نوآوران آنلاین-اقامت مجانی می‌خواهید؟ با «کوچ‌سرفینگ»، آشنا شوید
کیسی فنتون، هکر اهل سفر، در سال ۱۹۹۹ تصورش را هم نمی‌کرد که ایده‌اش برای راه‌اندازی یک وب‌سایت برای اتصال مسافران و مردم محلی، چقدر محبوب خواهد بود! اما او این سایت را راه‌اندازی کرد و پنج سال بعد که به طور رسمی آن را معرفی کرد، بسیاری از افراد پرسیدند کوچ‌سرفینگ (couchsurfing) چیست؟
تقریباً دو سال بعد، این سایت تبدیل به ابزاری محبوب برای مسافرانی شد که معمولاً به دنبال سفرهای ارزان‌قیمت می‌گردند. در حال حاضر میلیون‌ها نفر از سراسر دنیا در این سایت نوپا عضو هستند و تقریبا شهری روی زمین نیست که در آن یک میزبان مهمان‌نواز برای مسافران ماجراجو یا حتی بی‌پول پیدا نشود و به این ترتیب هر روز در گوشه‌ای از جهان یک دوستی پایدار بین یک میزبان و مهمانش به وجود می‌آید.
معمولاً در سفرها حتی اگر چند ترفند مختلف برای کم‌هزینه‌شدن سفرتان به کار ببرید باز هم محل اقامت و خواب، بزرگ‌ترین دغدغه و هزینه‌ی آن احتمالاً بالاترین هزینه‌ی سفر است. اما پایه‌گذار سایت کوچ‌سرفینگ یک ایده ساده برای رفع این دغدغه داشت: پذیرایی رایگان از مسافران در سراسر جهان؛ ایده‌ی مهربانانه‌ای که قدمت آن به هزاران سال می‌رسد اما آقای فنتون در عصر فناوری آن را تبدیل به یک شبکه‌های اجتماعی آدم‌های سفردوست کرد؛ حالا سالانه حدود چهار میلیون نفر در سراسر دنیا به سادگی میزبان گردشگرانی می‌شوند که به شهر آنان سفر کرده‌اند.
افراد اهل سفر در این شبکه‌ی اجتماعی عضو می‌شوند و بعد از اینکه چم‌وخم کار کردن با آنها یاد گرفتند، با افرادی آشنا می‌شوند که برای پذیرایی از یک یا چند مسافر اعلام آمادگی کرده‌اند. به این ترتیب مسافران می‌توانند به مدتی که میزبان اعلام می‌کند در شهر مورد نظرشان میهمان باشند؛ روشی که معمولاً مورد علاقه‌ی «بک‌پکرها» و «هیچ‌هایکرها» هم هست.
واژه‌ی کوچ‌سرفینگ هم حاکی از همین صمیمیت است؛ کوچ (couch) به معنی کاناپه و سرفینگ (surfing) به معنی گشت‌وگذار است. به عبارت ساده‌تر کوچ‌سرفینگ کاناپه‌گردی است. ببینید در شهری که می‌خواهید به آن سفر کنید، چه کسی یک کاناپه در اختیارتان می‌گذارد که شب را روی آن سر کنید. به همین سادگی.
بعضی از کسانی که داوطلب می‌شوند به این روش از مسافران میزبانی کنند، اغلب خودشان هم آدم‌های اهل سفر یا مهاجرانی هستند که به کشور دیگری سفر کرده‌اند و به نوعی درد کشیده‌اند! بسیاری از میزبانان هم مردم محلی هستند که علاقه‌مندند مهمان خارجی داشته باشند تا از خلال این هم‌نشینی تجربه‌های تازه کسب کنند، با آدم‌های تازه و فرهنگ‌های دیگر آشنا شوند و شاید در کنارش کمی هم زبان خارجی یاد بگیرند.
به این ترتیب بین کسانی که درِ خانه‌ی خود را به روی غریبه‌ها باز می‌کنند، در واقع دری رو به دنیایی جدید به روی خودشان باز می‌کنند و گاهی در این تعامل، دوستی‌های پایداری شکل می‌گیرد.
کوچ‌سرفینگ، کاناپه‌گردی، مهمان‌نوازی رایگان ... اسمش هرچه که باشد روشی کهن برای سفر و در عین حال ایده‌ای نو در دنیایی است که دیگر کسی به این سادگی ها به غریبه‌ها اعتماد نمی‌کند.
در این نوع مسافرت که متضمن هم‌نشینی مسافران با صاحب‌خانه است، افراد با فرهنگ‌ها، غذاها و زبان یکدیگر آشنا می‌شوند و به یکدیگر چیزهای تازه می‌آموزند. شاید حتی میزبان از میهمانش بخواهد که غذای کشور خودش را برای او طبخ کند یا در مقابل خدماتی که ارائه می‌دهد به او زبان یاد بدهد. شاید هم میهمان به صاحب‌خانه پیشنهاد بدهد که در ازای جای خواب و غذا و راهنمایی، به او پول یا خدمات متقابل بدهد یا وعده‌ی پذیرایی در کشور خودش را به میزبان بدهد.
گرچه این سبک سفر رفتن به کاناپه‌گردی مشهور شده اما این به معنای آن نیست که لزوماً چیزی بیشتر از یک کاناپه یا احتمالاً زمین سفت برای خوابیدن گیرتان نمی‌آید. بسیاری از میزبان‌ها که اتاق خالی در خانه داشته باشند آن را در اختیار مسافران قرار می‌دهند؛ در واقع همه چیز در این میزبانی توافقی است بین میزبان و میهمان؛ شاید صبحانه، غذای گرم و حتی راهنمایی برای گردش در شهر مورد نظر هم نصیبتان شود. شاید همه‌ی اینها رایگان باشد، شاید هم میزبان برای خدمات اضافی تقاضای پول کند. خلاصه همه‌چیز حتی ساعت ورود و خروج، توافقی است.
نکته‌ی مهم در این نوع مهمانی / میزبانی این است که به یاد داشته باشیم گرچه مسکن رایگان است اما حریم افراد هم باید حفظ شود؛ فضای شخصی و حریم خصوصی برای هرکسی از هر ملیت و با هر فرهنگی وجود دارد. بنابراین کسی که مسافرت می‌کند بهتر است به دنبال جایی باشد که اتاق مجزا داشته باشد و میزبان هم تا حد امکان فضایی امن و حریمی مشخص برای میهمانش قائل شود.
مذاکره و توافق، دو اصل مهم کوچ‌سرفینگ
گفتیم که همه چیز توافقی است اما اصل میزبانی، رایگان است یعنی اگر کسی برای میزبانی داوطلب می‌شود نباید انتظار کرایه‌ی منزل از مسافر داشته باشد؛ چیزی که از این میزبانی / مهمانی به دست می‌آید، انرژی مثبت، تجربیات هیجان‌انگیز و رشد فکری طرفین است با این حال خدمات اضافه می‌تواند معامله شود؛ معامله در ازای پول نقد یا مبادله‌ی کالا به کالا از سوغاتی‌های دو طرف!
این نوع سفر برای مسافران ماجراجو و «جویندگان گنج معرفت» بسیار لذت‌بخش خواهد بود! گپ زدن با میزبان و آشنا شدن با فرهنگ او به اضافه‌ی راهنمایی‌ها و مشاوره‌های رایگان چیزهایی است که نمی‌توان از جایی خرید.
مزایای کوچ‌سرفینگ
در کنار مزایای پیدا کردن یک اقامتگاه رایگان، کوچ‌سرفینگ می‌تواند سفر شما را از جنبه‌های دیگری هم ارتقاء دهد:
نکته‌ی مهم دیگر اینکه کوچ‌سرفینگ فقط برای بک‌پکرها و مسافران تنها نیست؛ زوج‌ها و حتی خانواده‌هایی که بچه دارند هم می‌توانند میزبانانی پیدا کنند که علائق مشترکی دارند.
آیا کوچ‌سرفینگ امن است؟
اگر چه ماندن با کسانی که کاملاً غریبه‌اند ظاهراً خطرناک است - بخصوص اگر اهل دنبال کردن اخبار باشید! - اما سیستم این شبکه‌ی اجتماعی به دلایل روشن، تأکید زیادی روی ایمنی دارد و طوری طراحی شده که میزبانان و مهمانان بد را پیدا و حذف می‌کند.
اول از همه می‌توانید میزبانی که می‌خواهید (مثلاً مرد، زن، زوج و ...) را انتخاب کنید و از طریق بررسی پروفایل آنها علائق و ویژگی‌های شخصیتی آنها را بشناسید. اگر شما هم اطلاعات بیشتری در پروفایل خودتان قرار دهید بهتر است.
قبل از انتخاب یک میزبان، می‌توانید نظراتی که مسافران دیگر قبلاً درباره ی آنها داده‌اند را هم مشاهده کنید. اگر نظرات عمومی اعتماد کافی را در شما ایجاد نکرد، حتی می‌توانید با آن مسافران تماس بگیرید تا ببینید آیا تجربه‌ی خوبی از میزبان طرف داشته‌اند یا نه.
میزبانان هم از طریق نظرات منفی و جایگاهشان در رتبه‌بندی، متوجه می‌شوند که در قبال مهمانانشان ضعیف عمل می‌کنند و شانس خود را برای میزبانی از مسافران در آینده از دست می‌دهند.
نگران نباشید: یک سیستم تأیید حساب چند مرحله‌ای، مانع از بازنویسی پروفایل‌های بد قدیمی و شروع مجدد کار آنها می‌شود. پیدا کردن کاربرانی که کنار پروفایلشان تیک آبی دارند یا به عبارتی تأیید شده‌اند و کسانی که امتحانشان را پس داده‌اند راه خوبی برای افزایش امنیت است. با همه‌ی اینها در نهایت خود شما مسئول امنیت خودتان هستید.
اگر اهل سفر هستید باید آدم خوش‌مشربی باشید. برای اینکه بتوانید به عنوان مسافر با میزبان خود ارتباط خوبی داشته باشید، بهتر است زمانی را برای گپ‌وگفت با او اختصاص دهید. آوردن یک هدیه کوچک هم فکر خوبی است. اینها باعث می‌شود بعد از رفتن خاطره‌ی خوبی از شما به جا بماند. این جمله‌ی بنجامین فرانکلین را هم به یاد داشته باشید که گفت: «مهمان مثل ماهی است؛ بعد از سه روز بو می‌دهد!». مهم نیست که چقدر «مثبت» باشید و خوب تعامل کنید؛ این توصیه‌ی حکیمانه را به یاد داشته باشید و هرگز بیش از حد جا خوش نکنید!