مینا خاتون از دهلی نو و قربانی اسیدپاشی توسط همسر پیشینش در گفتگو با خبرگزاری فرانسه درباره انگیزه‌اش در شرکت در این مراسم نمایش لباس گفت: «مردم بیشتر مواقع با دیدن من نگاهشان را به سمت دیگری بر می‌گرداندند. با مشکلات زیادی رو به رو بودم. یک روز به‌خودم گفتم باید زندگیم را بسازم.»

 

این برنامه از سوی سازمان غیر دولتی دوستی بنشان و نه ترس برگزار شد. این سازمان به آسیب‌دیدگان اسیدپاشی برای سامان دادن به زندگی قربانیان فعالیت می‌کند. این سازمان به‌ویژه به رشما بانو قریشی در سال گذشته برای شرکت در هفته مد نیویورک یاری رساند.

 

هر ساله صدها گزارش درباره اسیدپاشی در هند گزارش می‌شود. با اینحال بنا به گفته معاون ریاست سازمان غیر دولتی «دوستی بنشان و نه ترس»، آمار دقیق به هزاران مورد در سال می‌رسد. به گفته وی دولت‌های محلی همه موارد را گزارش نمی‌کنند. از سوی دیگر برخی از این زنان نیز پیش از آغاز تحقیقات قضایی می‌میرند.

 

به گفته برگزارکنندگان این مراسم، شرکت در اینگونه برنامه‌ها به قربانیان امکان می‌دهد تا اعتماد به نفس خود را بازیابند. بیشتر قربانیان هنگام مراجعه به مراکز اجتماعی از برداشتن روبنده خودداری می‌کنند.