زاکاری از بیماری "انسفالوسل" رنج می برد که بر اثر آن قسمتی از مغز او از حفره ای مادرزادی روی پیشانی اش بیرون زده بود.

 

یک غشای نازک روی قسمت بیرون زده مغز زاکاری را پوشانده بود و این وضعیت موجب شده بود که چهره او به وضح مشخص نباشد.

 

هنگامی که دیگران به چهره زاکاری نگاه می کردند تنها چیزی که به چشم می خورد یک دهان کوچک بود و دیگر اجزای صورتش پشت آن ضایعه پنهان شده بود.

 

به گفته پزشکان این وضعیت معمولا بر اثر تشکیل سلول های ناقص عصبی در جنین رخ می دهد و که نتیجه آن به این صورت بروز کرده و چهره ای وحشتناک را برای نوزاد بوجود می آورد.

 

پزشکان همچنین به این مورد اشاره کردند که ممکن است وضعیت زاکاری علاوه بر موضوع سلول های ناقص، به تغذیه مادر در دوران" بارداری"، احتمال "عفونت "در دورانی جنینی یا به" ژنتیک" و "وراثت" مربوط شود.

 

به هر حال پس از مدتها تحمل زندگی سخت، زاکاری به کمک جراحان چیره دست موفق شد مانند دیگر کودکان از یک زندگی عادی بهره ببرد و چهرهای معمولی مثل همسن و سالان خود داشته باشد.

 

دکتر چارلز استیونسون به همراه دستیارانش طی یک عمل جراحی 9 ساعته توانستند چهره اصلی و طبیعی زاکاری را به او بازگردانند.

 

با توجه به اینکه در حال حاضر این کودک وضعیت بهتری نسبت به گذشته دارد اما هنوز ریجل نگران آینده اوست و اینکه مبادا این عمل موجب بوجود آمدن مشکلات پیچیده دیگری برای او شود.

 

پزشکان وقتی نگرانی های مادر زاکاری را دیدند با وجود نادر بودن این بیماری خوشبینی خود را نسبت به وضعیت این کودک در آینده اعلام کردند.