نوآوران آنلاین-
9 روز تلاش برای بیرون آوردن اجساد آتش‌نشان‌هایی که برای نجات رفته بودند و هرگز برنگشتند. روز شمار صفحات تقویم، یک سال از حادثه تلخ را نشان می‌دهد. حادثه‌ای که پر بود از غم و اندوه و درد.
روز اول، پنجشنبه 30 دی
ساعت 7 و 59 دقیقه صبح پنجشنبه 30 دی 1395، وقوع آتش‌سوزی در ساختمان پلاسکو به آتش‌نشانی شهر تهران اطلاع داده شد.
شاهدان شعله‌های آتش را می‌دیدند که از طبقه هشتم به سمت بالا زبانه می‌کشد و آتش‌نشانان راهی محل شدند تا اطفای حریق کنند.
ساعت 11 و 30 دقیقه بود که ساختمان پلاسکو در حالی که خبرنگار تلویزیون پخش زنده‌ای داشت و آن را گزارش می‌کرد فرو ریخت.
این حادثه در حالی رخ داد که تعدادی از آتش‌نشانان در حال اطفای حریق بودند و چند نفری از کسبه هم که متوجه آتش سوزی شده بودند خود را به پلاسکو رسانده بودند تا وسایل باارزش خود را از مغازه‌هایشان بیرون ببرند که در میان تلی از خاک، آهن و آتش حبس شدند.
ریزش و آتش و بوی شدید گاز و احتمال انفجار باعث شد که خیلی سریع دور تا دور ساختمان پلاسکو مسدود شود و نیروهای امداد و نجات راهی محل شدند.
روز دوم حادثه، جمعه 1 بهمن 1395
تلاش برای نجات آتش‌نشانان و افراد محبوس در پلاسکو ادامه داشت و در این میان خبر شهادت یکی از آتش‌نشانان که از زیر آوار بیرون آورده شده بود کام را برای همه تلخ کرد.
بهنام میرزاخانی اولین آتش‌نشانی بود که خبر فوتش منتشر شد، او که با ریزش آوار از مرگ نجات یافته بود به خاطر سوختگی به بیمارستان منتقل شد اما صبح روز دوم در بیمارستان تسلیم مرگ شد.
هیات دولت؛ شنبه 2 بهمن 1395 را عزای عمومی اعلام کرد. از همین روز بود که همدردی کشورهای خارجی برای ایران و حادثه‌ای که رخ داده بود آغاز شد.
روز سوم حادثه، 2 بهمن 1395
جسد دو نفر دیگر از آتش‌نشانان از زیر آوار بیرون آورده شد. از همان روزهای اول بازار شایعه داغ شد و گمانه‌زنی‌ها برای وقوع این حادثه فضای مجازی را پر کرد.
ساعاتی پس از وقوع حادثه در شبکه‌های مجازی، شایعاتی مبنی بر احتمال عمدی بودن این واقعه منتشر شد. اما سرپرست دادسرای امور جنایی تهران، عمدی بودن این حادثه را رد کرد. سید محمود علوی، وزیر اطلاعات نیز در مورد احتمال تروریستی بودن حادثه اظهار کرد «هیچ نشانه و علامتی از تروریستی بودن این حادثه در دست نیست.
روز چهارم، 3 بهمن 1395
عملیات برای نجات و خاموش کردن آتش ادامه داشت. آتش‌نشانان زیادی از سراسر کشور برای کمک خود را به پلاسکو رسانده بودند و در این میان مردم عادی نیز کمک‌هایشان را دریغ نمی‌کردند.
خیابان‌ها تفکیک شده بود و اطلاع رسانی برای عدم تردد در خیابان‌هایی که منتهی به پلاسکو می‌شد باعث شده بود تا شهروندان راه خود را کج کنند و مسیر دیگری انتخاب کنند.
در این زمان بود که کسبه‌ای که در قسمت انتهایی ساختمان پلاسکو مغازه داشتند سعی کردند خود را به مغازه‌هایشان برسانند و اموالشان را نجات دهند اما آتش به قدری بود که اجازه این کار صادر نشد.
روز پنجم حادثه، 4 بهمن 1395
جسد 4 شهروند زیر آوار شناسایی شد. یکی از اجساد به خاطر مناسب نبودن شرایط محیطی و جسد، خارج نشد و به روزهای آینده تا سبک شدن آوار موکول شد.
آتش‌نشانان جسد سه کسبه را تحویل آمبولانس‌های بهشت زهرا دادند تا به پزشکی قانونی منتقل شوند. قرار بود با آزمایش‌های تخصصی هویت اجساد شناسایی شود. در این روز هم مسئولان برای بررسی روند آواربرداری در محل حاضر شده و از نزدیک روند آواربرداری را نظاره می‌کردند.
روز ششم، 5 بهمن 1395
تلاش برای امداد و نجات ادامه داشت و راه‌های مختلفی امتحان می‌شد تا شاید بتوان با ورود به زیرسازه پلاسکو آتش جمع شده در زیر ساختمان فروریخته را خالی کرد حتی تعدادی از مغازه‌ها با دستور دادستانی تخلیه شد و دستور تخریب ساختمان کناری صادر شد.
روز هفتم حادثه، 6 بهمن 1395
جسد هشت آتش‌نشان دیگر با کمک سگ‌های زنده یاب از زیر آوار بیرون آورده شد. مراسم تشییع جان‌باختگان این حادثه که قرار بود پنجشنبه 7 بهمن 1395 انجام شود به خاطر پیدا شدن اجساد جدید و درخواست خانواده‌های آنها لغو شد و به تعویق افتاد.
روز هشتم حادثه، 7 بهمن 1395
پنج جسد از زیر آوار پلاسکو بیرون کشیده شد. جسد شهروندی که در روز 4 بهمن 1395 یافته شده و به علت مساعد نبودن شرایط محیط، خارج نشده بود در صبح این روز، بیرون آورده شد.
روز نهم حادثه، 8 بهمن 1395
عملیات آواربرداری در ساعت 6 بعد از ظهر به پایان رسید و آوار پلاسکو تمام شد. عملیات برای دیوارکشی به منظور آزادسازی خیابان جمهوری آغاز شد ولی هیچ ساخت و سازی پس از گذشت یکسال در آن محل رخ نداد.
1200 واحد در پلاسکو وجود داشت که بر اساس آمارها 560 واحد از آن فعال بودند. بر اساس این گزارش، 15 هزار میلیارد ریال خسارت به این واحدها وارد شده بود و 3000 کارگر نیز بیکار شدند. 1700 کامیون نزدیک به 20 هزار تن نخاله ساختمانی جابه‌جا کردند.