عرصه نمایش طی سالیان گذشته روزگار پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. روزهایی که گاه با استقبال مردم از آثاری همچون "اعتراف" ساخته شهاب حسینی همراه بوده و گاه به توقیف و یا پلمپ یک تئاتر و تماشاخانه انجامیده است.

 

در این میان مرکز هنرهای نمایشی به طور معمول موضع خاصی را نسبت به هیچکدام از حاشیه‌ها نشان نداده و همیشه خود را از قرارگیری در برابر مشکلات دور نگه داشته است.

 

یکی از وظایف شورای نظارت مرکز هنرهای نمایشی، بررسی و نظارت بر آثار نمایشی است. آثاری که باید در ابتدا از زیر ذره بین بازبینان مرکز هنرهای نمایشی رد شوند و سپس با مجوز این نهاد راهی صحنه شوند.

 

 

این روزها اما انگار نگاه شورای نظارت مرکز کمی با نگاه ذره بینی و موشکافانه فاصله گرفته و باید گفت که این مرکز به طور کامل دچار کم بینایی در نظارت بر عملکرد گروه های نمایشی شده است.

 

به تازگی نمایش "پابرهنه در پارک" به کارگردانی مریم باقری در تماشاخانه پایتخت تهران روی صحنه رفته است. رامبد شکرابی، حدیث فولادوند، مرضیه صدرایی، بهرام سروری نژاد از جمله بازیگرانی هستند که در این اثر به ایفای نقش پرداخته اند.

 

پل وکوری براتر زوج جوانی هستند که پس از گذراندن ماه عسل به آپارتمان کوچک، سرد و خالی‌شان در طبقه پنجم ساختمانی قدیمی می‌روند. ماجراجوئی و پرشروشور بودن کوری مقابل آرامش و خونسردی پل (که وکیل دعاوی تازه‌کار است)، به همراه شرایط نامساعد خانه، همسایه‌های عجیب‌وغریب و به‌خصوص، به دعوائی سخت و رفتن شوهر از خانه منجر می‌شود.

 

این داستان کلی کمدی پابرهنه در پارک است. کمدی که برای ده‌ها بار در ایران اجرا شده و هنوز کارگردانان جوان و میانسال بی اعتماد از آثار نمایشی داخلی و دست نویس سراغ آثار سطحی همچون پاربرهنه در پارک می‌روند تا با ترفند چهره های سینمایی و کمدی مبتذل در گیشه موفق شوند.

 

اما آنچه بیش از همه در اجرای این نمایش دارای اهمیت فراوان است را باید نوع پوشش بازیگر زن این نمایش دانست. عوامل و کارگردان این اثر با اشاره به زن و شوهر بودن رامبد شکرآبی و حدیث فولادوند دست خود را برای هرگونه حرکتی آماده کرده اند. بی آنکه بدانند مخاطب روی صحنه به دنبال پیگیری اثری نمایشی است و در آنجا دو شخصیت دراماتیک می بیند و نباید صرفاً به واسطه رابطه زوجین هر اقدامی را در اثر انجام داد.

 

 

 

پوشش حدیث فولادوند نه تنها نامناسب و خلاف عرف ایران اسلامی است بلکه بیش از همه تعجب بسیاری را بابت ارائه مجوز مرکز هنرهای نمایشی به این اثر ایجاد کرده است. مرکز هنرهای نمایشی در مواجهه با جوانان بسیار سختگیر بوده از برخی مشکلات جزئی نیز نمی‌گذرد اما باید دید چرا در برابر چهره های سینما تا به این حد ضعیف عمل کرده است.

 

پوششی که بی شک نوعی هنجارشکنی و خلاف عرف بوده و می‌تواند در یک اثر نمایشی به رفتاری غلط و الگوسازی نادرست دامن بزند.

 

برخی معتقدند که مرکز هنرهای نمایشی در زمان بازبینی و نظارت اولیه بر اثر حاضر شده و گروه می‌تواند بعد از دریافت مجوز هر اتفاقی را رقم بزنند زیرا مطمئن هستند که هیچ نظارتی به این مساله نمی‌شود. حال باید دید که آیا این نمایش با وضعیت بسیار نامناسب پوشش بازیگر زن آن همچنان به همین وضعیت به کار خود ادامه داده و مرکز هنرهای نمایشی همچنان خاموش خواهد ماند.

 

از دیگر نمونه‌های تبلیغات نادرست در آثار نمایشی می‌توان به پوشش و آرایش عجیب و نامناسب بازیگر نمایش بکت به کارگردانی مرتضی میرمنتظمی اشاره کرد. این نمایش هم اکنون روی صحنه است و باز هم در خاموشی و غفلت شورای نظارت با وضعیتی نامناسب درباره پوشش بازیگر زن آن روی صحنه می‌رود.

 

تبلیغات این نمایش و پوشش بازیگر آن بیش از آنکه برای یک تئاتر مناسب باشد به صنعت مدلینگ خارج از کشور مربوط بوده و بدون شک رواج ابتذال را به همراه خواهد آورد.