نوآوران آنلاین-در اوایل دهه 80 با وجود جوی که غالب بود و البته تعداد کم سالن‌های استاندارد، تعداد کنسرت‌های کمی برگزار می‌شد. در دهه 70 نیز این کنسرت‌های موسیقی سنتی بودند که مورد توجه عموم مردم قرار می‌گرفتند و البته چند خواننده جوان فعال در حوزه پاپ مانند آقایان اصفهانی، عصار و شادمهر عقیلی کنسرت‌های شلوغی در فرهنگسرای بهمن برگزار کردند.
دهه 80 خلوت
در دهه 80 خیلی از اتفاقات موسیقی برای نخستین‌بار بود که می‌افتاد. «بهشت از آن تو» نخستین آلبوم در گونه موسیقی کانتری و بلوز بود که توسط شهریار مسرور و مهرداد نوذری وارد بازار شد. اما آنچه باعث محبوبیت بیشتر این آلبوم شد، توقیف آن چند روز پس از انتشار بود. به خاطر این آلبوم، اعتراض‌هایی صورت گرفت اما بلافاصله پس از اصلاحاتی که روی قطعاتش انجام شد، مجدداً از توقیف در‌آمد و راهی بازار موسیقی شد.
همچنین برای نخستین‌بار بعد از انقلاب، به انتشار کنسرت فرهاد مهراد مجوز داده شد. چنین چیزی، خبر از وضعیت خوب موسیقی می‌داد و فرهاد را خوش‌بین به آینده کرده بود.
کنسرت مشترک گروهی از خوانندگان پاپ، باز هم برای نخستین‌بار در این دهه اتفاق افتاد.
کنسرتی که در آن خوانندگانی چون ناصر عبدالهی، مانی رهنما، امیر تاجیک، محمد خاکپور و داریوش خواجه‌نوری به مدت سه شب روی صحنه رفتند.
در نخستین سال این دهه که هنوز متأثر از فضای فوق‌العاده دهه 70 در حوزه موسیقی پاپ بود حدود 887 کنسرت در کشور برگزار شد؛ بیشترین تعداد برگزاری کنسرت در این دهه.
نکته جالب اینجاست که در نخستین سال دولت احمدی‌نژاد کمترین میزان برگزاری کنسرت را شاهد بودیم؛ تنها 500 کنسرت در کشور.
آخرین سال دهه 80
هراندازه که سال 88 بنا به دلایل سیاسی و فضای خاص شهرهای کشور، شاهد برگزاری اندک کنسرت‌ها بودیم اما سال ۸۹ سال پرکاری در حوزه موسیقی بود به طوری که در بسیاری از شب‌ها چندین کنسرت در تهران برگزار می‌شد، ۱۵۹کنسرت در تالار وحدت، ۹۸کنسرت در تالار رودکی، ۹۱کنسرت در برج میلاد، ۴۱کنسرت در سالن اریکه ایرانیان، ۳۲کنسرت در فرهنگسرای نیاوران، ۳۰کنسرت در سالن محک، ۳۰کنسرت در فرهنگسرای ارسباران، ۲۰کنسرت در فرهنگسرای بهمن، ۱۸کنسرت در تالار ایوان شمس، ۱۶کنسرت در خانه هنرمندان، ۱۱کنسرت در مجموعه فرهنگی هنری سعدآباد، ۷کنسرت در نمایشگاه بین‌المللی، ۶کنسرت در تالار بزرگ کشور و ۳کنسرت در سالن اندیشه حوزه هنری برگزار شد.
دهه 90 مطلوب
سال 1390 حدود 816 کنسرت اجرا شد و سال بعدش این رقم به 908 اجرا رسید.
«برپایی کنسرت مانند ساختن بنایی رفیع و توسط یک گروه چند 10 نفره صورت می‌پذیرد که لغو آن را می‌توان به تخریب ساختمانی آماده سکونت تشبیه کرد! آیا قانونگذار برای فرد یا افرادی که ساختمانی را تخریب می‌کنند، مجازات و تاوانی در نظر نگرفته است؟ آیا بنایی را که پس از اخذ مجوزهای لازم و با خون دل‌های بسیار ساخته می‌شود، می‌توان خراب کرد و بدون عواقب و بدون هیچ‌گونه پرداخت خسارت کنار نشست و نظاره کرد؟»
این بخشی از نامه اهالی موسیقی به دکتر روحانی، رییس جمهور است که تابستان نوشته و پخش شد؛ اما واقعیت این است که تعداد کنسرت‌ها در دولت روحانی نسبت به سال 85، 10 برابر شده است.
از 501 اجرا در این سال به 5444 اجرا در سال جاری رسیده‌ایم و این یعنی یک رشد فوق‌العاده.
حتی با وجود سر و صداهای زیاد، نسبت لغو کنسرت‌ها به برگزاری‌شان ناچیز بود هرچند همان تعداد هم نباید اتفاق می‌افتاد. نکته دیگر این آمار در دهه 90، این است که تعداد اجراهای سال 1395 نسبت به 1394 تقریباً 5/1 می‌شود که آمار بی‌نظیری در دو دهه اخیر است.