نوآوران آنلاین- ادویه‌ها موادی هستند که طبق نامشان جمع دوا گفته می‌شوند. این مواد چیزی بین غذا و مواد غذایی هستند و در هر دو دسته جای می‌گیرند.
به همین دلیل نیز خواص بسیار جالبی دارند که می‌تواند در درمان و پیشگیری از برخی بیماری‌ها موثر باشد و همچنین طعم و عطر غذا را بهبود بخشد.
در این مقاله خواص برخی از ادویه‌های پرمصرف در غذاهای ایرانی برای شما قرار داده شده است.
هل
هل بومی جنوب شرق آسیا است که به عنوان ادویه استفاده شده و در اشکال پودر و روغن نیز یافت می‌شود و خاصیت غذایی فراوانی دارد.
بسیار معطر است و در تهیه بسیاری از غذاها و نان‌ها و شیرینی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هل انواع مختلفی دارد، از جمله هل سیاه، هل سفید و هل سبز. معده را تقویت و نفخ شکم را درمان کرده و سرفه و سرما خوردگی و تب را نیز برطرف می‌کند.
اگر دچار حالت تهوع هستید، به شما توصیه می‌کنیم از دم کرده هل استفاده کنید.
هل مقوی قلب و اعصاب است و برای درمان بیماری‌های روده و ریه نیز استفاده می‌شود و سردرد را کاهش میدهد و حملات صرع را نیز درمان می‌کند.
هل خاصیت ضدعفونی‌کننده دارد و تقویت‌کننده میل جنسی است و می‌توان از آن به عنوان یک ملین استفاده کرد. از هل برای رفع بوی بد دهان نیز می‌توان استفاده کرد.
چای هل، یکی از چای‌های محبوب است. انزال زودرس و اختلال در نعوظ را نیز درمان می‌کند. گروهی معتقدند که هل، افسردگی را درمان می‌کند.
دارچین
از خواص اصلی دارچین تنظیم و کنترل قندخون است.
این ادویه خوشمزه که بیشتر آشپزها از آن در تهیه دسرها و شیرینی‌ها استفاده می‌کنند، به کنترل قندخون کمک می‌کند و شاید یکی از دلایل افزایش مبتلایان به بیماری دیابت در آمریکا عدم استفاده کافی از این ادویه باشد.
در دو دهه گذشته تعداد مبتلایان به دیابت دو برابر شده است.
مطالعات نشان می‌دهند که دارچین نقش مهمی در کنترل قندخون و دیگر بیماری‌های قلبی عروقی دارد.
دیابت و تصلب شرائین خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی - عروقی را شش برابر افزایش میدهد، ولی خوشبختانه با تغییر در شیوه زندگی می‌توان از روند ابتلا و پیشرفت بیماری دیابت پیشگیری کرد.
در مطالعه‌ای در ایالات متحده، 109 بیمار مبتلا به دیابت مورد بررسی قرار گرفتند.
در این مطالعه افرادی که روزانه 1 گرم دارچین مصرف می‌کردند، پس از سه ماه، مقدار هموگلوبین A1C خون آنها 83 درصد کاهش یافته و در 7 درصد از آنها بیماری کنترل شده و در 1 درصد از آنها بهبودی حاصل شد.
پژوهش‌گران سوئدی نیز با تحقیق بر روی 14 نفر دریافتند که استفاده از دارچین به عنوان چاشنی غذا قندخون را به مقدار قابل توجهی کاهش میدهد.
دارچین همچون انسولین عمل می‌کند. این ماده موجب تحریک گیرنده‌های چربی و سلول‌های عضلانی می‌شود و قند اضافی را از خون خارج و در سلول‌ها ذخیره می‌کند و این درست همان کاری است که انسولین انجام میدهد.
دارچین از ابتلا به بیماری‌های زیر پیشگیری و آنها را درمان می‌کند:
سرطان، کلسترول خون افزایش یافته، مسمومیت غذایی، بیماری‌های قلبی، فشارخون بالا، سکته، زخم عفونت‌های قارچی واژن، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و مقاومت به انسولین.
پودر دارچین پس از چند ماه عطر خود را از دست میدهد؛ بنابراین بهتر است چوب آن را بخرید و هرگاه به آن نیاز دارید، آن را آسیاب کنید. دارچین سری‌لانکا بهترین دارچین جهان شناخته شده است.
زردچوبه
یکی از خاصیت‌های اصلی زردچوبه کاهش التهاب است. زردچوبه یکی از ادویه‌های اصلی مردم هند است که تقریباً در تمامی غذاهای آنها یافت می‌شود.
شاید به همین دلیل است که مردم هند نسبت به کشورهای غربی، به خصوص آمریکا کمتر به بیماری‌های مزمن مبتلا می‌شوند.
خاصیت درمانی زردچوبه ناشی از ماده فعال تشکیل‌دهنده آن به نام کورکومین است که این ترکیب قوی و متنوع سرشار از آنتی‌اکسیدان بوده و خاصیت ضدالتهابی دارد و تقریباً برای سلامت تمام اعضاء بدن مفید است.
زردچوبه از اکسیداسیون و در نتیجه التهاب مزمن جلوگیری می‌کند. پژوهش‌ها نشان میدهد که کورکومین موجود در زردچوبه در مقایسه با داروهای ضدالتهابی و ضددرد مؤثرتر است و البته مصرف آن هیچ عارضه جانبی ندارد.
داروی تاموکسی‌فن از جمله داروهایی است که برای جلوگیری از گسترش و عود سرطان سینه تجویز می‌شود.
براساس پژوهش‌ها، تأثیر کورکومین در کاهش درد و التهاب بیش از تاثیر داروی آسپرین و ایبوپروفن، و درکاهش سلول‌های سرطانی بیش از بسیاری از داروها است.
زردچوبه تنها منبع خوراکی کورکومین است که به راحتی می‌توان از آن استفاده کرد.
زردچوبه در درمان و پیشگیری از بیماری‌های زیر مؤثر است:
آسم، سرطان، کلسترول خون افزایش یافته، آکنه، آلرژی، آلزایمر، آرتریت، کولیت (التهاب روده)، فیبروز، افسردگی، درماتیت، دیابت نوع 2، اگزما، عفونت چشم، نفخ شکم، بیماری‌های کیسه صفرا، نقرس، بیماری قلبی، بیماری‌های لثه، نفخ شکم، بیماری‌های کیسه صفرا، نقرس، بیماری‌های لثه، فشار خون بالا، خارش، بیماری‌های کبدی، چاقی، درد، سکته، زخم، پسوریازیس و بثورات جلدی.
بیشتر زردچوبه‌های جهان از دو نقطه در هند تأمین می‌شوند، آلپی و مادراس است.
زردچوبه مانند زنجفیل گیاهی یک ریشه است. توصیه می‌شود آن را به اندازه مورد نیاز خود خریداری کرده و بیش از چند ماه نگهداری نکنید؛ زیرا عطر و طعم خود را از دست میدهد...
فلفل سیاه
پودر میوه‌های نرسیده و خشک‌شده درختی با نام علمی Piper nigrum می‌باشد. این گیاه با ریشه‌های نابجایی که تولید می‌کند با اتصال به درختان دیگر به عنوان انگل و تکیه‌گاه بالا می‌رود.
برگ‌های این گیاه منفرد، بیضی‌شکل و نوک‌تیز هستند. گل‌ها به صورت مجتمع سنبله بوده که به میوه‌هایی کروی و کوچک تبدیل می‌شوند.
موطن این گیاه هندوستان است، ولی در نواحی دیگر از جمله چین، کامبوج و نقاط دیگری از آسیا کشت می‌شود.
برای تهیه فلفل سیاه، میوه‌ها را قبل از رسیدن کامل می‌چینند و در آفتاب خشک می‌کنند (گاهی هم از دستگاه‌های خشک‌کن استفاده می‌شود.
به این ترتیب، میوه‌ها آب خود را از دست داده و پوست آنها چروکیده می‌شود.
این میوه‌ها پس از خشک شدن به صورت کروی و قطر حدود 5 میلی‌متر با سطحی ناصاف و چروکیده و قهوه‌ای مایل به سیاه یا خاکستری تیره درمی‌آیند.
در صورتی که این میوه پودر شود، پودر فلفل سیاه موجود در بازار به دست می‌آید.
فلفل تند
فلفل تند میوه گیاهی از سرده فلفل دلمه‌ای است که عضوی از خانواده بادنجانیان می‌باشد. فلفل قرمز از قاره آمریکا می‌آید.
بعد از کشف امریکا توسط کریستف کلمب و مبادله همه جانبه بین قاره‌‌ها، تیپ‌های گوناگونی از فلفل تند در سراسر دنیا برای استفاده خوراکی و پزشکی پرورش پیدا کرد. فلفل قرمز و فلفل‌‌هابانرو از انواع این فلفل هستند.
فلفل تند به صورت خشک شده برای چاشنی غذاها در بسیاری از کشورهای جهان استفاده می‌شود.
همچنین به صورت تازه برای کسانی که تحمل این میزان تندی را داشته باشند همراه با غذا و به صورت ترشی قابل استفاده است.
با توجه به طعم خاصی که این نوع فلفل دارد از آن در سس‌‌های مختلف نیز استفاده می‌شود.
اثرات داروشناسی فلفل
از قدیم، فلفل را به عنوان ضدآسم، ضدتب، درمان عفونت‌های دستگاه تنفسی، مشکل هضم غذا، مرهم و ضدسرطان می‌شناخته‌اند.
ماده اصلی فلفل، کاپسایسین، دارای خاصیت محرک، ضددردهای عصبی موضعی، ضدورم، ضدآرتریت و ضدروماتیسم است.
مصرف خوراکی فلفل، دارای خواص محرک گردش خون، ضداکسیدان، کاهش‌دهنده کلسترول و چربی خون است (که با این اثر می‌تواند باعث جلوگیری از تنگی و گرفتگی عروق شود.
همچنین دارای خاصیت کاهش چسبندگی پلاکت می‌باشد که با این عمل، از لخته شدن خون و ایجاد سکته، جلوگیری می‌کند.
پژوهش‌های کلینیکی جدید نشان داده است که مصرف کرم‌های حاوی 0/75- 0/25 درصد کاپسایسین به صورت موضعی تا چهار بار در روز می‌تواند در کاهش دردهای آرتریت، روماتیسم و کاهش آثار پسوریازیس، مؤثر باشد.
این آثار نیز با خوردن فلفل و گنجاندن آن در رژیم روزانه، می‌تواند بر بدن اعمال گردد.