰۳/۹/۶ - 00:57
جامعه را وارد بازی کنید

جامعه را وارد بازی کنید

عبداله لطفی / فعال اقتصادی ـ سیاسی

نوآوران آنلایناگرچه کُند اما پوسته سازمان دولت درحال تغییر است و به­ زودی نیز تکمیل خواهد شد و امیدواریم مدیران و کارشناسان شایسته­تری متصدی امور اجرایی و اداره دولت شوند. دولت، مغز متفکر و موتور محرکه کشورهاست ولی جامعه هم منبع تأمین قدرت موتور و کمک­کننده به مغز موتور است. اگرچه سیاستگذار، دولت است و منابع و قدرت دست اوست اما بدون کمک و در واقع مشارکت جامعه، هیچ دولتی موفق نشده به توسعه و پیشرفت دست یابد و حتی قادر نبوده قدم از قدم بردارد.

نقش، سهم و میزان نقش­آفرینی "جامعه" در کشورهای مختلف بسته به ماهیت و رویکرد دولت­ها (دولت در معنای کلیت نظام و کشور) متفاوت است؛ دولت­های مدعی دموکراسی، منبع اصلی قدرت دولت را مردم و جامعه اعلام می کنند و تا حد زیادی نیز عمل می­کنند، دولت­های پادشاهی، توتالیتر و اقتدارگرا، نقش و سهم کمتری برای مردم قائل اند اما همان­ها نیز کم و بیش در پی جلب رضایت مردم یا دست­ کم، جلوگیری از تشدید نارضایتی ­ها هستند، اما در دولتی چون نظام ما که نظامی رهیده از یک نظام مبتنی بر نظر و تصمیمات یک­ نفره و با گرایش به سمت سهامداری و مشارکت مردم در حکومت (البته با نوسان میزان و نوع سهم) در حال توسعه محسوب می ­شویم، علی رغم موانع تاریخی و فرهنگی و چالش­های سیاسی، ظرفیت استفاده از منبع عظیم جامعه برای اداره کشور وجود دارد اما در دولت­های مختلف دچار نوسان در کمیت و کیفیت این استفاده شده است.

نیازی نیست به صحبت­های رئیس ­جمهور محترم و مدیران ارشد سیاسی ـ اقتصادی ارجاع دهیم تا بخواهیم اثبات کنیم که با مشکلات و بحران­های بسیاری مواجه هستیم و نیاز به کمک داریم؛ وجود بحران­ها و مشکلات یا به تعبیر جدیدتر آن، ناترازی­ها در همه بخش­ها، امری بدیهی و مسجل میان مردم و مسئولین است.

از دیگر سو نیازدولت به منابع قدرت مالی و اقتصادی و سیاسی-اجتماعی نیز محرز و زبان حال هر روزه رئیس جمهور و تیم اوست.

این نکته غیرقابل انکار است که راه و راهکار هر دو نزد خود ماست! شاید این سوال پیش آید چطور؟ در پاسخ باید گفت که به واسطه استفاده از ظرفیت جامعه، بهره­برداری از منابع لایزال قدرت جامعه، جامعه مدنی و بخش خصوصی؛ لابد می پرسید چگونه؟ در پاسخ باید گفت مگر برای رشد اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی، سرمایه لازم نداریم؟ مگر سرمایه جز "کار" و "تکنولوژی" است؟ مگر نیروی کارکم داریم؟ مگر همین نیرو آن سوی جهان، ارزش­افرینی نمی­کند؟ اقلیم و فضای جغرافیایی ما که با آنها تفاوتی ندارد و حتی بعضا از مزایای بهتری نیز برخورداریم. شاید فضای سیاسی اجتماعی­مان به گونه ای است که جوانانی که در ایران خروجی ندارد، آن سوی مرزها ارزش­ آفرینی می کنند.

لذا بدیهی است که فضای اجتماعی باید تغییر کند، فضای کار باید تغییر کند؛ مبانی و زیربنای این تغییرات در قوانین و در رویکردهای اعلامی رهبر معظم انقلاب نیز موجود است (به عنوان مثال سیاست های ابلاغی اصل 44 ایشان که می­توانست انقلابی در اقتصاد ایجاد کند). فقط باید دولت­ها از لاک توطئه­پنداری و مقصریابی خارج شوند و از باتلاق دولت فربه بیرون بیایند و به جامعه و جامعه مدنی رجوع کنند. این به نفع خودشان نیز هست و علاوه بر افزایش نیرو برای پیشبرد امور و حل مشکلات، مسئولیت صد درصدی همه مشکلات را ـ که مردم به درستی متوجه دولت می­دانند ـ از دوش دولت برداشته و مسئولیت مشترک دولت - ملت جایگزین می­شود.

یا مگربرای افزایش قدرت سیاسی نظام، همین مردم (سرمایه اجتماعی) موردنیاز نیست؟ مگر همین جامعه، آن قدرت سیاسی دهه اول انقلاب را نیافرید که کشور توانست با مجموعه ای از انواع بحران­ها عبور نماید؟ پس با اندکی امید دادن به مردم باید سرمایه اجتماعی را تقویت کرد و نیروی لازم برای افزایش قدرت سیاسی را فراهم کرد.

امروزه انتظارات [به حق] از دولت بسیار بالا رفته است؛ چراکه دولت دارای تمامی اختیارات می باشد و طبیعی است که پاسخگویی نیز بر عهده دولت است. من له الغنم له الغرم!

دولت اما توان پاسخگویی به همه مطالبات و توقعات را ندارد، دولت برای همه جا ندارد، همه که نمی­توانند در دولت سمت بگیرند لذا باید گستره منافع را از دولت به جامعه نیز گستراند و به جامعه مدنی نیز قدرت داد تا مطالبه به حق قدرت­خواهی و منزلت­خواهی مردم در جامعه و جامعه مدنی نیز امکان ارضاء پیدا کند.

آقای پزشکیان؛ از آن شهروندی که در کربلا مستمر داد می‌زد: "آقای پزشکیان آقای پزشکیان... " تا مردمی که با دیدن شما هجوم می‌آورند برای سلفی گرفتن تا نویسندگان، روشنفکران، توصیه‌کنندگان، نصیحت کنندگان، تئوری دهندگان و... همه و همه دنبال منزلت‌ اند، با تقویت جامعه و جامعه مدنی، هم این منفعت را به آنها بدهید هم به خود کمک کنید. آن گاه همه مشکلات حل می‌شود، مطمئن باشید؛ هم تجربه جهانی هم تجربه زیسته خودمان این را ثابت کرده است.

باور کنید مردم با همه مشکلات و نامیدی ها بازهم آماده اند. آماده برای کمک در اداره کشور، البته جامعه نیز همچون دولت حق­الزحمه می­خواهد! ولی خوشبختانه این حق­الزحمه در بخش سیاسی، مادی نیست و همان منزلت گفته­ شده است، در بخش اقتصادی هم البته جامعه آورده هایی خواهد داشت و بخشی از تولید خود را به عنوان حق­الزحمه برمی­دارد؛ فراهم­کردن این فضا با شماست.

آقای دکتر پزشکیان؛ چنانچه خودتان نیز به درستی در تبلیغات انتخاباتی روی بهسازی وضعیت ساختار و کارشناسی دولت تأکید داشتید، در این امر خیر و بنیادین تعجیل کنید و از این سازمان اداری و سیاسی که همه چیزمان دولتی است، به سمت گسترده­ترکردن دامنه قدرت یعنی ملحق­کردن ظرفیت جامعه حرکت کنید. در کشور ما حتی خصوصی ها نیز مستقیم و غیرمستقیم دولتی­اند؛ حتی حزب و روزنامه­ها و شرکت­های به­ ظاهر خصوصی­مان؛ این وضعیت قابل دوام نیست. دولتی فربه که نیروهای با ظرفیت را بدون فکر و برنامه جذب کرده و نه حقوق مناسبی می­تواند بدهد نه خروجی درستی از آنها بگیرد، نمی­تواند ارزش­آفرین باشد. مستخدم دولتی که نتواند یک مغازه یا یک شرکت      5نفره را اداره کند و هیچ نسبت و درکی از شرایط مردم و جامعه ندارد، نمی­تواند ارزش­آفرین باشد؛ این است وضعیت موجود سازمان اداری ما، اگر سیاست اشتباه برخی دولت­ها شغل­آفرینی با استخدام در دولت بوده، شما این سیاست اشتباه را اصلاح کنید و با بهسازی سازمان دولت و تقویت و توسعه جامعه، جامعه مدنی و بخش خصوصی، بر درآمد و قدرت کشور بیفزایید، فرصت کوتاه و زمان اندک است. 

کانال تلگرام

ارسال دیدگاه شما

  • دیدگاه های ارسالی، پس از تایید مدیر سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشند منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان پارسی باشند منتشر نخواهد شد.