در دل بازار و در کنار مسجد "حاج عبدالله"، قهوه خانه اسرار آمیز تهران بنا شده است.

در این قهوه خانه انواع و اقسام چای‌ها به مشتریان داده می‌شود. هر کسی که می‌آید، بسته به ذائقه اش، نوع چای مورد نظر خود را انتخاب می‌کند.

یکی چای زعفرانی سفارش می‌دهد، دیگری چای ترش، یکی طرفدار چای دارچین است، دیگری چای هل دار می‌خواهد.

در قهوه خانه درویش که این روز‌ها حاج کاظم چانشین پدر خود شده، طبق سنت گذشته، کار‌های خیر زیادی انجام می‌شود.

بسیاری از بازاریان به خاطر شناختی که از خانواده مبهوتیان دارند، کمک‌های خود را به این خانواده می‌سپارند تا به دست نیازمندان برسد.

شهرت قهوه خانه درویش شاید به دلیل کوچک بودن آن باشد. قهوه خانه‌ای یک و نیم متر مربعی که بار‌ها درباره آن نوشته شده و حتی مستندی نیز از وضعیت این قهوه خانه در قلب بازار تهران ساخته شده است، اما کمتر کسی می‌داند که در این قهوه خانه، صندوقی به نام صندوق "مولا" وجود دارد. صندوقی که مخصوص مشتریان دائم قهوه خانه است.

 

حاج کاظم مبهوتیان، در این رابطه می‌گوید: سال ۱۳۴۰، پدرم قهوه خانه را از صاحب اولیه آن می‌گیرد. در سال‌های دور، مساحت قهوه خانه بزرگ‌تر از مساحت فعلی آن بود، اما اکنون قهوه خانه ما یک و نیم متری است.

وی می‌افزاید: دوستان پدر من بابت خوردن چای پولی به پدرم نمی‌دادند بلکه پول چای را در یک صندوق مخصوص می‌انداختند تا صرف امور خیر شود.

صاحب این روز‌های قهوه خانه درویش با اشاره به چگونگی هزینه کرد مبالغ جمع آوری شده می‌گوید: یک مرکز نگهداری از معلولان در منطقه آبسرد دماوند فعالیت می‌کند. هزینه‌های افراد نگهداری شده در این مرکز از طریق صندوق "مولا" قهوه خانه تامین می‌شود.

حاج کاظم می‌افزاید: مشتریان ثابت ما که می‌آیند مستقیم اشاره می‌کنند که پولی که بابت خوردن چای می‌دهند وارد صندوق مولا شود. یکی بابت یک چای هزار تومان می‌دهد و یکی ۲ میلیون تومان و حتی بیشتر. تمام مبالغ دریافتی ثبت شده و در کنار هزینه‌هایی که برای مرکز نگهداری از معلولان می‌شود به دیوار قهوه خانه چسبانده شده تا همه بدانند که مبالغ چه طور هزینه می‌شود.

وی با اشاره به مشتریانی که از سراسر دنیا برای خوردن چای به قهوه خانه اش می‌آیند می‌گوید: اکنون قهوه خانه ما شناخته شده است. مشتریان مختلفی از سراسر دنیا برای خوردن چای به حجره من می‌آیند. هر کدامشان که بخواهند می‌توانند وارد قهوه خانه شده و عکس یادگاری بگیرند.

 

در میان صحبت هایمان، دائم برایش مشتری می‌آید. در حین راه انداختن مشتریانش، سری هم به تلفن همراهش می‌زند. او می‌گوید که در فضای مجازی نیز یک صفحه راه انداخته تا مردم با فعالیت‌های او در قهوه خانه و اقداماتی که برای امور خیر در این قهوه خانه صورت می‌گیرد آشنا شوند.

در دو قفسه، به طور مرتب استکان‌های یک شکل را چیده است. چندین قوری به روی گاز کوچک مغازه چیده شده و توصیه خودش به مشتریان، خوردن چای مخصوص ترش است.

در قهوه خانه درویش، این روز‌ها نه تنها بوی چای تازه دم کشیده بلکه بوی انسانیت، عشق و معرفت را می‌توان استشمام کرد.