نوآوران آنلاین- این روزنامه‌نگار باسابقه در یادداشتی که اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داده، درباره حسین انتظامی نوشته است:

«دی ماه امسال که بیاید چهل و نه سال از آن زمستانی که پا به عرصه مطبوعات گذاشتم گذشته است. در این چهل و نه سال که زندگی‌ام همه بر مدار مطبوعات چرخیده کسی را مانند دکتر حسین انتظامی معاون حالا سابق مطبوعاتی ارشاد ندیده‌ام و یقین دارم که پیش از آن هم مطبوعات ایران کسی همانند او را به یاد ندارد که اگر داشت امروز مطبوعات ایران و رسانه‌ها به تمامی روزگار روشن‌تری داشتند و اعتباری دیگر، کسی که مثل او دلسوز و یار اهل مطبوعات باشد دردها را بداند و در پی درمان برآید و نه تسکین موقت درد و پوشاندن زخم ها و بزک کردن بیمار.

حسین انتظامی در حالی که تلاش می‌کرد مشکلات و آلام امروز را برطرف کند به فکر آینده مطبوعات بود و دلسوزانه و جدی برای ایجاد ساز و کار و سامانی آبرومند و حساب شده در فضای رسانه‌ای کشور تلاش کرد. 

حسین انتظامی از نخستین روزهایی که بر مسند معاونت مطبوعاتی نشست هم و غم خود را بر آن گذاشت که فضایی مناسب و ساختاری کار آمد برای کار در عرصه مطبوعات ایجاد کند و شأن مطبوعات را تا آن حد که شایسته و بایسته است ارتقاء دهد. او که پیش از آن به عنوان یک مدیر مطبوعاتی با اهل رسانه و خبرنگاران و روزنامه نگاران دوستی و حشر و نشر داشت در مقام معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد رابطه‌اش را بیشتر کرد و از هر فرصتی برای گفتگو و تبادل نظر با آنها استفاده کرد. او بر آن بود تا اداره امور مطبوعاتی را به اهل مطبوعات واگذارد و تا حد ممکن از تصدی‌گری ارشاد در عرصه مطبوعات بکاهد و باور داشت که اهل مطبوعات آنقدر بصیر و خبره و آگاه هستند که خود امور مربوط به حرفه‌شان را سامان دهند و تلاش و همراهی او با اهل مطبوعات برای تشکیل نهادهای جمعی نشانه بارز باور او به سپردن کار مطبوعات به اهالی این حرفه بود.

حسین انتظامی بر آن بود که ساز و کاری به وجود آورد که اگر نه در کوتاه مدت که دست کم در مدت زمانی نه چندان طولانی که به محال بپیوندد مطبوعات و رسانه‌های مجازی را به آن پایه از استقلال اقتصادی برساند که نیازشان به یارانه حمایتی ارشاد نباشد و آبرومندانه روی پای خود بایستند چنان که نه مدیران روزنامه‌ها و نشریات دیگر معطل کمک این و آن بمانند و نه خبرنگاران و نویسندگان چنان نیازمند که از شأنشان کاسته شود و رسالت خود و اخلاق حرفه‌ای را زیر پا بگذارند. او اصحاب رسانه را چنان محترم می‌داشت که نمیخواست خبرنگار پیک روابط عمومی‌ها باشد و چشم انتظار هدیه یا مواجبی از سوی آنها.

حسین انتظامی خود یک مطبوعاتی بود و طی سال‌ها کار در روزنامه‌های مختلف به عنوان مدیر و هدایت‌کننده با زیر و بم کار مطبوعاتی و ضعف و قوت آن چنان آشنا بود که می‌دانست ضعف‌ها کجاست و از کدام نقطه قوت می‌توان برای بهینه سازی شرایط بهره برد و قدرت بیشتر ساخت و کتاب‌هایی که در مورد مسایل مختلف و مبتلابه مطبوعات نوشت نشانه آگاهی و اشراف او به امور مطبوعات و به  طور کلی رسانه بود و به دلیل همه این آگاهی‌ها نخستین گام را در مقام معاونت با شفاف‌سازی برداشت؛ کاری لازم و منطقی و در عین حال سمبلیک.

او نخستین مقامی بود در وزارت ارشاد که یارانه نقدی نشریات دولتی را قطع کرد تا سهم نشریات مستقل از یارانه حمایتی بیشتر شود و برای نخستین بار ارقام یارانه پرداخت شده به نشریات را در سایت معاونت مطبوعاتی منتشر کرد تا مانع هر شائبه‌پروری و شایعه‌سازی شود؛ کاری که البته به مذاق برخی خوش نیامد چرا که دیگر نمیشد بی پولی را بهانه‌ای برای به تعویق انداختن حقوق خبرنگار کرد و یارانه دریافتی را به زخم‌های شخصی زد و در وجه سمبلیک این کار منطقی ارزش و ضرورت شفاف سازی را به اهل رسانه یادآور شد.

حسین انتظامی تفکری خلاق و سیستم‌ساز دارد و به همین دلیل در هر پست و مقامی که باشد نسبت به کاری که وظیفه انجامش را دارد روزمره‌نگر عمل نمی‌کند و برای آینده آن کار برنامه می‌ریزد حتی اگر بداند برای مدتی کوتاه در آن پست خواهد ماند؛ چنان که تا آخرین ساعاتی که در پست معاونت وزارت ارشاد بود چنان مشغول کار و نظم برنامه ها بود که هیچکس حتی حدس نمیزد او ساعاتی بعد در پست معاونت نخواهد بود گرچه خودش میدانست.

از نظر او یارانه حمایتی مفهوم سوای مفاهیم پیش از او داشت. از نظر او این مبلغ یارانه مطبوعات بود و نه یارانه‌ای برای مدیران جراید و به همین دلیل طرح بیمه خبرنگاران را با استفاده از بخشی از یارانه‌ها به اجرا گذاشت و سهمی از یارانه مطبوعات را به نیروهای اصلی مطبوعات که بدون آنها اصولا رسانه‌ای وجود نخواهد داشت اختصاص داد. او برای پرداخت یارانه ضرایبی در نظر گرفت، از جمله فرم و محتوای نشریات نقش تعیین‌کننده‌ای در کاهش یا افزایش میزان یارانه داشت او با تعیین این ضرایب از یکس‌و شرایطی را ایجاد کرد که مطبوعات توجه بیشتری به رسالتشان که فرهنگ‌سازی و تنویر افکار است نشان دهند و آن دسته از نشریاتی که مطالبشان تکراری و برگرفته از سایت‌های دست چندم اینترنتی و فاقد بارهای علمی فرهنگی و ارزشی است سهم برابر با نشریاتی که رسالتشان را می‌شناسند و به آن عمل می‌کنند نداشته باشند و معنی این کار درسی دیگر یعنی احترام گذاشتن به مخاطب بود. آشتی دادن جامعه با نشریاتی که برای مخاطبان خود احترام قایل بودند کاری که با اجرای طرح اشتراک مجلات برگشتی سعی در تکمیل آن شد وگرچه طرح اشتراک به دلیل اجرای نه چندان درست با مشکل و اعتراض روبرو شد اما در اصل طرحی بود که با اجرای درست می‌تواند برای مطبوعات و برای جامعه مفید باشد و اجرای نادرست این طرح که متاسفانه بخشی از آن به خود رسانه‌ها برمی‌گردد موجی از اعتراض هارا علیه انتظامی برانگیخت.

دکتر حسین انتظامی مدیری خردگرا اهل عمل و روشن اندیش بود و بسیار اخلاق مدار بود و به همین دلیل همواره بر حفظ اخلاق حرفه‌ای در عرصه رسانه تاکید داشت و اصرار او برای تصویب منشور اخلاق حرفه ای رسانه‌ای از اخلاق مداری او حکایت داشت اگرچه این منشور هم از سوی برخی با اما و اگر گاه اعتراض روبه‌رو شد. اما حسین انتظامی همچنان بر باور درستش و لزوم رعایت مفاد این منشور پای فشرد. برای او سر پا نگهداشتن مطبوعاتی ضعیف و آسیب‌پذیر با تزریق یارانه و در شرایط گلخانه‌ای که خود فرصتی است برای کاسبی برخی و به اسم کار مطبوعاتی، هرگز اولویت نبود و در عین حال که تلاش می‌کرد که چیزی را ویران نکند. می‌کوشید تا در زمینه موجود شالوده بنایی خلل‌ناپذیر را بریزد و این نقشی است که تا همیشه از او خواهد ماند و افسوس که در تاریخ ما شمار چنین مردانی چندان نبوده است؛ مردانی که سال‌ها بعد از نبودنشان در میدان کار افسوسشان را خورده‌ایم و عجبا که همواره این تجربه تکرار می‌شود.

دکتر حسین انتظامی در هر پستی که باشد واقعا توان خدمت را در بالاترین سطح دارد و موفق خواهد بود اما با رفتن او از معاونت مطبوعاتی روزگار اهل مطبوعات و رسانه‌ها چه خواهد شد؛ البته شک ندارم که جانشین او مردی فرهنگی، بصیر و آگاه است و بی‌گمان مشکلات رسانه‌ها را می‌داند و مشکل‌گشا خواهد بود اما حسین انتظامی در خاطره ما واریز ماندنی است.»

به گزارش ایسنا، حسین انتظامی در روزهای گذشته با توئیت مطلبی، از جایگزینی محمد سلطانی‌فر به جای او در سمت معاونت مطبوعاتی خبر داده است.